Η πρόσφατη εξαγγελία της Τουρκίας για την ίδρυση «θαλάσσιων πάρκων» σε περιοχές που περιλαμβάνουν τμήματα της ελληνικής υφαλοκρηπίδας και της δυνητικής μας ΑΟΖ στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο αποτελεί μία ακόμα ωμή πρόκληση. Και ταυτόχρονα, μια ακόμα απόδειξη πως η πολιτική του κατευνασμού και των “ήρεμων νερών” δεν οδηγεί πουθενά.
Η Άγκυρα μεθοδικά και προκλητικά εντάσσει τις λεγόμενες TPAO License Areas στον εθνικό της χωροταξικό σχεδιασμό, εργαλειοποιώντας περιβαλλοντικές πρωτοβουλίες για να ασκήσει de facto κυριαρχία σε περιοχές που ανήκουν στη σφαίρα των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας. Το πιο εξοργιστικό: στα σενάρια των τουρκικών “πάρκων” αποκλείεται επιδεικτικά το Καστελόριζο ενώ αγνοούνται πλήρως τα χωρικά ύδατα των νησιών μας στο Ανατολικό Αιγαίο.
Η Τουρκία δεν κρύβει τις προθέσεις της. Αντίθετα, μας προειδοποιεί ευθέως πως έρχονται και νέοι χάρτες. Πρόκειται για μια αναθεωρητική στρατηγική που εδράζεται στη δημιουργία τετελεσμένων. Εμείς, όμως, τι κάνουμε;
Απέναντι σε αυτή τη συστηματική τουρκική πρόκληση, η κυβέρνηση Μητσοτάκη επιλέγει να σιωπά ή να επικαλείται γενικόλογα το Διεθνές Δίκαιο. Μα το Δίκαιο από μόνο του δεν προστατεύει κανέναν, αν δεν το υπερασπιστεί ο ίδιος ο δικαιούχος. Όταν δεν ασκείς τα δικαιώματά σου, ουσιαστικά τα εκχωρείς.
Η Ελλάδα δεν έχει προχωρήσει ούτε στην επέκταση των χωρικών της υδάτων στα 12 ν.μ., ούτε στην πλήρη ανακήρυξη ΑΟΖ με βάση τις προβλέψεις της UNCLOS. Δεν έχει αντιτάξει ακόμα κάποιον ολοκληρωμένο εθνικό θαλάσσιο χωροταξικό σχεδιασμό, ενώ παραμένει αδρανής σε σχέση με τα δυνητικά της όρια.
Επιπλέον, η περιβόητη Πολιτική Διακήρυξη των Αθηνών περί φιλίας και καλής γειτονίας με την Τουρκία αποδείχθηκε ένα επικίνδυνο λάθος. Η Ελλάδα αυτοπεριορίστηκε και αυτοπαγιδεύτηκε, προσφέροντας στην Άγκυρα πιστοποιητικά καλής διαγωγής την ίδια στιγμή που εκείνη ετοίμαζε νέους χάρτες αμφισβήτησης.
Εν μέσω αυτών των τουρκικών πρωτοβουλιών, η ελληνική κυβέρνηση επιλέγει να εξαγγείλει δύο ελληνικά θαλάσσια πάρκα στο Ιόνιο και στις Κυκλάδες, χωρίς καμία ουσιαστική εθνική στρατηγική, χωρίς σύνδεση με την ΑΟΖ και την υφαλοκρηπίδα μας. Αναρωτιέται εύλογα κανείς: ήταν άραγε το καλύτερο timing;
Μήπως αποτέλεσε απλώς άλλοθι, ώστε η Τουρκία να προχωρήσει στην εξαγγελία των δικών της “πάρκων”; Πού είναι ο ελληνικός σχεδιασμός για τη ΝΑ Μεσόγειο και το Καστελόριζο; Γιατί η Ιταλία, η οποία συνομιλεί κανονικά με Λιβύη και Τουρκία για το μεταναστευτικό, αδιαφορεί για την Ελλάδα και δεν τη συμπεριλαμβάνει στις συνομιλίες;
Εμείς στη ΝΙΚΗ έχουμε ξεκαθαρίσει από την πρώτη στιγμή: η κυριαρχία δεν είναι διαπραγματεύσιμη. Ούτε μπορεί να προστατευθεί με υποχωρήσεις, παθητικότητα ή επίκληση γενικολογιών.
Απαιτείται:
- Άμεση επέκταση των χωρικών υδάτων στα 12 ν.μ. σε όλη την επικράτεια.
- Ανακήρυξη ΑΟΖ με μονομερή οριοθέτηση δυνητικών ορίων κατά τα πρότυπα άλλων παράκτιων κρατών.
- Σχεδιασμός εθνικού θαλάσσιου χωροταξικού πλαισίου που θα περιλαμβάνει όλα τα ελληνικά συμφέροντα στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο.
- Σαφής πολιτική απόρριψης της Διακήρυξης των Αθηνών και άμεση αναθεώρησή της.
- Οριζόντιος αποκλεισμός της Τουρκίας από κάθε ευρωπαϊκή χρηματοδότηση που σχετίζεται με θαλάσσιο χωροταξικό σχεδιασμό, εφόσον συνεχίσει τις παραβιάσεις.
Αν δεν σταματήσουμε να “τρέχουμε πίσω από τις εξελίξεις”, δεν θα έχουμε πια λόγο να μιλάμε ούτε για κυριαρχικά δικαιώματα, ούτε για εθνική στρατηγική. Το αύριο δεν θα μας περιμένει.
Βουλευτής ΝΙΚΗΣ, Α’ Ανατολικής Αττικής