Φιλοσοφικές και πολιτικές πεποιθήσεις επιστημόνων και ενημέρωση του κοινού σχετικώς με τις αμβλώσεις και συναφή θέματα

Φιλοσοφικές και πολιτικές πεποιθήσεις επιστημόνων και ενημέρωση του κοινού σχετικώς με τις αμβλώσεις και συναφή θέματα¹

Στό ἄρθρο αὐτό ἐξετάζεται τό ἐρώτημα, ἐάν οἱ φιλοσοφικές  καί πολιτικές πεποιθήσεις τῶν ἐπιστημόνων-ἐρευνητῶν ἐπηρεάζουν τήν ἐνημέρωση τοῦ κοινοῦ, σχετικῶς μέ θέματα ἀφορῶντα στίς ἀμβλώσεις. Εἰδικότερα, τά ἐξεταζόμενα θέματα εἶναι τά ἀκόλουθα: α) Πότε ἀρχίζει ἡ ἀνθρώπινη ζωή β) Ἐάν ὑπάρχει ἡ αἴσθηση τοῦ πόνου στό ἔμβρυο γ) Ἐάν ὑπάρχουν ψυχολογικές ἐπιπτώσεις στήν ἔγκυο ἀπό τήν ἄμβλωση δ) Ποῖος εἶναι ὁ μηχανισμός δράσης τῆς «ἐπείγουσας ἀντισύλληψης» καί ε) Ἐάν ὑπάρχει συσχέτιση τοῦ καρκίνου τοῦ μαστοῦ μέ τίς ἄμβλώσεις. Ἀπό τή σχετική μελέτη τῆς βιβλιογραφίας διαπιστώνεται ὅτι ἡ ἐνημέρωση τοῦ κοινοῦ ἐπί τῶν προαναφερθέντων θεμάτων δέν εἶναι ἀντικειμενική καί ὅτι ἐπηρεάζεται συχνά ἀπό τίς φιλοσοφικές καί πολιτικές πεποιθήσεις τῶν ἐρευνητῶν.

Λέξεις κλειδιά: ἄμβλωση, σύλληψη ἀνθρώπου, ἐμβρυϊκός πόνος, ἐπείγουσα ἀντισύλληψη, ἐπιπτώσεις ἄμβλωσης, καρκῖνος μαστοῦ-ἀμβλώσεις.

Εἰσαγωγή 

Εἶναι πράγματι ἀξιοζήλευτη γενικά ἡ ἐπιστημονική ἔρευνα μέ τά ἀκολουθοῦντα ἐπιστημονικά ἐπιτεύγματα, τά ὁποῖα κεντρίζουν τόν νοῦ τῶν ἐρευνητῶν γιά προοδευτικά βαθύτερη διείσδυση στά μυστικά τοῦ ὑλικοῦ κόσμου. Περισσότερο ἴσως ἐντυπωσιακά, ἀλλά καί ἀμφιλεγόμενα, εἶναι τά ἐπιτεύγματα στήν περιοχή τῆς Βιολογίας, ὅπως ἡ ἐπίτευξη τῆς «ἀνάγνωσης» τοῦ ἀνθρώπινου γονιδιώματος καί κυρίως ἡ ἐπιχειρούμενη ἐπέμβαση στόν γενετικό κώδικα, μέ σκοπό τή θεραπεία διαφόρων κληρονομικῶν ἀσθενειῶν. 

Ὁπωσδήποτε, εἶναι ἀπαραίτητο νά ἐπισημανθεῖ τό γεγονός ὅτι κατά τήν ἐπιτέλεση τῆς ἐπιστημονικῆς ἔρευνας παρατηροῦνται σοβαρές ἐκτροπές, μέ τίς ὁποῖες οἱ πειραματιζόμενοι ἀποδεικνύουν ὅτι δέν σέβονται ἐπαρκῶς τό μεγαλεῖο τῆς θεϊκῆς δημιουργίας. Ἐλάχιστα δείγματα πρός ἐπιβεβαίωση τῆς ἀμέσως προηγούμενης διαπίστωσης ἀποτελοῦν διάφορες ἐφαρμογές τῆς Ἐμβιομηχανικῆς, ὅπως π.χ. οἱ προσπάθειες γιά δημιουργία χιμαιρῶν (ὑβρίδια προερχόμενα ἀπό ἀνάμιξη διαφόρων γενετικῶν εἰδῶν -ἀκόμη καί ἀνθρώπινων κυττάρων μέ κύτταρα ζώων-), ἡ δημιουργία ἀνθρώπινων ἐμβρύων γιά καθαρά ἐρευνητικούς σκοπούς καί ἡ ἀκόλουθη καταστροφή τους, ἡ κλωνοποίηση ἀνθρώπινων ἐμβρύων κ.ἄ.

Ἄλλο μεῖζον πρόβλημα εἶναι ἡ ἀνακρίβεια τῆς ἐνημέρωσης τοῦ κοινοῦ σχετικά μέ τά ἀποτελέσματα τῆς ἐπιστημονικῆς ἔρευνας. Ἀποδεδειγμένα, ὅπως θά φανεῖ στή συνέχεια, ἡ ἐνημέρωση ἐπηρεάζεται τά μέγιστα ἀπό τή φιλοσοφική καί πολιτική τοποθέτηση, τό «πιστεύω», τῶν διαφόρων ἐπιστημόνων καί ὄχι ἀποκλειστικά ἀπό τά ἀντικειμενικά δεδομένα, τά ὁποῖα παρουσιάζονται πλημμελῶς ἤ τροποποιοῦνται ἐσκεμμένα, προκειμένου νά προωθοῦνται διάφορες κατά καιρούς πολιτικές. Τά ἀκόλουθα παραδείγματα ἀποδεικνύουν ὅτι τεκμηριώνεται πλήρως ὁ ἀνωτέρω ἰσχυρισμός.

Τοιουτοτρόπως: 

α) Πότε ἀρχίζει ἡ ἀνθρώπινη ζωή. Ἡ ἀπάντηση στό ἐρώτημα αὐτό ἔχει δοθεῖ ἀπό διεθνεῖς ἐπιστημονικές αὐθεντίες ἐδῶ καί πολλές δεκαετίες· ἡ ἀνθρώπινη ζωή ἀρχίζει ἀπό τή σύντηξη τῶν κυτταρικῶν μεμβρανῶν καί τήν ἀκολουθοῦσα σύντηξη -μετά ἀπό 20, κατά προσέγγιση, ὧρες- τῶν προ-πυρήνων τοῦ σπερματοζωαρίου καί τοῦ ὠαρίου. Ἡ ἐπιστημονική αὐτή θέση ἐπιβεβαιώνεται καί ἐκφράζεται ἀκριβέστατα μέ τήν Ὀρθόδοξη Πατερική τοποθέτηση περί τῆς «ἐξ ἄκρας συλλήψεως» δημιουργίας κάθε νέου ἀνθρώπινου ὄντος. 

Ἀντίθετα πρός τήν ἐπιστημονική καί λογική αὐτή θέση, καί προκειμένου νά μήν ὑπάρχουν νομικά καί δικαστικά προβλήματα, τό Ἀμερικανικό Κολλέγιο τῶν Μαιευτήρων καί Γυναικολόγων (ACOG) καί ἡ Διεύθυνση Τροφίμων καί Φαρμάκων (FDA) τῶν ΗΠΑ μέ τόν ὅρο σύλληψη δέν ἐννοοῦν τον ὁρισμό πού προαναφέρθηκε -ὅπως ὅλη σχεδόν ἡ ἀκαδημαϊκή ἰατρική κοινότητα ἀποδέχεται-, ἀλλά τό γεγονός τῆς ἐμφύτευσης τοῦ πρωιμότατου ἐμβρύου (βλαστοκύστης) στή μήτρα². Μέ τήν ἐπινόηση αὐτή ἀρνοῦνται τήν ὑπόσταση τοῦ ἐμβρύου μέχρι καί τήν 7η ἡμέρα ἀπό τήν ἔναρξη τῆς ὕπαρξής του∙θεωροῦν, δηλαδή, ὅτι το ἔμβρυο ἀποκτᾶ ὑπόσταση μόνον ὅταν ἐμφυτευθῆ στό ἐνδομήτριο. Μέ τήν ἀποδοχή τῆς ἐπινόησης αὐτῆς ἀποκρύπτεται ἀπό τό κοινό τό γεγονός ὅτι ὁ μηχανισμός δράσης τῶν φαρμάκων καί τῶν μεθόδων, οἱ ὁποῖες  χρησιμοποιοῦνται κατά τήν «ἐπείγουσα ἀντισύλληψη» εἶναι  ἐκτρωτικός (βλ. περισσότερα κατωτέρω στήν ἑνότητα περί «ἐπείγουσας ἀντισύλληψης»).

Παρομοίως, προκειμένου νά μήν ἔχουν ὁποιαδήποτε κωλύματα, οἱ πειραματιζόμενοι μέ τά πρωιμότατα ἔμβρυα δέν ἀναγνωρίζουν τήν ὕπαρξη ἀνθρώπινης ὀντότητας στό ἔμβρυο  μέχρι καί τή 14η ἡμέρα ἀπό τή σύλληψή του, προβάλλοντας τό σαθρό ἐπιχείρημα ὅτι μέχρι τότε (ὁπότε ἐμφανίζεται ἡ ἀρχέγονος γραμμή στό ἔμβρυο) δέν ἔχει καταστεῖ σαφές ἐάν τό ἔμβρυο θά εἶναι ἕνα ἤ δύο· παραβλέπουν ἠθελημένα τό γεγονός ὅτι σέ ὁποιαδήποτε ἀπό τίς δύο περιπτώσεις τό ἔμβρυο εἶναι ἤδη ἀνθρώπινη ὕπαρξη!³

β) Αἴσθηση τοῦ πόνου στό ἔμβρυο. Οἱ ὑπέρμαχοι τῶν ἀμβλώσεων, προκειμένου νά ἐλαχιστοποιήσουν τίς ἀντιδράσεις τοῦ κοινοῦ σχετικά μέ τό ἐρώτημα ἐάν αἰσθάνεται πόνο τό ἔμβρυο κατά τή διάρκεια τῆς ἄμβλωσης ἰσχυρίζονται ὅτι οἱ νευρικές ὁδοί καί οἱ ἀντίστοιχοι ἀνατομικοί σχηματισμοί, οἱ ὁποῖοι εἶναι ἀπαραίτητοι γιά τήν ἀντίληψη τοῦ πόνου, εἶναι πλήρως ἀνεπτυγμένοι ὄχι ἐνωρίτερα ἀπό τήν 24η ἑβδομάδα τῆς κύησης· ἑπομένως, ἰσχυρίζονται, ὅτι δέν τίθεται θέμα βίωσης πόνου ἀπό τά ἔμβρυα κατά τή διάρκεια τῆς ἄμβλωσης, δεδομένου ὅτι οἱ πλεῖστες ἀμβλώσεις διενεργοῦνται πολύ νωρίτερα (μέχρι τήν 12η ἑβδομάδα τῆς ἐγκυμοσύνης).

Ἡ προαναφερθεῖσα, ὅμως, ἄποψη δέν εὐσταθεῖ. Στό πλέον κλασσικό σύγγραμμα Φυσιολογίας, τό ὁποῖο ἀποτελεῖ διδακτικό σύγγραμμα ἀναφορᾶς γιά τίς πλεῖστες Ἰατρικές Σχολές ἀνά τόν κόσμο, ἀναγράφεται ὅτι γιά τήν αἴσθηση τοῦ πόνου εἶναι ἀπαραίτητοι οἱ ὑποδοχεῖς τοῦ πόνου, οἱ ἀντίστοιχες νευρικές ὁδοί, οἱ ὁποῖες μεταφέρουν τό ἐρέθισμα τοῦ πόνου, καί ὁ θάλαμος (ἀνατομικός σχηματισμός τοῦ ἐγκεφάλου, ὅπου γίνεται ἀντιληπτή ἡ αἴσθηση τοῦ ἁδροῦ πόνου)· οἱ ἀνωτέρω σχηματισμοί ἤδη ἀρχίζουν νά λειτουργοῦν περί τήν 8η ἑβδομάδα τῆς κύησης⁴. Ὁ φλοιός τοῦ ἐγκεφάλου εἶναι ἀπαραίτητος γιά τήν ἀντίληψη τῆς ποιότητας τοῦ πόνου⁵. Τά ἴδια ἰσχυρίζεται καί διδάσκει καί ὁ Καθηγητής τῆς Ἀναισθησιολογίας καί συγγραφέας τοῦ βιβλίου Ἀρχές τῆς Ἀναισθησιολογίας, Vincent J. Collins⁶. Ἑπομένως, μποροῦμε νά συμπεράνουμε ὅτι τά πλεῖστα ἔμβρυα -ἀνάλογα μέ τήν ἑβδομάδα τῆς κύησης τήν ὁποία διανύουν- βιώνουν ἀφόρητο πόνο, ἀνάλογο ἐκείνου τόν ὁποῖον ὑφίσταται κάποιος ὅταν βιαίως διαμελίζεται.

Ἡ δήλωση τοῦ πρώην Προέδρου τῶν ΗΠΑ, R. Reagan, ὅτι κατά τήν ἄμβλωση τά ἔμβρυα αἰσθάνονται πόνο διαρκῆ καί ἐναγώνιο προκάλεσε δημόσιες ἀντιδράσεις ἀπό ὑπέρμαχους τῶν ἀμβλώσεων, ἀλλά καί ὑποστήριξη ἀπό Καθηγητές Πανεπιστημίων, συμπεριλαμβανομένων εἰδικῶν στόν πόνο, καθώς καί ἀπό δύο πρώην Προέδρους τοῦ Ἀμερικανικοῦ Κολλεγίου τῶν Μαιευτήρων καί Γυναικολόγων. Αὐτοί ὑποστήριξαν σθεναρά τόν Πρόεδρο Reagan μέ τήν ἀκόλουθη ἐπιχειρηματολογία: «Ἡ ὑπερηχογραφία πραγματικοῦ χρόνου, ἡ ἐμβρυοσκοπία, τό ἐμβρυϊκό ἠλεκτρο-καρδιογράφημα καί τό ἐμβρυϊκό ἠλεκτρο-εγκεφαλογράφημα ἔχουν ἀποδείξει τήν ἀξιοσημείωτη δυνατότητα ἀπόκρισης τοῦ ἀνθρώπινου ἐμβρύου στόν πόνο, στό ἄγγιγμα καί στόν ἦχο. Τό ἔμβρυο ἀποκρίνεται στίς μεταβολές τῆς ἔντασης τοῦ φωτός μέσα στή μήτρα, στίς μεταβολές τῆς θερμοκρασίας καί τῆς γεύσης, ὅπως ἔχει θαυμάσια ἀποδειχθεῖ στίς πρωτοποριακές ἐργασίες τοῦ πατέρα τῆς ἐμβρυολογίας Sir William Lilly»⁷.

Βίωση ψυχικοῦ πόνου ἀπό τό ἔμβρυο

Γιά ὅσους ἀποδέχονται τήν ὕπαρξη ψυχῆς στό ἔμβρυο τίθεται καί τό (ρητορικό) ἐρώτημα, ἐάν δημιουργεῖται ψυχικός πόνος κατά τή διαδικασία τῆς ἄμβλωσης. Ἡ στιγμή τοῦ θανάτου, ἡ «λύση τῆς συμφυΐας ψυχῆς-σώματος» ἀποτελεῖ μία πολύ ἐπώδυνη ἐμπειρία. Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς γράφει ὅτι εἶναι τόσο πολύ ἀξιαγάπητη γιά τήν ψυχή ἡ συνάφειά της μέ τό οἰκεῖο σῶμα, ὥστε ποτέ δέν θέλει νά τό ἐγκαταλείψει, ἐκτός ἐάν ἀσκηθεῖ βία ἀπό κάποια μέγιστη νόσο ἤ ἀπό  (μέγιστη) ἐξωτερική πληγή⁸. Ἐάν εἶναι, οὕτως ἤ ἄλλως, ἐπώδυνη ἡ ἐμπειρία τῆς λύσης τῆς συμφυΐας ψυχῆς-σώματος στίς πλεῖστες περιπτώσεις, ἀντιλαμβάνεται κάθε ἕνας πόσο μεγάλη ψυχική ὀδύνη βιώνει τό ἔμβρυο, ὁποιασδήποτε ἡλικίας, κατά τή διάρκεια τῆς φοβερῆς διαδικασίας τῆς ἄμβλωσής του.

γ) Ψυχολογικές ἐπιπτώσεις στήν ἔγκυο ἀπό τήν ἄμβλωση. 

Οἱ ἀπόψεις σχετικά μέ τό ἐρώτημα, ἐάν οἱ ἀμβλώσεις ἔχουν ψυχολογικές-ψυχιατρικές συνέπειες στήν μητέρα, διίστανται. Ἡ Ἀμερικανική Ψυχολογική Ἑταιρεία, ἡ Ἀμερικανική Ψυχιατρική Ἑταιρεία, τό Βρεττανικό Κολλέγιο Γυναικολόγων καί Μαιευτήρων⁹,  μία μελέτη πού πραγματοποιήθηκε στή Δανία¹⁰ καί ἄλλη πού δημοσιεύθηκε σέ ἀμερικανικό ψυχιατρικό περιοδικό¹¹ ὑποστηρίζουν ὅτι δέν ὑπάρχουν τέτοιες ἐπιπτώσεις ἤ ὅτι αὐτές εἶναι μικρότερες σέ σχέση μέ τήν τελειόμηνη ἐγκυμοσύνη¹². 

Οἱ ὑπερασπιστές, ὅμως, τῆς ζωῆς τῶν ἐμβρύων ἰσχυρίζονται αἰτιολογημένα ὅτι παρατηροῦνται πολλές καί σημαντικές ψυχολογικές-ψυχιατρικές συνέπειες μετά τήν ἄμβλωση· οἱ συνέπειες αὐτές περιλαμβάνουν τή δυσκολία στόν ὕπνο, τό ἄγχος, τή ντροπή καί τήν ἐνοχή, τίς κρίσεις πανικοῦ, την κατάθλιψη, καθώς καί τίς σκέψεις αὐτο-τραυματισμοῦ καί αὐτοκτονίας¹³. Σέ σχετική μελέτη διαπιστώθηκε ὅτι τό 11% τῶν γυναικῶν στίς ὁποῖες διενεργήθηκε ἄμβλωση λάμβαναν ἐκ τῶν ὑστέρων ψυχοτρόπα φάρμακα καί τό 10% τῶν γυναικῶν αὐτῶν ταξινομήθηκαν ὡς πάσχουσες ἀπό σοβαρές ψυχιατρικές διαταραχές¹⁴.

Ἀξιοσημείωτα εἶναι τά συμπεράσματα ἄρθρου, τό ὁποῖο δημοσιεύθηκε στό ἐγκυρότατο διεθνές ἰατρικό περιοδικό British Medical Journal, σύμφωνα μέ τό ὁποῖο ἡ ἄμβλωση, ἀκόμη καί ἐάν πραγματοποιηθεῖ γιά θεραπευτικούς λόγους, εἶναι δυνατόν νά προκαλέσει αὐτή καθ' ἑαυτήν ψύχωση. Στό ἴδιο ἄρθρο γράφεται ὅτι δέν ὑπάρχουν ψυχιατρικοί λόγοι γιά τόν τερματισμό μιᾶς ἐγκυμοσύνης, καθώς καί ὅτι ὁ ψυχίατρος δέν πρέπει νά συστήσει τή διακοπή τῆς ἐγκυμοσύνης, ἀκόμη καί ἐάν πιεσθεῖ μέ τήν ἀπειλή ὅτι ἡ ἔγκυος θά αὐτοκτονήσει¹⁵.

Ἐπίσης πολύ ἐνδιαφέροντα καί ἀξιοπιστότατα εἶναι τά συμπεράσματα παλαιότερου ἄρθρου, τά ὁποῖα δημοσιεύθηκαν, μάλιστα, στό ἐγκυρότατο διεθνές ἀμερικανικό ἰατρικό περιοδικό τῶν Μαιευτήρων καί Γυναικολόγων, Αmerican Journal of Obstetrics and Gynecology, σύμφωνα μέ τό ὁποῖο, ὅταν πραγματοποιήθηκε ἄμβλωση μετά ἀπό διαπίστωση ὕπαρξης γενετικῶν ἀνωμαλιῶν, παρουσιάσθηκε κατάθλιψη στό 92% τῶν γυναικῶν καί στό 82% τῶν ἀνδρῶν (συζύγων τῶν ἐγκύων γυναικῶν)¹⁶.

Περαιτέρω, ἡ κοινή λογική δέν ὑπαγορεύει ὅτι δέν εἶναι δυνατόν γυναῖκα, ἡ ὁποία ἔχει σώας τάς φρένας της, νά μήν ἔχει βαρειές καί μακροχρόνιες τύψεις γιά τήν προκαλούμενη θανάτωση τοῦ ἐμβρύου της;

δ) «Ἐπείγουσα ἀντισύλληψη». 

«Ἐπείγουσα ἀντισύλληψη» ὀνομάζεται τό σύνολο τῶν μεθόδων οἱ ὁποῖες χρησιμοποιοῦνται γιά τήν «πρόληψη» ἐγκυμοσύνης μετά ἀπό γενετήσια συνεύρεση, χωρίς προηγούμενη προφύλαξη, ἤ μετά ἀπό μή ὀρθή ἐφαρμογή ἤ ἀποτυχία τῶν ἀντισυλληπτικῶν μεθόδων, καθώς καί μετά ἀπό βιασμό. 

Οἱ χρησιμοποιούμενες μέθοδοι γιά ἐπείγουσα ἀντισύλληψη, οἱ ὁποῖες συνιστῶνται ἀπό τόν Παγκόσμιο Ὀργανισμό Ὑγείας,  περιλαμβάνουν τά ἀκόλουθα: 

α) τήν τοποθέτηση ἐνδομήτριου σπειράματος μέ ἐπικάλυψη χαλκοῦ ἤ ὁρμονικοῦ παραγώγου καί  

β) τή χορήγηση ὁρμονικῶν σκευασμάτων:

Τά ὁρμονικά σκευάσματα τά ὁποῖα χρησιμοποιοῦνται γιά τήν «ἐπείγουσα ἀντισύλληψη» (levonorgestrel καί ulipristal), ἐκτός ἀπό τίς ἄλλες δράσεις τους, προκαλοῦν καί δέσμευση ἤ τροποποίηση τῶν ὑποδοχέων τῆς προγεστερόνης· συνέπεια αὐτῶν τῶν μηχανισμῶν δράσης τους εἶναι ἡ ματαίωση τῶν φυσιολογικῶν δράσεων τῆς ὁρμόνης αὐτῆς¹⁷. Ὅταν, λοιπόν, ἀποκλείονται οἱ φυσιολογικές δράσεις τῆς προγεστερόνης στό ἐνδομήτριο, αὐτό καθίσταται «ἀφιλόξενο» γιά τήν ἐμφύτευση τοῦ ἐμβρύου σέ αὐτό, ὁπότε τό πρωιμότατο ἔμβρυο, ἡ βλαστοκύστη, ἀποβάλλεται· συμβαίνει, δηλαδή, μία μικρο-άμβλωση.

Ὁ Παγκόσμιος Ὀργανισμός Ὑγείας, τό Ἀμερικανικό Κολλέγιο τῶν Μαιευτήρων καί Γυναικολόγων (ACOG) καί ἡ Διεύθυνση Τροφῶν και Φαρμάκων (FDA) τῶν ΗΠΑ θεωροῦν ὅτι ὁ μηχανισμός τῶν μεθόδων τῆς «ἐπείγουσας ἀντισύλληψης» δέν εἶναι ἐκτρωτικός· αὐτό, ὅμως, τό συμπέρασμά τους δέν εἶναι ὀρθό γιά τόν ἀκόλουθο λόγο:

Ἡ πιθανότητα ἐγκυμοσύνης μετά ἀπό γενετήσια συνεύρεση χωρίς προφύλαξη, τήν ὁποία, ὅμως, ἀκολουθεῖ ἡ ἐφαρμογή μεθόδων ἐπείγουσας ἀντισύλληψης ἐντός 12ώρου¹⁸ (λήψη LNG ἤ UPA ἤ συνδυασμοῦ οἰστρογόνων καί LNG ἤ τοποθέτηση ἐνδομητρίου σπειράματος ἐντός 5 ἡμερῶν ἀπό τήν ἄνευ προφύλαξης γενετήσια συνεύρεση) κυμαίνεται μεταξύ τοῦ μηδενός καί τοῦ 1%¹⁹, δηλαδή πρακτικά ἀποκλείεται τό ἐνδεχόμενο ἐγκυμοσύνης. 

Ἕνα πρωτόκολλο, ὅμως, «ἐπείγουσας ἀντισύλληψης», τοῦ ὁποίου ἡ δράση θά περιοριζόταν μόνο στήν παρεμπόδιση τῆς σύλληψης (γονιμοποίησης), προφανῶς δέν θά ἦταν ἀποτελεσματικό στίς περιπτώσεις ὅπου ἤδη εἶχε πραγματοποιηθεῖ γονιμοποίηση τοῦ ὠαρίου (σύλληψη)· δηλαδή, δέν θά μποροῦσε νά εἶναι σχεδόν 100% ἀποτελεσματικό στήν πρόληψη ἐγκυμοσύνης στούς τυπικούς πληθυσμούς, στούς ὁποίους ἀναποφεύκτως περιλαμβάνονται μερικές γυναῖκες, οἱ ὁποῖες εἶχαν γενετήσια συνεύρεση κατά τή γόνιμη περίοδο τοῦ καταμήνιου κύκλου τους. Τό γεγονός αὐτό σημαίνει ὅτι τό πρωτόκολλο τῆς «ἐπείγουσας ἀντισύλληψης» εἶναι δραστικό καί μετά τή γονιμοποίηση καί, ἑπομένως, ὅτι αὐτό ἔχει καί δυνητική ἐκτρωτική δράση παρεμποδίζοντας τήν ἐμφύτευση τῆς βλαστοκύστης στό ἐνδομήτριο. Ἐάν ὁ μηχανισμός τῶν μεθόδων «ἐπείγουσας ἀντισύλληψης» περιλάμβανε μόνο τήν ἀναστολή τῆς ὠορρηξίας (ἤ/καί τίς μεταβολές στά γεννητικά κύτταρα) καί ἑπομένως μόνο τήν παρεμπόδιση τῆς σύλληψης καί ὄχι καί τήν παρεμπόδιση τῆς ἐμφύτευσης τοῦ ἐμβρύου (βλαστοκύστης) στό ἐνδομήτριο, ἡ ἀποτελεσματικότητα τῆς «ἐπείγουσας ἀντισύλληψης» θά ἦταν πολύ μικρότερη τοῦ 99-100%²⁰. 

Μέ τό προαναφερθέν σκεπτικό φρονοῦμε ὅτι ἀποδεικνύεται ὅτι ὅλα τά πρωτόκολλα τῆς «ἐπείγουσας ἀντισύλληψης» ἐνέχουν δυνητικῶς καί ἐκτρωσιογόνο δράση. 

Ἐνῶ, λοιπόν, τά προαναφερθέντα εἶναι τόσο γνωστά, οἱ θεωρούμενοι ἁρμόδιοι φορεῖς, μέ τήν ἀλλαγή τοῦ ὁρισμοῦ τῆς σύλληψης τοῦ ἐμβρύου, παραπληροφοροῦν τό εὐρύ κοινό· διότι ὑποστηρίζουν ὅτι τά πρωτόκολλα τῆς «ἐπείγουσας ἀντισύλληψης» δέν ἔχουν καί δυνητική ἐκτρωσιογόνο δράση, ἀλλά ὅτι μόνο παρεμποδίζουν τή σύλληψη. 

ε) Συσχέτιση τοῦ καρκίνου τοῦ μαστοῦ μέ τίς ἀμβλώσεις. Πολλές διεθνεῖς μελέτες ἀναδεικνύουν τήν ὕπαρξη πιθανότητας συσχέτισης τοῦ καρκίνου τοῦ μαστοῦ στίς γυναῖκες μέ ἱστορικό ὕπαρξης ἀμβλώσεων²¹. Παρά τό γεγονός αὐτό, τό Ἐθνικό Ἰνστιτοῦτο γιά τόν Καρκῖνο τῶν ΗΠΑ²² ἀποφαίνεται ὅτι δέν ὑπάρχει συσχέτιση τοῦ καρκίνου τοῦ μαστοῦ μέ τίς ἀμβλώσεις. Καί στήν περίπτωση αὐτή οἱ διάφορες πολιτικές τῶν ἑκάστοτε κρατούντων ὑπερισχύουν τῶν ἀντικειμενικῶν ἰατρικῶν δεδομένων, μέ ἀποτέλεσμα ἡ ἐνημέρωση τοῦ κοινοῦ νά μήν εἶναι ἡ πρέπουσα, ἀλλά νά παρουσιάζεται ἐλλιπής καί νά παρερμηνεύεται.  

Ἐπιπροσθέτως, οἱ ἀνασκοποῦντες τή βιβλιογραφία σχολιάζουν ὅτι εἶναι ὑψηλή ἡ πιθανότητα νά μή δημοσιεύονται μελέτες οἱ ὁποῖες δείχνουν θετική συσχέτιση μεταξύ τοῦ καρκίνου τοῦ μαστοῦ καί τῶν ἀμβλώσεων, λόγῳ τοῦ γεγονότος ὅτι τό θέμα αὐτό εἶναι ἰσχυρά πολιτικοποιημένο.

Ἀπό τά προαναφερθέντα καταφαίνεται ὅτι οἱ ἐφαρμοζόμενες πολιτικές, οἱ ὁποῖες ἀφοροῦν σέ ζωτικά κοινωνικά θέματα, ἐπηρεάζονται τά μέγιστα ἀπό τίς προσωπικές πολιτικές καί φιλοσοφικές τοποθετήσεις τῶν ἐρευνητῶν· τό ἀποτέλεσμα εἶναι νά νοηματοδοτοῦνται συχνά ἐσφαλμένα, συνειδητά ἤ ὑποσυνείδητα, τά ἐρευνητικά εὑρήματα καί νά μή γίνεται, ὅπως θά ἔπρεπε, ἀπό τούς ὑπεύθυνους φορεῖς ὀρθή πληροφόρηση, ἀλλά παραπληροφόρηση,  τοῦ κοινοῦ.

Ὑπό Κωνσταντίνου Γ. Καρακατσάνη τ. Καθηγητή Πυρηνικῆς Ἰατρικῆς τῆς Ἰατρικῆς Σχολῆς τοῦ Α.Π.Θ.

ΥΠΟΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

1. Το περιεχόμενο τοῦ ἄρθρου αὐτοῦ ἔχει ἀντληθεῖ ἀπό τό βιβλίο τοῦ ἴδιου συγγραφέα,  ΑΜΒΛΩΣΕΙΣ:” H EΣΧΑΤΗ ANOMIA”, Ἐκδόσεις «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ», Θεσσαλονίκη, 2018. 

2. Update on Emergency Contraception, Association of Reproductive Health Professionals (2011). Ἀνακτήθηκε 12-6-2017 ἀπό:  www.arhp.org/Publications-and-Resources/Clinical-Proceedings/EC.
   
3. Ἡ Ἀνθρωπολογία τῆς Ὀρθόδοξης Ἀνατολικῆς Ἐκκλησίας ἔχει ἤδη δυνητικῶς δώσει ἀπάντηση στό ἐρώτημα αὐτό. Ὁ ἅγιος Γρηγόριος Νύσσης στό ἔργο του Περί Κατασκευῆς Ἀνθρώπου γράφει ὅτι «τῇ προγνωστικῇ τοῦ Θεοῦ δυνάμει, ἅπαν προϋφίσταται τό ἀνθρώπινον πλήρωμα», τό ὁποῖο σέ συνάφεια μέ τό προαναφερθέν ἐρώτημα σημαίνει ὅτι κατά τή σύλληψη -στήν περίπτωση τῶν μονο-ωογενῶν διδύμων- στό ζυγωτό συνυπάρχουν οἱ δύο ψυχές, οἱ ὁποῖες κατ’ ἀρχήν μοιράζονται τό ἴδιο ὑλικό ὑπόστρωμα, τά ὁποῖα (τά ἔμβρυα) στή συνέχεια διαχωρίζονται. Ἀρχιμ. Κατερέλος Ἀ, Η θέση των Πατέρων της Εκκλησίας για την Άμβλωση. Ἀνακτήθηκε 11-9-2017 ἀπό: http://agiotokos-kappadokia.gr/category/%cf%882%ce%b1%ce%bc%ce%b2%ce%bb%cf%8e%cf%83%ce%b5%ce%b9%cf%82-%ce%b5%ce%ba%cf%84%cf%81%cf%8e%cf%83%ce%b5%ce%b9%cf%82/. 

4. Willke JC & Willke BH, Why not love them both? Questions and answers about abortion, Hayes Publishing Company, Inc., Cincinnati, Ohio, 1997, p. 94.

5. Guyton AC, Textbook of Medical Physiology, 8th ed., WB Saunders, Philadelphia, 1991, p. 523.

6. Collins VJ, Principles of Anesthesiology, 3rd Edition, Williams and Wilkins, 1992. In: Cunningham GL, Wave of the Future?, National Review, Nov 10, 1997. Ἀνακτήθηκε 9-9-2017 ἀπό: http://www.peopleforlife.org/infanticide.html.
   

7. Willke JC & Willke BH, Why not love them both? Questions and answers about abortion, Hayes Publishing Company, Inc., Cincinnati, Ohio, 1997, p. 96.

8. Ἅγιος Γρηγόριος Παλαμᾶς, Capita Physica, Theologica, etc. (PG 150, 1148Α).

9. Abortion and Mental Health (Updated Jan 2011), Guttmacher Institute. Ἀνακτήθηκε 2-8-2017 ἀπό: https://www.guttmacher.org/sites/default/files/article_files/advisory-abortion-mental-health.pdf.

10. Munk-Olsen Τ, Munk Laursen Τ, Pedersen CB, Lidegaard Ø, Mortensen P, Induced first trimester abortion and risk of mental disorder, NEJM, 2011;364(4):332-339. Ἀνακτήθηκε 31-8-2017 ἀπό: http://www.nejm.org/doi/full/10.1056/NEJMoa0905882.

11. Major B, Appelbaum M, Beckman L, Dutton MA, Russo NF, West C, Report of APA Task Force on Mental Health and Abortion, American Psychological Association, 2008.

12. Amad A, Worst Long Term Effect of Abortion, The Science Times (2015). Ἀνακτήθηκε 9-8-2017 ἀπό: www.sciencetimes.com/articles/7419/20150930/worst-long-term-effect-abortion.htm.

13. After effects of abortion, Epígee. Women’s Health. Ἀνακτήθηκε 31-8-2017 ἀπό: http://www.epigee.org/the-long-term-effects-of-abortion.html.
    

14. Reardon C, Τhe after effects of abortion, AbortionFacts.com (1990). Ἀνακτήθηκε 4-8-2017 ἀπό: www.abortionfacts.com/reardon/the-after-effects-of-abortion.

15. Sim M, Abortion and the Psychiatrist, Br Med J, Jul 20, 1963:145-148.

16.  Blumberg BD, Golbus MS, Hanson KH, The psychological sequelae of abortion performed for a genetic indication, AJOG, Aug 1, 1975;122(7):799-808.

17.  Ἡ προγεστερόνη εἶναι ὁρμόνη ἀπαραίτητη -ἐκτός τῶν ἄλλων δράσεών της- τόσο γιά τήν ἐμφύτευση τῆς βλαστοκύστης στό ἐνδομήτριο ὅσο καί γιά τή συνέχιση τῆς ἐγκυμοσύνης.

18. Westhoff C. Emergency Contraception, NEJM, 2003;349:1830-1835.

19. Contraception: How effective are birth control methods?, Centers for Disease Control and Prevention. Ἀνακτήθηκε 28-8-2017 ἀπό:  www.cdc.gov/reproductivehealth/contraception/index.htm.
    
20. Weismiller DG, Emergency Contraception, Am Fam Physician, Aug 15, 2004;70(4):707-714.  Ἀνακτήθηκε 1-9-2017 ἀπό: http://www.aafp.org/afp/2004/0815/p707.html.
    

21. Life Notes. A risk to Avoid: Abortion’s Link to Breast Cancer, Right to Life of Michigan (2017). Ἀνακτήθηκε 23-7-2017 ἀπό: https://www.rtl.org/prolife_issues/LifeNotes/AbortionsLinktoBreastCancer.html.

22. Abortion, Miscarriage, and Breast Cancer Risk: 2003 Workshop, National Cancer Institute (reviewed 2010). Ἀνακτήθηκε 2-7-2017 ἀπό:   www.cancer.gov/types/breast/abortion-miscarriage-risk.