Η Τοπική Αυτοδιοίκηση Α΄ βαθμού είναι ο θεσμός εκείνος που συνδέεται με την ιστορική εμπειρία και την επιβίωση του Ελληνισμού, μέσω των αρχαίων πόλεων – κρατών και των κοινοτήτων της Τουρκοκρατίας. Είναι αυτός που λογικά προσφέρεται για άμεση συμμετοχή του πολίτη στα κοινά και αδιαμεσολάβητη πολιτική εμπειρία. Δυστυχώς, πρώτα η ξενοκρατία (στα χρόνια των Βαυαρών) και έπειτα η κομματοκρατία (μέχρι σήμερα) έχει καταστρέψει με το πελατειακό της πνεύμα σε μεγάλο βαθμό τόσο την πρόσβαση όσο και τις δυνατότητες του θεσμού.
Στην πραγματικότητα, σήμερα, στην Ελλάδα δεν υπάρχει Αυτοδιοίκηση, όλα ελέγχονται στενά από το κεντρικό κράτος (διά της χρηματοδότησης και όχι μόνο) και από τα διάφορα θεσμικά καπέλα που καθιερώθηκαν στα χρόνια των Μνημονίων για περιορισμό της διαφθοράς, που τα ίδια τα κόμματα εξέθρεψαν. Έτσι, έχουμε επιβίωση του κοτζαμπασισμού, που όλο και μας απομακρύνει από τη λειτουργία ενός σύγχρονου, δημοκρατικού κράτους, ενώ θέτει τους Έλληνες είτε στο περιθώριο είτε στη δούλεψη του τοπικού συστήματος εξουσίας. Οι εξαιρέσεις, συνήθως σε ολιγοπληθή μέρη, επιβεβαιώνουν τον κανόνα αυτόν.
Το Δημοκρατικό Πατριωτικό Κίνημα ΝΙΚΗ λαμβάνοντας υπόψιν την ελληνική και τη διεθνή εμπειρία, προτείνει την υιοθέτηση ενός νέου μοντέλου που εγγυάται:
– Τη διαφάνεια σε όλα τα επίπεδα λήψης αποφάσεων.
– Τη δημοκρατική ανάδειξη των τοπικών αρχόντων σε συνθήκες ισηγορίας, ελευθερίας αλλά και ανακλητότητας και ανώτατου ορίου 2 θητειών.
– Την αυτόφωτη οικονομική λειτουργία των δήμων με την πρόσβαση σε ικανά φορολογικά έσοδα, εφόσον τα ευρωπαϊκά προγράμματα συχνά δεν προσφέρονται για τις πραγματικές ανάγκες αλλά και δεν είναι ευκόλως προσβάσιμα για μικρούς δήμους.
– Την υποχρεωτική συμμετοχή των δημοτών στη λήψη αποφάσεων και τη ρεαλιστική καθιέρωση δεσμευτικών τοπικών δημοψηφισμάτων.
– Την επ΄ αγαθώ αξιοποίηση της ψηφιοποίησης και για λογαριασμό της ΤΑ, όχι μόνο για τα υπουργεία.
– Την αλλαγή των γεωγραφικών ορίων των ΟΤΑ, εκεί όπου η εμπειρία έδειξε προβληματική λειτουργία.
– Τη διατήρηση των οργανισμών ύδρευσης (ΔΕΥΑ) υπό δημοτικό έλεγχο με τις κατάλληλες αλλαγές, που θα μειώσουν την συνοδό διαπλοκή.
– Την ενδεχόμενη κατάργηση του 2ου βαθμού Αυτοδιοίκησης, με την επάνοδο σε διορισμένο Περιφερειάρχη, προερχόμενο από την Εθνική Σχολή Δημόσιας Διοίκησης, αφού, έτσι κι αλλιώς, σήμερα ο θεσμός της Περιφέρειας είναι προσβάσιμος μόνο από το κυβερνών κόμμα για νυν ή πρώην στελέχη του. Τοιουτοτρόπως, αφενός θα απαλλαχθούμε από το περιττό καπέλο της Αποκεντρωμένης Διοίκησης και αφετέρου θα διαρρηχθεί ο ρουσφετολογικός δεσμός διοίκησης – πολιτών σε ένα τουλάχιστον επίπεδο.