Η Μέση Ανατολή βρίσκεται ξανά στο χείλος της καταστροφής. Η πρόσφατη σύγκρουση Ισραήλ–Ιράν, έστω και με την προσωρινή της αποκλιμάκωση, δεν συνιστά ειρήνη. Είναι μια επικίνδυνη παύση πριν από την επόμενη ανάφλεξη.
Ταυτόχρονα, στη Γάζα, ο λιμός, οι δεκάδες χιλιάδες νεκροί και η ανθρωπιστική καταστροφή μάς θυμίζουν ότι τα διεθνή ερείσματα του ανθρωπιστικού δικαίου καταρρέουν μπροστά στη λογική της ισχύος.
Η Ελλάδα, δεν έχει την πολυτέλεια να παραμένει θεατής.
Η εξωτερική μας πολιτική εξακολουθεί να στερείται στρατηγικής, αυτοπεποίθησης και σαφούς εθνικού προσανατολισμού.
Την ώρα που η Τουρκία εντείνει τη στρατιωτική της δράση στη Συρία, καταπατά το Διεθνές Δίκαιο στην Κύπρο, επιχειρεί γεωπολιτική διείσδυση στη Λιβύη και εξοπλίζει τις δομές της στη βόρεια Αφρική και τον Καύκασο, η ελληνική πλευρά εμφανίζεται αμήχανη και παθητική.
Η τουρκική απειλή δεν είναι θεωρητική· είναι υπαρκτή και κλιμακούμενη.
Η Άγκυρα προωθεί μια σταθερή στρατηγική : συνεχείς διεκδικήσεις, ελεγχόμενες εντάσεις και πίεση, με στόχο να φθείρει τις ελληνικές θέσεις και να νομιμοποιήσει τις παράλογες απαιτήσεις της.
Δεν μπορούμε – και δεν πρέπει – να αφήνουμε αυτές τις πρακτικές αναπάντητες.
Η υπογραφή της “Διακήρυξης των Αθηνών”, η οποία ουσιαστικά αποσιωπά τις τουρκικές απειλές, αποτελεί ατυχές παράδειγμα πολιτικής υποχώρησης,
που υπονομεύει τα επιχειρήματά μας ακόμη και στα ευρωπαϊκά φόρα,
όταν ζητούμε στήριξη από εταίρους, με αποκορύφωμα την επιχειρούμενη προσπάθεια της Τουρκίας να καταστεί ρυθμιστής των ευρωπαϊκών αμυντικών δομών.
Σχετικά με την Ιερά Μονή της Αγίας Αικατερίνης, στο ΣΙΝΑ
Η Μονή δεν είναι μόνο παγκόσμιο μνημείο πίστης και πολιτισμού·
είναι προκεχωρημένο φυλάκιο της Ορθοδοξίας και του Ελληνισμού μέσα στη Μέση Ανατολή, με αδιάλειπτη παρουσία από τον 6ο αιώνα.
Σε αυτήν τη συγκυρία, όπου αιγυπτιακό δικαστήριο επιχειρεί να αφαιρέσει την κυριότητα της Μονής και να την εντάξει στο κράτος, η στάση μας έχει χαρακτήρα πνευματικής και εθνικής ευθύνης.
Η ΝΙΚΗ βρέθηκε από την πρώτη στιγμή στο πλευρό της Μονής, με ξεκάθαρη δημόσια στάση και κοινοβουλευτική δράση.
Η υπεράσπιση της Μονής δεν αφορά μόνο την Εκκλησία· αφορά ολόκληρο το Έθνος.
Μας συγκλόνισε και το πρόσφατο τραγικό γεγονός που συνέβη στη Συρία, με την αποτρόπαια τρομοκρατική επίθεση αυτοκτονίας στον Ελληνορθόδοξο Ναό του Προφήτη Ηλία στη Δαμασκό.
Τουλάχιστον 22 αδελφοί μας, ανάμεσά τους και μικρά παιδιά, μαρτύρησαν μέσα στον οίκο του Θεού. Ο ναός μετατράπηκε σε Γολγοθά.
Οι ψυχές τους ανέβηκαν στον ουρανό, μάρτυρες της Πίστεως και του Γένους μας.
Οι Ρωμηοί της Συρίας δεν είναι ξένοι.
Είναι η συνέχεια της Κωνσταντινούπολης, της Αντιόχειας, της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας. Είναι Πατρίδα μας.
Η Ελλάδα, ως το μόνο Ορθόδοξο κράτος της περιοχής, έχει ιστορικό, ηθικό και πνευματικό χρέος απέναντί τους.
Η ελληνική Κυβέρνηση οφείλει:
- Να αναλάβει διπλωματική πρωτοβουλία για την προστασία των εναπομεινάντων Ορθοδόξων πληθυσμών.
- Να οργανωθεί ανθρωπιστική βοήθεια στους πληγέντες.
- Να καταγγείλει διεθνώς αυτή την τρομοκρατική επίθεση κατά της Ορθοδοξίας και της ιστορικής παρουσίας του Ελληνισμού στην Ανατολή.
Η Ελλάδα δεν μπορεί να συνεχίσει με πολιτική “φωτογραφίας” και σιωπής.
Η εξωτερική πολιτική είναι συνεχής μάχη, και όχι εθιμοτυπία.
Ένα άλλο πρόσφατο χαρακτηριστικό παράδειγμα της αποτυχίας μας, αποτελεί η περίπτωση του Χαλίφα Χαφτάρ. Ενός συμμάχου που στήριξε ρητά την Ελλάδα κατά του παράνομου τουρκολιβυκού μνημονίου, και σήμερα – λόγω της δικής μας διπλωματικής αδράνειας – φλερτάρει με την Άγκυρα.
Η ελληνική κυβέρνηση άφησε κενό, και το κενό το κάλυψε η Τουρκία, με drone, με στρατιωτικές βάσεις, με επενδύσεις.
Η ελληνική διπλωματία απέτυχε να χτίσει σταθερές σχέσεις με τη Βεγγάζη, και σήμερα πληρώνουμε το τίμημα.
Ζητούμε:
- Να επανέλθει δυναμικά η ελληνική παρουσία στη Λιβύη.
- Να αξιοποιηθούν όλα τα μέσα – οικονομικά, ενεργειακά, στρατιωτικά – για την εδραίωση εθνικής επιρροής.
- Να πάψουμε να ποντάρουμε σε φιλικές δηλώσεις χωρίς αντίκρισμα.
- Να στηρίξουμε έμπρακτα την ενεργειακή μας κυριαρχία. Η «πράσινη μετάβαση» χωρίς γεωστρατηγική αυτονομία, είναι ψευδαίσθηση.
Και επιτέλους :
Να προχωρήσουμε σε μονομερή ανακήρυξη της ΑΟΖ,
στον καθορισμό των θαλασσίων ζωνών με την Κύπρο
και τη Λιβύη, και στην εκμετάλλευση των εθνικών μας ενεργειακών πόρων.
Η ενεργειακή μας στρατηγική δεν μπορεί να βασίζεται σε “πράσινες ιδεοληψίες” και εισαγόμενες εξαρτήσεις. Η ενεργειακή ασφάλεια επιτυγχάνεται με αυτάρκεια
και αξιοποίηση των εθνικών μας πόρων – λιγνίτη, υδρογονάνθρακες και ΑΟΖ.
Η πατρίδα μας δεν είναι επαίτης της Ευρώπης, ούτε “προκεχωρημένο φυλάκιο της Δύσης”, για να θυσιάζεται χωρίς αντίκρισμα.
Είναι κράτος-έθνος με ιστορία, στρατηγικό βάθος και γεωπολιτικό εκτόπισμα.
Αρκεί να το πιστέψει.
Δεν μπορούμε να είμαστε πρόθυμοι σύμμαχοι σε πολέμους που σχεδιάζονται ερήμην των λαών.
Η Ελλάδα οφείλει να είναι παράγοντας ειρήνης, αλλά με κύρος και ισχύ – όχι σιωπηλή, όχι φοβική.
Δεν έχουμε χρόνο για χάσιμο. Η γεωπολιτική σκακιέρα δεν περιμένει.
Εμείς στη ΝΙΚΗ θα συνεχίσουμε να παλεύουμε για:
- διεκδικητική εξωτερική πολιτική,
- υπεράσπιση των Ρωμιών της Ανατολής,
- ισχυρή αποτρεπτική στρατηγική,
- εθνική αυτάρκεια και αξιοπρέπεια.
