Του Κωνσταντίνου Καραΐσκου, υποψηφίου Ευρωβουλευτή της ΝΙΚΗΣ

Η 9^η Ιουνίου πλησιάζει και η προεκλογική ατζέντα συνεχίζει να σέρνεται στον βούρκο των καθεστωτικών ΜΜΕ και της ντόπιας παρακμής εν γένει. Το ποιόν και η κατεύθυνση της Ευρωπαϊκής Ένωσης ελάχιστα αναφέρονται και μόνο παρεμπιπτόντως, ίσως επειδή αυτά τα υψηλής πολιτικής ζητήματα δεν είναι για το …πόπολο.

Υποτίθεται πως στόχος κάθε ευνομούμενης πολιτείας είναι η σωστή ισορροπία μεταξύ ελευθερίας και ασφάλειας των πολιτών της. Πρόσφατα είχαμε ασχοληθεί με το πολεμικό κλίμα που διαμορφώνεται άνωθεν στο εσωτερικό της ΕΕ διακινδυνεύοντας την ασφάλεια των Ευρωπαίων (https://infognomonpolitics.gr/2024/04/ochi-sti-faioprasini-ee/) και αξίζει να δούμε πού οδεύει μια πλευρά των βασικών ελευθεριών που την χαρακτήριζαν σε μεγάλο βαθμό. Αναφέρομαι στην ελευθερία του λόγου και της έκφρασης, ειδικά στο Διαδίκτυο.

Είναι κοινός τόπος ότι ο νομικός πολιτισμός της συλλογικής Δύσης κατοχυρώνει την ελευθερία έκφρασης των πολιτών σε όλα τα καταστατικά του κείμενα. Το βρίσκουμε σε όλα τα εθνικά Συντάγματα (στο δικό μας στο άρθρο 14 παρ. 1) αλλά και στον Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (άρθρο 11 για την ελευθερία έκφρασης και πληροφόρησης), στην Ευρωπαϊκή Συνθήκη για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα (άρθρο 10, παρ. 1) κτλ κτλ. Κι ενώ εκεί διαβάζουμε αρχές φιλελεύθερες («Κάθε πρόσωπο έχει δικαίωμα στην ελευθερία έκφρασης. Το δικαίωμα αυτό περιλαμβάνει την ελευθερία γνώμης και την ελευθερία λήψης ή μετάδοσης πληροφοριών ή ιδεών, χωρίς την ανάμειξη δημοσίων αρχών και αδιακρίτως συνόρων…») στην πράξη η κατάσταση πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο, ιδίως τα τελευταία τέσσερα χρόνια.

Είναι αληθές ότι η φύση του Διαδικτύου και η ανωνυμία των χρηστών εγείρουν κάποια ζητήματα (για ποινικά αδικήματα, πνευματική ιδιοκτησία…) όπου χρειάζονται όροι και νόμοι. Όμως οι περιορισμοί που ξεκίνησαν πριν 6 χρόνια στην Ψηφιακή Αγορά έχουν ήδη ξεφύγει τόσο που διαμορφώνουν ένα τοπίο αυταρχικού καθεστώτος, όλο και χειρότερο!

Το σύστημα εξουσίας όλα τα προηγούμενα χρόνια μιθριδάτισε την κοινωνία με την ιδέα των ελέγχων στο Διαδίκτυο, επικαλούμενο κυρίως δύο λόγους, την παιδική πορνογραφία και την «τρομοκρατία». Προφανώς το γεγονός ότι με την πρώτη αποκαλύπτονται εμπλεκόμενοι σχεδόν αποκλειστικά παρακοιμώμενοι της εξουσίας ενώ την δεύτερη την αξιοποιούν (όταν δεν την κατασκευάζουν) οι μυστικές υπηρεσίες της, δεν θεωρείται αξιολογήσιμο. Σιγά σιγά όμως άρχισε να ανοίγει η βεντάλια και συμπεριελήφθησαν ένα σωρό θέματα στα οποία το δυτικό καθεστώς δεν σηκώνει κουβέντα: τα φύλα δεν είναι μόνο δύο και δεδομένα κι ας λέει η Βιολογία, το κλίμα το αλλάζει η ανθρώπινη δραστηριότητα και θα μας σώσουν οι πράσινες επενδύσεις, η μαζική παράνομη μετανάστευση δεν είναι κάτι κακό ή μεθοδευμένο όπως λένε οι ρατσιστές, η Ρωσία είναι κακή και όποιος της αναγνωρίζει κάποιο δίκιο είναι πράκτορας του Πούτιν… Το όργιο βεβαίως της ιεροεξεταστικής μανίας ήταν επί «πανδημίας» (https://slpress.gr/idees/h-epistrofi-tis-e-ieras-exetasis-stin-on-line-zoi-mas/) όταν κάθε ισχυρισμός που απέκλινε μία ίντσα από τους χρησμούς του Τσιόδρα ήταν αποβλητέα «παραπληροφόρηση». Κι ας έχουν ήδη δικαιωθεί όλες οι σοβαρές ενστάσεις, κι ας παριστάνουν οι τότε «ειδικοί» σήμερα τους μουγγοθόδωρους…   

Από το 2016 λοιπόν η Κομισιόν, αυτή η κορωνίδα του ευρωπαϊκού δημοκρατικού πνεύματος, πίεσε Facebook, Microsoft, Twitter και YouTube για έναν κώδικα δεοντολογίας που τους καλούσε αφενός να αφαιρούν όποια «παράνομη ρητορική μίσους» εντόπιζαν κι αφετέρου να παραθέτουν την κυρίαρχη προπαγάνδα σε κάθε αποκλίνουσα άποψη. Αυτό, που τότε πρωτοετέθη, πήρε από πέρυσι πιο άγρια όψη, με τον νέο νόμο για τη λογοκρισία που απαιτεί από τις πλατφόρμες κοινωνικής δικτύωσης την άμεση διαγραφή κάθε «παραπλανητικής» ανάρτησης (έγινε γνωστή η κόντρα της Κομισιόν με το Χ, πρώην Twitter), διαφορετικά θα κινδυνεύουν με πρόστιμα ύψους έως και 6% του …παγκόσμιου τζίρου τους! Τι σημαίνει όμως «παραπλανητική»; Η καλή μας ΕΕ την ορίζει ως τέτοια αν «είναι πιθανόν να προκαλέσει σοβαρή βλάβη σε άτομα ή στην κοινωνία», αν π.χ. «υποκινεί τον ρατσισμό, τη βία ή την εχθρότητα»! Ανήκουστο το να συνιστά «παραπλάνηση» κάτι που κρίνεται εκ του αποτελέσματος (πρόκληση βλάβης – σε ποιον άραγε…), απίστευτο το να ποινικοποιούνται συναισθήματα («εχθρότητα», «μίσος»…) αλλά αυτή είναι η σημερινή Ευρωπαϊκή Ένωση.

Και το πράγμα δεν περιορίζεται στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης αλλά όλο και επεκτείνεται: η ΜΚΟ EU DisinfoLab, που χρηματοδοτείται από το Open Society Foundations του Τζορτζ Σόρος και υπαγορεύει την πολιτική της ΕΕ στο ζήτημα, πρότεινε πρόσφατα την επέκταση της καταστολής του ελεύθερου λόγου και σε κάθε ιστοσελίδα! Ζητάει να χρησιμοποιηθεί μια δομή ασφαλείας του ICANN (είναι η Εταιρεία Διαδικτύου για Εκχωρημένα Ονόματα και Αριθμούς) για τον εντοπισμό των ιστοτόπων που παρεκκλίνουν από τη όποια γραμμή στοίχισης και να τους κατεβάσουν. Το ICANN ώς στιγμής αρνείται αλλά στη διάρκεια της «πανδημίας» είχε συνεργαστεί μια χαρά, διαθέτοντας το σύστημα DNSTICR για τον εντοπισμό ιστότοπων με αναφορές στον covid, οπότε μάλλον προβλέπεται συμβιβασμός και περαιτέρω φίμωση των πάντων.

Ποιος λοιπόν θα υψώσει τη φωνή του μέσα στο κλίμα του Μεγάλου Αδερφού των Βρυξελλών; Πάντως όχι τα κοινοβουλευτικά κόμματα του καθεστωτικού τόξου που υπερθεμάτισαν στο πρόσφατο νομοσχέδιο για την άθλια «Πράξη για τις ψηφιακές υπηρεσίες (DSA)» η οποία μετέφερε στα καθ΄ ημάς την ευρωπαϊκή διαδικτυακή λογοκρισία. Σημειωτέα και η δημιουργία «μηχανισμού κρίσης» που θα αναλαμβάνει σε έκτακτες (φυσικά…) καταστάσεις την αποκλειστική «ενημέρωση» του κοινού! Πρόσεξε κάποιος τις καταπελτικές τοποθετήσεις και την καθολική αντίσταση των βουλευτών της ΝΙΚΗΣ στη Βουλή; Κάποτε ορισμένοι κάνανε αφ΄ υψηλού χιουμοράκι με τη Βόρειο Κορέα, την Κίνα ή την Τουρκία και σήμερα βάλθηκαν να τις ξεπεράσουν. Τουλάχιστον οι Ασιάτες δεν παριστάνουν τους ηρακλείς της ελευθεροφροσύνης…

Δημοσιεύθηκε στο militaire.gr