Δεν γνωρίζω καμία διμερή συμφωνία, στο βάθος του χρόνου, την οποία να αρνήθηκε να υπογράψει ο επωφελούμενος από τις παραχωρήσεις του άλλου.
Συμφωνίες του είδους αυτού, δεν παρουσιάζουν συνήθως πρόβλημα εκατέρωθεν αποδοχής, ανήκουν, ωστόσο, κατά κύριο λόγο, στην κατηγορία των συνθηκών ειρήνης στις οποίες το ένα των συμβαλλομένων μερών είναι νικητής και το άλλο ηττημένος μετά από κάποια ένοπλη σύρραξη.
Σε τέτοιες συνθήκες και περιστάσεις πολεμικής αναμέτρησης δεν βρέθηκε η χώρα μας τη σύγχρονη εποχή. Ιδίως μάλιστα με συμμάχους ή φίλες θεωρούμενες χώρες όπως η Αλβανία, η Ιταλία και η Αίγυπτος.
Όμως, ο κ. Δένδιας, ως “μαθητευόμενος μάγος” σε θέση Υπουργού Εξωτερικών και αυτοεπαιρόμενος μάλιστα σε συνέντευξή του στο Διεθνές Φόρουμ των Δελφών το 2023 για το “κατόρθωμά” του, συμφώνησε στη χάραξη ΑΟΖ με την Ιταλία το 2020 παραχωρώντας μάλιστα μερικές εκατοντάδες τετραγωνικά ναυτικά μίλια εν δυνάμει ελληνικού θαλασσίου χώρου στην εκ δυσμών γείτονα, και το δικαίωμα αλιείας στις ιταλικές μηχανότρατες εντός της ελληνικής αιγιαλίτιδας ζώνης.
Το χειρότερο όμως ήταν ότι απεδέχθη την μειωμένη επήρεια των νήσων στη χάραξη ΑΟΖ περιορίζοντας εκείνη των Διαποντίων νήσων, απώτατου δυτικού άκρου της ελληνικής επικράτειας.
Το τρίτο αυτό σημείο, η παραδοχή μειωμένης επήρειας των νήσων στη χάραξη ΑΟΖ δεν αποτελεί παρά “βούτυρο στο ψωμί” της Τουρκίας και προδιαγράφει την τύχη της επήρειας του Καστελορίζου σε μελλοντική χάραξη ΑΟΖ με Τουρκία και Αίγυπτο.
Με την τελευταία, ο κ. Δένδιας εφάρμοσε την ίδια τακτική (2020), προχωρώντας, όχι μόνο σε παραχώρηση θαλασσίων εκτάσεων, όχι μόνο αμφισβητώντας την επήρεια ακόμη και της Κρήτης αλλά και σε μερική οριοθέτηση δυτικά του 28ου μεσημβρινού επιβεβαιώνοντας τις τουρκικές απόψεις και αφιστάμενος από την προοπτική επαφής των ΑΟΖ Ελλάδος και Κύπρου.
Είναι ακόμη άξιον απορίας γιατί ο κ. Δένδιας, ως μεγάλος πατριώτης, δεν προχώρησε επί υπουργίας του στη μονομερή εφαρμογή της συμφωνηθείσας και υπογραφείσας συμφωνίας ΑΟΖ με τα Τίρανα το 2009 συνεχίζοντας να λαμβάνει υπ’ όψιν τις δικολαβικής φύσεως αντιρρήσεις του τότε αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης κ. Ράμα οι οποίες, άλλωστε, αφορούσαν εσωτερική κατανάλωση και ουδεμία σημασία από άποψη Διεθνούς Δικαίου είχαν.
Υπεκφεύγοντας, συνέχισε να παραπέμπει το ζήτημα στο Διεθνές Δικαστήριο όπως και οι προκάτοχοί του, αποφεύγοντας κατ’ αυτό τον τρόπο να προβεί σε μία στιβαρή πράξη ικανοποίησης του εθνικού συμφέροντος.
Η συνέχεια της “εθνικής προσφοράς” του κ. Δένδια, αυτή τη φορά ως “μαθητευομένου μάγου” στην ωσαύτως κρίσιμη θέση του Υπουργού Αμύνης, δίδει ήδη ανάλογα δείγματα γραφής με μία σειρά από μέτρα τα οποία θέτουν σε κίνδυνο την εθνική ασφάλεια και αποδομούν τις ΕΔ.
Θεόδωρος Καμαρινός
Διπλωματικός Σύμβουλος Προέδρου ΝΙΚΗΣ