H ενανθρώπηση, τα πάθη και η Ανάσταση του Θείου Λόγου, του δεύτερου Προσώπου της Ομοουσίου και Αδιαιρέτου Τριάδος, αποτέλεσε σημείο καμπής στην ιστορία των γεγονότων επί της Γης. Ο ίδιος ο Θεός κατήλθε αγαπητικώς για να μας δείξει τον τρόπο της επιστροφής μας στην αιώνιο ζωή και να διαρρήξει οριστικώς τα δεσμά μας με τον θάνατο, την πλάνη και το ψεύδος. Οι άνθρωποι μετά την πτώση τους είχαν ξεχάσει την αιώνια πατρίδας τους και ο Ιησούς Χριστός ήρθε για να τους το υπενθυμίσει ως ο Δεύτερος Αδάμ.
Από τους πρώτους τρεις μεταχριστιανικούς αιώνες είχαμε μία ιδιάζουσα σύμπλευση του Χριστιανισμού με τον Ελληνισμό, μέχρι που τον 4ο αιώνα και ύστερα από τη θεϊκά καθοδηγούμενη από το Άγιον Πνεύμα επικύρωση των κανόνων από τις Οικουμενικές Συνόδους, οι Πατέρες της Εκκλησίας πιστοποίησαν με τον πλέον παραδειγματικό τρόπο τον άρρηκτο δεσμό τους. Ο εξελληνισμός του Χριστιανισμού και ο εκχριστιανισμός του Ελληνισμού υπήρξαν αλληλένδετες και από ένα σημείο και μετά δύσκολα διαχωρίσιμες έννοιες.
O Θείος Λόγος και το Άγιον Πνεύμα, μέσα από το Σώμα της Εκκλησίας και των αχράντων μυστηρίων που τελούνται εντός Αυτής, αποτέλεσαν πηγή πίστης και ελπίδας για τους Έλληνες. Το Βυζάντιο όμως, αποτέλεσε το κατ’ εξοχήν τοπικό και χρονικό πεδίο, όπου αυτές οι δύο σημαίνουσες έννοιες, ο Χριστός και η Ελλάδα, σφυρηλάτησαν τη σχέση τους και οδηγήθηκαν σε μία κατάσταση αλληλοσυμπλήρωσης και αλληλοπεριχώρησης.
H βαριά και σημαίνουσα λέξη της Ρωμιοσύνης χάνεται στις εσχατιές των αιώνων της ελληνορθόδοξης παράδοσής μας. Δε νοείται Ρωμιοσύνη χωρίς Χριστό και Ελλάδα! Η άσβεστη ιδέα της Ρωμιοσύνης στη σύγχρονη εποχή βρήκε την προσπάθεια ενσάρκωσής της στους απέθαντους ήρωες και αγωνιστές της επανάστασης του 1821. Δεν μπορούσαν άλλο οι Έλληνες να βρίσκονται κάτω από τον Οθωμανικό ζυγό! Έπρεπε να στηθεί εκ του μηδενός ένα κράτος που θα ενσάρκωνε όλα τα ιδανικά και τα ιδεώδη του έθνους των Ελλήνων και του Χριστιανισμού, ως της επίσημης θρησκείας του.
Το έπος του 1821 επομένως, υπήρξε το χρονικό ορόσημο της ελευθερίας των Ελλήνων. Μιας ελευθερίας που από τότε πέρασε από πολλά αφρίζοντα κύματα, μέσα από ολέθριες εσωτερικές έριδες για τη νομή της πολιτικής εξουσίας, εθνικές νίκες και αβάστακτες καταστροφές (Μικρασιατική καταστροφή, Αττίλας). Μέσα σε αυτά τα 200 χρόνια της σύγχρονης παρουσίας του νεοελληνικού κράτους το μόνο που παρέμεινε αναλλοίωτο, πέρα από πρόσωπα και εδάφη, είναι η Ρωμιοσύνη. Τα ελληνορθόδοξα ιδανικά που μας κράτησαν ζωντανούς ανά τους αιώνες. Αυτά πρέπει να προφυλάξουμε σήμερα σε αυτούς τους δύσκολους και πονηρούς καιρούς που ζούμε.
Η περίοδος του Πάσχα διαχρονικά δηλώνει τη μετάβαση από το σκοτάδι στο Φως, από το θάνατο στη Ζωή και την αιώνια ύπαρξη. Αυτό είναι ο Ιησούς Χριστός, το ανέσπερο Φως, η αστείρευτη πηγή ζωής και ύπαρξης που ενσαρκώθηκε κατ’ εντολή του Πατρός τους για να τραβήξει τους ανθρώπους πάλι πίσω στον παράδεισο. Επανάφερε τη μέθεξή τους με το Άκτιστο Φως των θείων ενεργειών ώστε να προ-γευτούν ξανά την αιώνια ζωή μέσα από τα άχραντα μυστήρια της Εκκλησίας. Μιας Εκκλησίας που το ίδιο το Άγιο Πνεύμα καθοδηγεί και κατευθύνει.
Πέρα από δογματικές αλήθειες, αναζητήσεις και αναλύσεις που έχουν αναφερθεί από τους Πατέρες της Εκκλησίας (απροϋπόθετον ή εμπροϋπόθετον της Σαρκώσεως του Θείου Λόγου), ο Χριστός ήρθε και μίλησε για τον απλό άνθρωπο, τον αμαρτωλό και τον κατατρεγμένο. Μίλησε απλά, αλλά συνάμα αλληγορικά μέσω των παραβολών Του. Σταυρώθηκε και πήρε πάνω του όλες τις αμαρτίες όλων όσοι έζησαν και έγινε ένας δεύτερος Αδάμ με σκοπό τη λύτρωσή τους. Μόνο που ήταν ο ίδιος ο Θεός και δεν μπορούσε να πέσει όπως ο πρωτόπλαστος. Επίσης, δεν μπορούσε να μείνει αιώνια στις αγκάλες του Άδη. Σε τρεις μέρες δίδαξε και έδωσε με την παρουσία Του τη δυνατότητα σε όλους να Τον γνωρίσουν. Να γνωρίσουν τη μόνη οδό της Αλήθειας και της Σωτηρίας. Με την Ανάστασή Του φανέρωσε πως όποιος είναι μαζί Του θα είναι και αυτός ένας καινός άνθρωπος. Άνθρωπος δηλαδή, πνευματικά αλλαγμένος και καινούργιος.
Η Εκκλησία και τα μυστήριά Της είναι ο μόνος δρόμος για την επίτευξη αυτού του οντολογικού και υπαρξιακού σκοπού. Η Μεγάλη Εβδομάδα μέσα από τις ιερές ακολουθίες της Εκκλησίας είναι μια αποτύπωση των Θείων Παθών. Η χαρμολύπη περνά μέσα από τη σταύρωση, την περιφορά του επιταφίου και την Ανάσταση του Λόγου. Η χαρμολύπη της Πασχαλιάς όμως, μένει άσβεστη και μέσα από τις παραδόσεις του λαού μας. Κάθε περιοχή της Ελλάδος μας έχει τα δικά της ιδιαίτερα ήθη και έθιμα (ο ιερός Νιπτήρας στην Πάτμο, οι Μπότηδες στην Κέρκυρα, η Σταυροπροσκύνηση στα Μετέωρα, το Κάψιμο του Ιούδα στην Κρήτη, τα Αερόστατα στο Λεωνίδιο, η θαλασσινή Περιφορά στην Ύδρα, αλλά και τα ριψοκίνδυνα των Ρουκετοπόλεμου και Σαϊτοπόλεμου σε Χίο και Καλαμάτα αντίστοιχα). Το τσούγκρισμα των αυγών, τα πένθιμα κάλαντα της Μεγάλης Πέμπτης ή Παρασκευής (ανάλογα την περιοχή), το σούβλισμα του αρνιού και όλα όσα δηλώνουν την παρουσία της Ρωμιοσύνης της μέρες μας. Μιας Ρωμιοσύνης που χάνεται μέσω των παραδόσεών της ανά τους αιώνες.
Οι Έλληνες, σαν Ορθόδοξος λαός κρατούν άσβεστη αυτή τη φλόγα! Μια φλόγα που δεν πρέπει να σβήσει για κανέναν λόγο τα επόμενα χρόνια στην πονεμένη μας Ελλάδα. Μιας χώρας που αποτέλεσε το λίκνο του πολιτισμού και της Δημοκρατίας και σήμερα μαστίζεται από την υπογεννητικότητα, την ασυδοσία της κομματοκρατίας και την υπολειτουργία όλων των θεσμών του κράτους. Και ο τρόπος να μην σβήσει λοιπόν είναι ένας! Να μην σταματήσουν ποτέ να γίνονται γνωστά και εφαρμοστά ως προς τη βιοτή μας τα ελληνοχριστιανικά ιδεώδη! Ιδεώδη που οι Έλληνες κουβαλούν χιλιετίες ως τρόπο ζωής και σφραγίστηκαν με την παρουσία του Ιησού Χριστού στο ιστορικό γίγνεσθαι. Ο μόνοι υγιείς πυλώνες, που θα πρέπει να διδάσκονται γόνιμα και ηθικοπλαστικά από γενιά σε γενιά, είναι αυτοί της παιδείας και της οικογένειάς μας. Ιδανικά που διαχρονικά υπερασπίστηκαν την Ελλάδα και τον Χριστό μας. Είθε η Ανάσταση του Χριστού να φέρει και την Ανάσταση των Ελλήνων σε όλους τους τομείς της καθημερινότητάς τους.
«Ἀναστήτω ὁ Θεός, καὶ διασκορπισθήτωσαν οἱ ἐχθροὶ αὐτοῦ, καὶ φυγέτωσαν ἀπὸ προσώπου αὐτοῦ οἱ μισοῦντες αὐτόν.»
Χριστός Ανέστη.
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΟ ΛΑЇΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΝΙΚΗ
Χρήστος Κουτσιόπουλος
Νομαρχιακός Υπεύθυνος Δημοκρατικού Πατριωτικού Λαϊκού Κινήματος ΝΙΚΗΣ Λάρισας
Αγρότης – Κλασικός Φιλόλογος Α.Π.Θ.
Κάτοχος Μεταπτυχιακού Βυζαντινής Φιλολογίας Α.Π.Θ.
Υποψήφιος Διδάκτωρ Κοινωνικής Θεολογίας και Χριστιανικού Πολιτισμού Α.Π.Θ.
