Η κα Μαρία είναι μια απλή νοικοκυρά. Ξέρει από μαγείρεμα, από ψώνια στη λαϊκή και από λογαριασμούς, αλλά δεν καταλαβαίνει από “ψηφιακές ταυτότητες” και “προσωπικούς αριθμούς”.
Μια μέρα, βλέπει στις ειδήσεις ότι όλοι πρέπει να βγάλουν νέες ταυτότητες. «Άλλαξε πάλι κάτι;» σκέφτεται.
Την επόμενη εβδομάδα, πηγαίνει στο ΚΕΠ. Ο υπάλληλος της λέει:— «Οι νέες ταυτότητες θα έχουν έναν Προσωπικό Αριθμό (ΠΑ), έναν μοναδικό αριθμό για κάθε πολίτη.»— «Δηλαδή θα γίνουμε αριθμοί;» ρωτάει η κα Μαρία.— «Όχι, απλά έτσι θα σας αναγνωρίζουν πιο εύκολα οι υπηρεσίες.»— «Τι εννοείτε πιο εύκολα; Δηλαδή όπου πάω, στην τράπεζα, στο γιατρό, στην εφορία, παντού, θα βλέπουν αυτόν τον αριθμό και θα ξέρουν ποια είμαι;»
Ο υπάλληλος διστάζει λίγο. «Κάπως έτσι…»
Η κα Μαρία ζαλίζεται. Παλιά, είχε μια απλή ταυτότητα. Έλεγε το όνομά της, την έδειχνε όταν χρειαζόταν, και τελείωνε η υπόθεση. Τώρα, νιώθει σαν να της δίνουν μια “ταμπέλα” που την ακολουθεί παντού.
Επιστρέφοντας στο σπίτι, λέει στον άντρα της:— «Ξέρεις τι κατάλαβα σήμερα; Ότι δεν είμαι πια η Μαρία Παπαδοπούλου. Είμαι απλά ένας αριθμός!»
Ο άντρας της σηκώνει το βλέμμα από την εφημερίδα. «Και ποιος αποφάσισε να γίνει αυτό;»
— «Η κυβέρνηση, αλλά και η Αρχή Προστασίας Δεδομένων, που υποτίθεται πως μας προστατεύει, το δέχτηκε χωρίς να μας ρωτήσει!»
Κάθονται σιωπηλοί. Ο κόσμος αλλάζει, και κανείς δεν τους ρώτησε αν το θέλουν.
Αλλά η κα Μαρία δεν μένει σιωπηλή. Παίρνει το τηλέφωνο και καλεί φίλους και γείτονες. «Πρέπει να το μάθουν όλοι!» λέει.
Τι μπορείς να κάνεις κι εσύ;
Μάθε περισσότερα – μη δέχεσαι αλλαγές χωρίς ενημέρωση!
Ζήτησε απαντήσεις – ρώτα δημόσιους φορείς και την Αρχή γιατί συναίνεσαν.
Μίλα – μην αφήνεις τους άλλους να αποφασίζουν για σένα χωρίς εσένα!Η κα Μαρία έκανε το πρώτο βήμα. Εσύ;
