Σύμφωνα με τα πιο πρόσφατα στοιχεία του Υπουργείου Εργασίας και του ΕΦΚΑ, ένας στους δέκα συνταξιούχους στη χώρα μας συνεχίζει να εργάζεται.
Μας το παρουσιάζουν ως «επιτυχία», ως «ενεργό γήρανση» και «νέο μοντέλο συνταξιούχου».
Όμως η αλήθεια είναι πικρή: Περισσότεροι από 250.000 άνθρωποι, αφού δούλεψαν μια ζωή, αναγκάζονται να συνεχίσουν να εργάζονται για να τα βγάλουν πέρα.
Δεν είναι πρόοδος αυτό. Είναι ντροπή — ντροπή για ένα κράτος που δεν εξασφαλίζει αξιοπρεπή σύνταξη στους πολίτες που το στήριξαν με τον κόπο και τον μόχθο τους.
Πίσω από τα «μέτρα» και τους «ειδικούς πόρους» κρύβεται η σκληρή πραγματικότητα:
- οι συντάξεις δεν φτάνουν,
- το κόστος ζωής εκτοξεύεται
- κι ο συνταξιούχος σπρώχνεται ξανά στη δουλειά — όχι από επιλογή, αλλά από ανάγκη.
Ας μην ξεχνάμε και κάτι ακόμη: πίσω από τα «μέτρα διευκόλυνσης» κρύβεται και η φοροεισπρακτική λογική του κράτους.
Η δήθεν «ευκαιρία» για εργασία μετά τη σύνταξη φέρνει στα ταμεία νέα έσοδα από εισφορές και «πόρους υπέρ ΕΦΚΑ».
Με άλλα λόγια, αντί να στηρίξει τον συνταξιούχο, το κράτος τον φορολογεί ξανά, τον «γδέρνει» δηλαδή, αξιοποιώντας την ανάγκη του για επιβίωση ως μέσο είσπραξης.
Έτσι, η «ενεργός γήρανση» μετατρέπεται απλώς σε ενεργή φορολόγηση.
Και τώρα, με τη νομιμοποίηση της 13ωρης εργασίας, κατέρρευσαν οριστικά όσα με κόπους και αγώνες είχαν κατακτήσει οι εργαζόμενοι δεκαετίες ολόκληρες.
Το οκτάωρο, το δικαίωμα στην ξεκούραση και στην αξιοπρέπεια γίνονται παρελθόν — στο όνομα της «ευελιξίας» και της «ανταγωνιστικότητας».
Πίσω από τα μεγάλα λόγια, όμως, υπάρχει μόνο εκμετάλλευση και φθορά του ανθρώπου.
Η «ΝΙΚΗ» δεν ωραιοποιεί τη φτώχεια. Απαιτούμε αξιοπρέπεια στη ζωή και στα γηρατειά. Γιατί μια πατρίδα που δεν τιμά τους συνταξιούχους της χάνει την ψυχή της.
Θ.Ο. Επικοινωνίας της ΝΙΚΗΣ