Ο Θεός, στο βιβλίο της Γένεσης της Παλαιάς Διαθήκης, μας περιγράφει τη δημιουργία της βλάστησης και την ωφέλεια που προέρχεται από αυτή. Πόσο ωραία περιγράφει η Παλαιά Διαθήκη τη δημιουργία του φυτικού πλούτου! Ο Θεός μεριμνά προκειμένου να ετοιμάσει με τη δημιουργική Του πανσοφία όλες τις προϋποθέσεις για να μπορεί να τραφεί ο άνθρωπος με βάση τον φυτικό πλούτο.

Και στην Καινή Διαθήκη ο Θεός χρησιμοποίησε πολλές εικόνες από τη γεωργική και κτηνοτροφική ζωή. Χρησιμοποίησε παραβολές με αγροτικές σκηνές και εκτός από τα πνευματικά διδάγματα, διακήρυξε πόσο η αγροτική οικονομία έχει σπουδαιότητα και είναι ωφέλιμη στη ζωή του ανθρώπου.

Δυστυχώς, εμείς λησμονήσαμε τη γη μας, τα ευλογημένα χωράφια μας τα οποία πρόσφεραν τόσα πολλά, έθρεψαν και ζωογόνησαν γενιές γενεών Ελλήνων. Συνεπαρμένοι από μια ψεύτικη εικόνα ευμάρειας και πολυτελούς διαβίωσης, εγκαταλείψαμε την αγροτική μας οικονομία, με αποτέλεσμα να ασφυκτιούμε στις πόλεις για λίγη ανόθευτη τροφή, να συνωστιζόμαστε σε αυτές για ένα μεροκάματο και να τρεφόμαστε με είδη εισαγόμενα, πολλές φορές κακής ποιότητας, τα οποία πριν από μερικά χρόνια παρήγαγε η πατρίδα μας.

Να το ομολογήσουμε! Όπου η γη παραμένει ακαλλιέργητη, σβήνουν σχεδόν και οι άλλες τέχνες, στην ξηρά και στη θάλασσα, ακριβώς όπως διαπίστωσε στην αρχαιότητα ο Ξενοφών.

Οι ειδικοί σήμερα επισημαίνουν, ότι η παραγωγή αγροτικών προϊόντων στην Ελλάδα χρόνο με τον χρόνο μειώνεται και ο βαθμός εξάρτησης της χώρας μας από εισαγωγές αγροτικών προϊόντων συνέχεια μεγαλώνει την τελευταία δεκαπενταετία.

Οδυρόμαστε και διαμαρτυρόμαστε σήμερα επειδή εξαρτιόμαστε από τη «μεγαλοψυχία» ή την τοκογλυφία των ξένων για δανεικά, ενώ εδώ και πολλά χρόνια είμαστε απολύτως εξαρτημένοι από εισαγωγές για να καλύψουμε τις διατροφικές ανάγκες μας.  

Κι όλα αυτά γιατί εγκαταλείψαμε τα ευλογημένα χωράφια μας, ντρεπόμαστε να πάρουμε την αξίνα και να καλλιεργήσουμε τη γη μας. Πονάει κανείς όταν βλέπει τη γη να είναι χέρσα και ακαλλιέργητη..!  

Τι  πρέπει  να  κάνουμε;

Ένας διαπρεπής καθηγητής σε ομιλία του στην Ακαδημία Αθηνών τον Ιούνιο του 2008, ο αείμνηστος Σπύρος Κυριάκης, ανέφερε τα εξής: «Πρέπει να έχουμε νέο δόγμα για την οικονομία μας: αυτάρκεια ασφαλών τροφίμων, εξαγωγικές δυνατότητες και προστασία του περιβάλλοντος (τρόφιμα-νερό-δάση-ευημερία). Η οικονομία μας δεν αντέχει πια το συναλλαγματικό «βάρος» για την κάλυψη των αναγκών μας σε ζωικά τρόφιμα».

Το βλέπουμε, το ζούμε. Η ανεργία φθάνει σε υψηλά ποσοστά και οι Έλληνες πεινάνε, στερούνται, υποφέρουν. Μην περιμένουμε να μας λυπηθούν οι ξένοι, οι λεγόμενοι φίλοι και προστάτες μας. Το ακούσαμε: «Ή θα πουλήσετε και θα πουληθείτε ή θα πεθάνετε», μας είπαν.

Υπάρχουν λοιπόν, πολλοί, καλοί και αναγκαιότατοι λόγοι για να επιστρέψουμε στη γεωργία και την κτηνοτροφία, που εγκαταλείψαμε. Οπωσδήποτε η Ελλάδα μετέχει στην Ευρωπαϊκή Ένωση, άρα και στην Κοινή Αγροτική Πολιτική της, διαθέτει όμως και περιθώρια ευελιξίας στις επιλογές της. Η Ελλάδα έχει τις προϋποθέσεις για γεωργοκτηνοτροφική ανάπτυξη.

Είναι άμεση και επιτακτική η ανάγκη να υπάρχει στη χώρα μας αυτάρκεια βασικών διατροφικών αναγκών του λαού μας κυρίως σε κρέας, γάλα, δημητριακά, σε ζωοτροφές αλλά και προσπάθεια αξιοποίησης των προϊόντων αλιείας, ιχθυοκαλλιέργειας, ελιάς, οσπρίων, οπωροκηπευτικών. Ο αγρότης και ο κτηνοτρόφος χρειάζονται στήριξη, διαφώτιση, επιμόρφωση, καθοδήγηση και πάνω από όλα εμψύχωση για να είναι παραγωγικοί και αξιοπρεπείς. 

Φίλοι μου, ελάτε όλοι μας να αγαπήσουμε την ευλογημένη γη μας, τα χρυσοφόρα χωράφια μας, την ελληνική κτηνοτροφία μας. Ας παρακινήσουμε τόσους ανέργους να ασχοληθούν με την αγροτική ζωή και εργασία. 

Η εργασία  είναι  τιμή  και  η  καλλιέργεια  της  γης  ευλογία.

Το  ψωμί  μας,  η  ευμάρειά  μας,  η  οικονομική  μας  ανάσα  βρίσκονται στα χέρσα, στα εγκαταλελειμμένα χωράφια μας και στην ποιμενική  ζωή, τα οποία έχουν μια ένδοξη παράδοση στην πατρίδα μας.

Ας οργανώσουμε την καλλιέργεια της γης, ας εμπνεύσουμε τα παιδιά μας να αγαπήσουν τη γεωργική και κτηνοτροφική ζωή. 

Μπορούμε μόνοι μας ως Έλληνες να ζήσουμε· μπορούμε να ανακάμψουμε το κύμα της ανεργίας. Δεν μας χρειάζονται οι ξένοι. Εκείνοι δεν θέλουν την ευτυχία μας. Την υποδούλωσή μας θέλουν, την εξαχρείωσή μας, τον αφανισμό μας ως Ορθοδόξων και Ελλήνων. Θα ζήσουμε με την εργασία μας και θα μεγαλουργήσουμε. Δεν θα μας αφήσει ο Θεός μας. 

Η μητέρα μας Εκκλησία κάθε μέρα εύχεται «υπέρ ευφορίας των καρπών της γης…». Ο Μεγάλος Γεωργός ευλογεί και αμείβει τον κόπο και τον ιδρώτα του κουρασμένου γεωργού. Μην αποθαρρυνόμαστε. Ας στρέψουμε τη θέλησή μας, την προσοχή μας και την φιλοπονία μας στην ευλογημένη γη μας κι ας ζητάμε την ευλογία του Ουράνιου Πατέρα μας, και, έτσι, η ανεργία και οι υλικές ανάγκες μας θα θεραπευθούν.