
Ἡ κλιματική ἀλλαγή ἐμφανίζεται ὡς εὐκαιρία ἀλλαγῆς μιᾶς ἐπώδυνης βιομηχανικῆς πρακτικῆς γιά τό περιβάλλον, ἀλλά ἡ μετάβαση κρύβει ἐπικίνδυνες παγῖδες, μέ χειρότερη τήν ἐνεργειακή, οἰκονομική, ἐθνική μας ἐξάρτηση.
Τό «Ἐθνικό Σχέδιο γιά τήν Ἐνέργεια καί τό Κλῖμα» δέν εἶναι οὔτε σχέδιο, οὔτε ἐθνικό!
Τό ΕΣΕΚ ὑπηρετεῖ ἀποκλειστικά γενικούς στόχους τῶν Βρυξελλῶν (μείωση ἐκπομπῶν θερμοκηπίου, προώθηση ΑΠΕ), ἀδιαφορῶντας ἐπιδεικτικά γιά τή Νο1 ἐθνική προτεραιότητα: τή μείωση τῆς ὑπέρμετρης ἐνεργειακῆς ἐξάρτησης ἀπό εἰσαγωγές πού εἶναι ἀπό τίς μεγαλύτερες στήν Εὐρώπη (74% ἔναντι 54% εὐρωπαϊκοῦ μέσου ὄρου).