Ο αρθρογράφος της «δημοκρατίας» και υποψήφιος ευρωβουλευτής με τη ΝΙΚΗ Ραφαήλ Καλυβιώτης μιλά στην εφημερίδα και στον δημοσιογράφο Πάνο Σώκο, λίγο πριν από την κρίσιμη εκλογική αναμέτρηση και αναφέρεται στους στόχους του και στο διακύβευμα των ευρωεκλογών.

Οι αναγνώστες της εφημερίδας μας σας γνωρίζουν εδώ και καιρό ως αρθρογράφο, τώρα όμως αποκτάτε την ιδιότητα του πολιτικού. Τι ήταν αυτό που σας οδήγησε να είστε υποψήφιος με τη ΝΙΚΗ στις ευρωεκλογές και γιατί κάποιος να σας ψηφίσει;

Στην απόφαση να είμαι υποψήφιος με τη ΝΙΚΗ στις εκλογές με οδήγησε η αναγνώριση του ότι η κλεψύδρα για την πατρίδα μας αδειάζει. Πλέον πολύ γρήγορα. Μου ήταν αδύνατο να παραμείνω αμέτοχος στα πολιτικά πράγματα. Ως νέος πατέρας το οφείλω πρωτίστως στο παιδί μου. Η αλήθεια είναι ότι το ψηφοδέλτιο της ΝΙΚΗΣ διαθέτει πληθώρα επιλογών, πολύ αξιόλογων προσώπων. Θα ζητούσα από κάποιον να με ψηφίσει εάν θεωρεί -όπως κι εγώ- ότι οι Ελληνες ευρωβουλευτές οφείλουν να δώσουν αγώνα ενάντια στον δημογραφικό μαρασμό της πατρίδας μας, ενάντια στις πολιτικές των ανοικτών συνόρων, που έχουν ως αποτέλεσμα την εισροή κάθε χρόνο πληθυσμών από την Ασία και την Αφρική. Αλλά και τη woke κουλτούρα, που επιζητά να γκρεμίσει ή να ανανοηματοδοτήσει βασικά θεμέλια της κοινωνίας μας, όπως η Εκκλησία και η οικογένεια. Η υπεράσπιση των παραδοσιακών θεσμών πρέπει να λάβει χώρα και σε επίπεδο Ευρωκοινοβουλίου. Πιστεύω ότι είμαι κατάλληλος για τον ρόλο αυτό.

Σήμερα, με όσα συμβαίνουν γύρω μας -και δεν είναι λίγα-, ποιος είναι ο ρόλος που μπορεί να έχει η Ευρωπαϊκή Ενωση;

Ας είμαστε ειλικρινείς. Ο οργανισμός που αποκαλείται Ευρωπαϊκή Ενωση δεν είναι αυτός που είχαν στο μυαλό τους οι οραματιστές της. Αντιθέτως, είναι προσανατολισμένος στην εξυπηρέτηση πολιτικών συγκεκριμένων κρατών, τα οποία μεταχειρίζονται τις υπόλοιπες ως να είναι η αυλή τους. Και εκεί οι Ελληνες ευρωβουλευτές προσέρχονται έχοντας ακόμη στο μυαλό τους οράματα… φεντεραλισμού ή ως τουρίστες. Για εμένα η Ευρωπαϊκή Ενωση δεν είναι παρά ένα ακόμη σημείο σύγκρουσης για την υπεράσπιση των εθνικών μας συμφερόντων. Οι εκρήξεις γύρω μας, από την Ουκρανία έως το Ισραήλ και την Ερυθρά θάλασσα αλλά και πιο πέρα, δείχνουν με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο ότι η Ευρωπαϊκή Ενωση αποτελεί μια γεωπολιτική «μαύρη τρύπα». Και το μεγάλο πρόβλημα είναι ότι για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων αυτών οι Ελληνες πολιτικοί επιλέγουν να «θυσιάσουν» τα δικά μας εθνικά συμφέροντα, όπως βλέπουμε να συμβαίνει το τελευταίο διάστημα στα δυτικά Βαλκάνια. Το βλέπουμε με τα Σκόπια, το βλέπουμε με τον Εντι Ράμα και όλους όσοι θέλουν να εκμεταλλευτούν την «υπακοή» της Ελλάδας στα κελεύσματα άλλων χωρών. Το ίδιο, όμως, ισχύει και στο πεδίο της οικονομίας. Δυστυχώς, η Ευρωπαϊκή Ενωση μοιάζει αυτήν τη στιγμή αποφασισμένη, αντί να προστατεύσει τα συμφέροντα των κρατών-μελών της, να προωθεί κάθε είδους ατζέντες που ως αποτέλεσμα έχουν την καταστροφή του παραγωγικού της ιστού, όπως κάνει, παραδείγματος χάριν, με τους αγρότες και τους κτηνοτρόφους. Για να αποκτήσει τελικά ρόλο η Ευρώπη θα πρέπει πρώτα να κάνει μια στροφή ρεαλισμού, ειδάλλως θα συνεχίσει να αποτελεί τον «χρήσιμο ηλίθιο» άλλων δυνάμεων. Για να μην πάμε στα ενεργειακά, όπου η Ευρώπη, αντί να στηρίζει πρωτοβουλίες όπως τον EastΜed, προτιμά να συναλλάσσεται με τον σφαγέα των Αρμενίων Αλίγιεφ.

Εσείς προσωπικά τι θα επιδιώξετε να πετύχετε εφόσον εκλεγείτε βουλευτής;

Αυτό που απασχολεί ιδιαιτέρως τους πολίτες είναι το γεγονός ότι η κυβέρνηση χρησιμοποιεί την Ευρώπη ως «δικαιολογία» για να περνά πολιτικές οι οποίες ελάχιστη σχέση έχουν με τα ζητούμενα στην πατρίδα μας. Με ρωτάνε, παραδείγματος χάριν, για ποιο λόγο η Ευρώπη αρνείται να πάρει θέση για τις τουρκικές προκλήσεις. Με ρωτάνε για ποιο λόγο, εν μέσω της ενεργειακής κρίσης που επιβαρύνει τις τσέπες όλων μας, η Ευρώπη συνεχίζει να πιέζει για την «πράσινη μετάβαση». Πώς μπορούν οι δικαιωματιστές της Ευρώπης να επιβάλλουν στην πατρίδα μας να ανοίγει τα σύνορά της όπως ακριβώς έγινε μετά το ναυάγιο στην Πύλο, με αποτέλεσμα τους προηγούμενους μήνες να σπάμε όλα τα ρεκόρ εισόδων λαθρομεταναστών, από το 2015 και μετά. Η Ευρώπη, ως το άθροισμα των περισσότερων ευρωπαϊκών εθνών – κρατών, μπορεί και πρέπει να αποτελεί ένα «φόρουμ» αυτών, εντός του οποίου θα διασφαλίζεται ο σεβασμός των μικρότερων κρατών, όπως η Ελλάδα. Και όχι να αποτελεί έναν οδοστρωτήρα υπό τον οποίο συντρίβονται οι εθνικές ιδιαιτερότητες και ταυτότητες. Γι’ αυτό, άλλωστε, και οι πλέον ραγδαία ανερχόμενες δυνάμεις σε ευρωπαϊκό επίπεδο είναι αυτές που εκπροσωπούν την υπεράσπιση του έθνους κράτους.

«Ισχυρό μήνυμα στην παρέα του Μαξίμου το υψηλό ποσοστό της ΝΙΚΗΣ»

Θα είναι το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών ένα μήνυμα για την κυβέρνηση;

Μήνυμα θα είναι σίγουρα. Και το μήνυμα έχει ήδη πάει, αφού ο ίδιος ο πρωθυπουργός έσπευσε να χαμηλώσει τον πήχη από το 41% στο 33%. Απ’ ό,τι φαίνεται, όμως, ούτε και αυτόν δεν πρόκειται να τον πιάσει. Φυσικά, η επικοινωνιακή μηχανή του Μαξίμου δεν θα το παραδεχτεί, όμως απλά θα γίνει σαφές σε όλους αυτό που συμβαίνει εδώ και καιρό. Οτι η βάση της Νέας Δημοκρατίας, οι απλοί πολίτες, οι κανονικοί άνθρωποι που την ψήφιζαν όχι ως… σημαιοφόρο των ΛΟΑΤΚΙ δικαιωματιστών, αλλά ως ένα συντηρητικό κεντροδεξιό κόμμα την εγκαταλείπουν. Θεωρώ ότι εάν η ΝΙΚΗ καταφέρει τον στόχο της για ένα υψηλό ποσοστό το μήνυμα θα είναι ακόμη ισχυρότερο, διότι θα θέσει τις βάσεις δημιουργίας μιας πραγματικά υγιούς αντιπολιτευτικής δύναμης, μακριά από αρρωστημένες καταστάσεις και προσανατολισμένης σε μια εθνική και χριστιανική πυξίδα. Δεν αρκεί να λάβει ένα μήνυμα η κυβέρνηση, σημασία έχει το μήνυμα να είναι ξεκάθαρο, έτσι ώστε η παρέα του Μαξίμου να καταλάβει πως το να προκαλείς συνεχώς τον ελληνικό λαό έχει κόστος.