Λίγο καιρό αφού πήρε τα ηνία της εξουσίας η κυβέρνηση της Ν.Δ., με Υπουργό τότε την κ. Κεραμέως, έσπευσε να καταργήσει το άρθρο 36 του Ν. 4610/2019, που προέβλεπε την ίδρυση Νομικής Σχολής στην Πάτρα. Η ίδρυσή της στην Πάτρα ήταν πάγιο αίτημα ήδη από το 1998, όπου οι πολίτες της πόλης, με προτροπή του Δικηγορικού Συλλόγου, είχαν συγκεντρώσει 45.000 υπογραφές, προκειμένου να ιδρυθεί. Η κ. Κεραμέως έκλεισε το κεφάλαιο με συνοπτικές διαδικασίες, αγνοώντας τους πολίτες και τον ακαδημαϊκό κόσμο, που απαιτούσε την ίδρυση τέταρτης Νομικής Σχολής στην Ελλάδα, με την αιτιολογία πως υπάρχουν χιλιάδες άνεργοι δικηγόροι και πως νοιαζόταν για τους νέους και τις νέες, μη τυχόν φοιτήσουν σε κάποιο πανεπιστήμιο που δεν τους δίνει επαγγελματική προοπτική. Πιστευτά όλα. Είναι εξάλλου γνωστό πόσο ψυχοπονιάρα είναι η κ. Κεραμέως. Φάνηκε ξεκάθαρα με τα 13ωρα εργασίας που θέσπισε, με τα κουπόνια αντί για χρήματα στους ανέργους και τόσα άλλα έργα κοινωνικής ωφέλειας που προώθησε.
Ερχόμαστε στο τώρα, λίγα χρόνια μετά την πράξη «αγάπης» της κ. Κεραμέως, με την ίδια κυβέρνηση, αλλά με άλλη Υπουργό. Η κ. Ζαχαράκη, παίρνοντας τη σκυτάλη από τον κ. Πιερρακάκη, τον υπουργό προπαγάνδας των ιδιωτικών μορφωμάτων (ποιος ξεχνάει τις εξαγγελίες του ότι θα μας έρθει το Χάρβαρντ;), αδειοδοτεί με σκιώδεις διαδικασίες τέσσερα ιδιωτικά «πανεπιστήμια», που τρία εξ αυτών προσφέρουν Νομικές σπουδές. Ξαφνικά ο κορεσμός εξαφανίστηκε. Η πραγματικότητα είναι πως το πρόβλημα δεν ήταν ποτέ ο αριθμός των νομικών, αλλά το γεγονός ότι η σχολή στην Πάτρα θα ήταν δημόσια, δωρεάν και με σοβαρά κριτήρια εισαγωγής και φοίτησης. Για να εισαχθεί κάποιος σε μία από τις τρεις δημόσιες Νομικές σχολές, απαιτούνται 16.725 μόρια και πάνω. Οι επιτυχόντες περνούν εξαντλητικές εξετάσεις, ακολουθούν ένα απαιτητικό πρόγραμμα σπουδών, ελεγμένο ως προς την ποιότητά του, και διδάσκονται από σπουδαίους καθηγητές της νομικής επιστήμης. Στις ιδιωτικές νομικές η εισαγωγή απαιτεί τα μισά σχεδόν μόρια και πρόσφατα αποκαλύφθηκε πως διδάσκονται και τα μισά μαθήματα, καθώς απουσιάζουν θεμελιώδεις πτυχές της νομικής επιστήμης. Καταγγέλθηκε μάλιστα πως στα προγράμματα σπουδών τους δεν βρέθηκαν μαθήματα Ενοχικού, Κληρονομικού και Συνταγματικού Δικαίου, Ποινική και Πολιτική Δικονομία, Διοικητικό και Φορολογικό Δίκαιο. Αντί αυτών, βρίσκουμε γενικόλογα ή ξενόφερτα μαθήματα που δεν εξοπλίζουν κανέναν φοιτητή για τη δικηγορία στην Ελλάδα. Κι όμως το πτυχίο αυτών των μορφωμάτων είναι απολύτως ισότιμο με αυτά του ΕΚΠΑ, ΑΠΘ, ΔΠΘ.
Εάν αναρωτιέστε γιατί συμβαίνει, η εξήγηση είναι απλή. Οι αποφάσεις της κυβέρνησης σέρνονται από οικονομικά και πολιτικά κίνητρα. Τα ιδιωτικά «πανεπιστήμια» (στην πραγματικότητα πρώην ιδιωτικά κολλέγια στην πλειονότητά τους) συστάθηκαν όχι για να καλύψουν εκπαιδευτικές ανάγκες ή να προωθήσουν τη γνώση, αλλά για να δημιουργήσουν θέσεις και συμφέροντα και, δυστυχώς, για να υποβαθμίσουν την δημόσια Τριτοβάθμια Εκπαίδευση. Για αυτό και διορίστηκαν οι πρωτεργάτες της καταπάτησης του άρθρου 16 σε σημαντικές θέσεις σε αυτά τα ιδρύματα. Πρόκειται για ένα κύκλωμα αλληλοεξυπηρέτησης, όπου πολιτικοί και κάποιοι ακαδημαϊκοί, αγαπητοί φίλοι της κυβέρνησης, προσφέρουν το κύρος τους για να νομιμοποιήσουν τα χαμηλής στάθμης ιδρύματα.
Το μήνυμα προς τους νέους και τις νέες είναι σαφές: «Δεν χρειάζεται να κοπιάσεις, να μορφωθείς, να παλέψεις. Απαιτείται μόνο να πληρώσεις». Αυτό όμως δεν είναι εκπαιδευτική πολιτική, είναι μεγαλειώδης πολιτική αδικία και πολιτικό σκάνδαλο πρώτου μεγέθους.
Σπύρος Τσιρώνης,
Βουλευτής Αχαΐας της ΝΙΚΗΣ