Η πρώτη Κυριακή της Μεγάλης Τεσσαρακοστής (Α’ Νηστειών) τιμά την αναστήλωση των εικόνων από την αυτοκράτειρα Θεοδώρα το 842 μ.Χ., όπως πρωτοεορτάσθηκε στην Αγία Σοφία της Κωνσταντινούπολης. Προσερχόμαστε στην Εκκλησία κρατώντας ορθόδοξες άγιες εικόνες, εορτάζοντες τον θρίαμβο της ορθής πίστης επί των ποικίλων αιρέσεων.

Τιμούμε την στιγμή που οι Ρωμιοί ενώθηκαν, έπειτα από τον μακραίωνο εμφύλιο σπαραγμό της εικονομαχίας. Eνώθηκαν στον θρίαμβο της αλήθειας, και όχι ενώνοντας την αλήθεια με το ψέμα.

Τιμούμε τις εικόνες, αφού «ἡ τῆς εἰκόνος τιμὴ ἐπὶ τὸ πρωτότυπον διαβαίνει» κατά τον Μέγα Βασίλειο. Αυτές οι άγιες εικόνες αργότερα, στα σκοτεινά χρόνια της δουλείας, χρησίμευσαν ως διδάσκαλοι της πατρώας ευσέβειας. Αυτές οι άγιες εικόνες και σήμερα προσηλώνουν τον νου σε προσευχή, και γίνονται η σιωπηλή ορθόδοξη ομολογία του καθενός μας σε έναν κόσμο όπου και πάλι το ψέμα καραδοκεί να θριαμβεύσει. 

Αναθεματίζουμε τους εικονομάχους, πολιτικούς και εκκλησιαστικούς, και μαζί με αυτούς και όλους τους αιρετικούς -τους οποίους καταδίκασαν οι Οικουμενικές Σύνοδοι- οι οποίοι προσπάθησαν με το κάλυμμα της ευσέβειας να αλλοιώσουν την Ορθόδοξη πίστη,.

Μνημονεύουμε από την άλλη πλευρά, όλους τους «αθλητές της ευσέβειας» που κράτησαν ανόθευτη την Ορθόδοξη Πίστη.

«Οἱ Προφῆται ὡς εἶδον, οἱ Ἀπόστολοι ὡς ἐδίδαξαν, ἡ Ἐκκλησία ὡς παρέλαβεν, οἱ Διδάσκαλοι ὡς ἐδογμάτισαν, ἡ Οἰκουμένη ὡς συμπεφώνηκεν, ἡ χάρις ὡς ἔλαμψεν, ἡ ἀλήθεια ὡς ἀποδέδεικται, τὸ ψεῦδος ὡς ἀπελήλαται, ἡ σοφία ὡς ἐπαρρησιάσατο, ὁ Χριστὸς ὡς ἑβράβευσεν, οὕτω φρονοῦμεν, οὕτω λαλοῦμεν, οὕτω κηρύσσομεν Χριστόν τὸν ἀληθινὸν Θεὸν ἡμῶν, καὶ τοὺς Αὐτοῦ Ἁγίους ἐν λόγοις τιμῶντες, ἐν συγγραφαῖς, ἐν νοήμασιν, ἐν θυσίαις, ἐν Ναοῖς, ἐν Εἰκονίσμασι, τὸν μὲν ὡς Θεὸν καὶ Δεσπότην προσκυνοῦντες καὶ σέβοντες, τοὺς δὲ διά τὸν κοινὸν Δεσπότην ὡς Αὐτοῦ γνησίους θεράποντας τιμῶντες καὶ τὴν κατὰ σχέσιν προσκύνησιν ἀπονέμοντες. Αὕτη ἡ πίστις τῶν Ἀποστόλων, αὕτη ἡ πίστις τῶν Πατέρων, αὕτη ἡ πίστις τῶν Ὀρθοδόξων, αὕτη ἡ πίστις τὴν Οἰκουμένην ἐστήριξεν. Ἐπὶ τούτοις τοὺς τῆς εὐσεβείας Κήρυκας ἀδελφικῶς τε καὶ πατροποθήτως εἰς δόξαν καὶ τιμὴν τῆς εὐσεβείας, ὑπὲρ ἧς ἀγωνίσαντο, ἀνευφημοῦμεν καὶ λέγομεν· Τῶν τῆς Ὀρθοδοξίας προμάχων εὐσεβῶν Βασιλέων, ἁγιωτάτων Πατριαρχῶν, Ἀρχιερέων, Διδασκάλων, Μαρτύρων, Ὁμολογητῶν, Αἰωνία ἡ μνήμη.» (ΤΡΙΩΔΙΟΝ, εκδ. «ΦΩΣ», Αθήναι 1967,  ΣΥΝΟΔΙΚΟΝ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ, σελ. 157.)

Την ευχή τους να έχουμε. «Χρόνια πολλά καί εὐάρεστα εἰς τόν Θεόν» !