Του Νικολάου Μαγγίνα, υποψηφίου Ευρωβουλευτή της ΝΙΚΗΣ

Η κυβέρνηση ανακοίνωσε την επέκταση του φράχτη, με σκοπό το συνολικό μήκος του να φτάσει τα 140 χιλιόμετρα.

Τα προβλήματα που προκύπτουν είναι δύο. Το πρώτο και σημαντικότερο είναι ότι εφόσον δεν μπορούν να χρησιμοποιήσουν οι Έλληνες κάτοικοι το μισό πλάτος του ποταμού (που το δικαιούνται σύμφωνα με την διευθέτηση των συνόρων μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας, τα σύνορα των δύο κρατών είναι στην μέση του ποταμού) δεν μπορούν ούτε και το έδαφος πλησίον του φράχτη. δηλαδή δεν μπορούν να προσεγγίσουν τον ποταμό Έβρο οι Έλληνες ψαράδες, κυνηγοί, κτηνοτρόφοι, φυσιολάτρες μπορούν όμως να χρησιμοποιήσουν όλο το πλάτος του ποταμού οι Τούρκοι κυνηγοί ψαράδες κλπ. Δημιουργούμε από την αβλεψία μας μια γκρίζα ζώνη τύπου Ίμιων.

Και τι θα γίνει στην περίπτωση που προκύψουν νέες νησίδες και “νεα εδάφη” από την αλλαγή ροής του ποταμού Έβρου; θα τα χαρίσουμε και αυτά στην Τουρκία;. Η θα μετακινήσουμε τον φράχτη στα ενδότερα της Τουρκίας; Και στην περίπτωση που θα ζητήσουν βοήθεια παράνομοι μετανάστες πλησίον του φράχτη, πως θα ενεργήσουν οι ελληνικές αρχές;.
Το δεύτερο πρόβλημα που προκύπτει είναι ότι τα μικρά και μεγάλα είδη ζώων π.χ. αγριόχοιροι, λύκοι κλπ. Δεν μπορούν να αλληλοεπιδράσουν με τους πληθυσμούς της Τουρκίας, με συνέπεια να μην μπορούν να αναπαραχθούν και να τραφούν.
Τι μπορεί να γίνει; Η ιδανική λύση είναι κατασκευή του φράχτη να περιοριστεί στα χερσαία σύνορα σε εκείνα τα σημεία δηλ που ο ποταμός Έβρος δεν λειτουργεί ως φυσικό σύνορο μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας.

Ευρωστρατός.

Η δημιουργία ευρωστρατού είναι κάτι που έχει εξαγγελθεί πολλές φορές στο παρελθόν, αλλά έμεινε στα χαρτιά, καθόσον δεν είναι εύκολο να υλοποιηθεί, τόσο λόγω αντιδράσεων των ΗΠΑ, όσο και λόγω των σημαντικών δαπανών που θα απαιτηθούν στις διάφορες υποδομές (Στρατηγεία, Επικοινωνίες, μεταφορικά μέσα, εξοπλισμός, κλπ). Να έχουμε υπόψη ότι το ΝΑΤΟ αποτελεί τον Στρατιωτικό βραχίονα επιβολής της αμερικάνικης ηγεμονίας στον κόσμο.

Η Ελλάδα πρέπει να υποστηρίξει κάθε ευρωπαϊκή πρωτοβουλία, καθόσον έτσι θα μπορεί να συμμετέχει η Κύπρος και να μην συμμετέχει η Τουρκία, η Αλβανία και τα Σκόπια.

Κοινή Αμυντική Βιομηχανία.

Η συμπαραγωγή ευρωπαϊκών οπλικών συστημάτων μας βρίσκει σύμφωνους,
είναι κάτι εφικτό και απαιτεί μόνο πολιτική βούληση. Εδώ όμως έρχονται τα συμφέροντα των μεγάλων κρατών της ΕΕ (Γερμανία, Γαλλία, Ισπανία) που δεν θα επιθυμούσαν να μοιρασθούν την κατασκευή αμυντικού υλικού με περιφερειακές χώρες όπως η Ελλάδα.

Αυτό είναι όμως κάτι που πρέπει να το προσπαθήσουμε στο πλαίσιο του Ευρωκοινοβουλίου, διότι σαν Ελλάδα κινδυνεύουμε να μη παράγουμε ούτε σφαίρες. Μία πρόταση θα ήταν η θεσμοθέτηση, για κάθε αγορά οπλικών συστημάτων εντός της ΕΕ, ένα ποσοστό 25% να παράγεται στην χώρα που το εισάγει. Έτσι σταδιακά θα αποκτούσαμε τεχνογνωσία και δυνατότητα αυτόνομης παραγωγής οπλικών συστημάτων.

Ο Νικόλαος Μαγγίνας είναι Δικηγόρος και Δασολόγος περιβαλλοντολόγος με MSc στην περιβαλλοντική πολιτική και ολοκληρωμένη ανάπτυξη της υπαίθρου.