Όταν η Παναγία εκοιμήθη στα Ιεροσόλυμα, οι Απόστολοι έλαβαν το άγιο Σώμά Της και εκίνησαν πομπή προς την Γεθσημανή. Ησυχία, ψαλμωδία χαμηλή, βήματα σταθερά· η φλόγα στις καρδιές όλων.
Εκεί, άνθρωποι εχθρικών διαθέσεων επεχείρησαν να σταματήσουν την πομπή. Ένας απ’ αυτούς, ο Ιεφωνίας, άπλωσε τα χέρια να αναποδογυρίσει το φέρετρο. Και ευθέως ο Αρχάγγελος Μιχαήλ εφάνη και σαν αόρατη ρομφαία έθεσε το όριο: τα χέρια εκόπησαν και έμειναν κρεμάμενα επί του κιβωρίου. Ο υβριστής έπεσε κάτω, έκλαυσε· και όταν μετάνιωσε, δι’ ευχής Αποστόλου ιάθη και αποκατεστάθη.
Η πομπή δεν διελύθη. Συνέχισε ήσυχη και ακλόνητη την πορεία της προς το τέλος και τον σκοπό της, όπως όταν τα άγια και τα πολυτίμητα φέρονται με σεβασμό, και οι καρδιές γίνονται φύλακες τόπων.
Όπου απλώνονται ακάλεστα χέρια σε ό,τι δεν τους ανήκει, όπου πομπές πιστών παρεμποδίζονται, όπου θύρες ιερών παραβιάζονται και κτήματα φυλαγμένα από γενιά εις γενιά καταπατώνται, εάν δεν υπάρξει μετάνοια, η Ιστορία αργά ή γρήγορα θα αποδώσει δικαιοσύνη.
Η πομπή πάντα θα προχωρεί. Και όσοι φυλάττουν τους Πανάγιους Τόπους γνωρίζουν το βήμα της: σταθερό, ήσυχο, αδιαπραγμάτευτο.
ΘΟ Εξωτερικής Πολιτικής