Εισαγωγή

Τον περασμένο Οκτώβριο διέρρευσε η πρόθεση του πρωθυπουργού να νομιμοποιήσει «γάμο» ομόφυλων ζευγαριών και πλήρες δικαίωμα υιοθεσίας παιδιών από ομόφυλα ζευγάρια. Είχε προηγηθεί σχετική έκθεση της «Εθνικής Επιτροπής για την ισότητα των ΛΟΑΤΚΙ», που περιελάμβανε έναν χείμαρρο εισηγήσεων. Ως προκαταρκτική παρένθεση, είναι απαραίτητο να κατανοήσουμε τις συνέπειες εφαρμογής ορισμένων εκ των υπολοίπων εισηγήσεων της παραπάνω «Εθνικής Επιτροπής», και το τί αναμένεται με την εισήγηση που σήμερα τίθεται στο τραπέζι:

Για παράδειγμα, υπήρξε εισήγηση για υποχρεωτικό συμπεριληπτικό (sic) μάθημα σεξουαλικής αγωγής για όλες τις σχολικές τάξεις. Ήδη με συνοπτικές, ανεξέλεγκτες και αντιπαιδαγωγικές διαδικασίες η κυβέρνηση υιοθέτησε την εισήγηση, η οποία δεν έχει κανένα επιστημονικό έρεισμα, αλλά αποκλειστικά πολιτικό. Η «σεξουαλική αγωγή» έχει αποδεδειγμένα καταγράψει ολέθρια αποτελέσματα για τον ψυχισμό των παιδιών σε όσες χώρες εφαρμόστηκε, με έκρηξη των φαινομένων κακοποιήσεων και ανεπιθύμητης εγκυμοσύνης ανηλίκων. Στην Ελλάδα βεβαίως καμία κυβέρνηση δεν αισθάνθηκε την ανάγκη να λογοδοτήσει για το αν καλλιεργεί την αρετή ή την ανηθικότητα των πολιτών της. Ιδιαιτέρως από την τωρινή κυβέρνηση, δεν θα το αναμέναμε.

Ως δεύτερο παράδειγμα, υπήρξε εισήγηση για την ασφαλιστική κάλυψη προστατευτικών σκευασμάτων (PrEP) για την έκθεση στον ιό HIV της επἰκτητης ανοσοανεπάρκειας (AIDS). Μία τέτοια εισήγηση επιβεβαιώνει ότι αυτό είναι αίτημα ιδιαιτέρως των ΛΟΑΤΚΙ. Δεν είναι κρυφή η σύνδεση ΛΟΑΤΚΙ και AIDS.Eπιφυλασσόμαστε να αναπτύξουμε το θέμα ανεξάρτητα και εκτενώς σε άλλη περίσταση^[i]. Η εισήγηση, με απλά λόγια, είναι να σε καλύπτει ασφαλιστικά το ελληνικό κράτος, για να παίρνεις προληπτικά ένα χάπι, όπως το Truvada,που κοστίζει περίπου 20.000 ευρώ ετησίως, ώστε να μην κολλήσεις HIV μέ όποιους/όσους θέλεις να συνευρεθείς. Στην υπερχρεωμένη χώρα μας, όπου οι φτωχότεροι Έλληνες δεινοπαθούν για την πρόσβαση σε βασικές υπηρεσίες υγείας, με απαράδεκτα ποσοστά καρκινοπαθών και διαβητικών συμπολιτών μας να μην έχουν χρήματα για γιατρό ή φάρμακο, τέτοιες προτάσεις δεν είναι απλά πρωτοφανής παραλογισμός. Είναι ευθέως προσβλητικές για τον ελληνικό Λαό.

Έχοντας μία πρώτη ιδέα για την ανευθυνότητα εκείνων των εισηγήσεων της «Εθνικής Επιτροπής», ας δούμε τις αντίστοιχες συνέπειες της εν προκειμένω εισήγησης περί «γάμου» ομοφυλοφίλων και υιοθεσίας παιδιών από αυτούς.Οι συνέπειες αυτές είναι καταστροφικές και σχετίζονται με το σύνολο του νομικού πολιτισμού και της αξιακής παράδοσής μας, όπως και με τις προοπτικές επιβίωσης του Έθνους μας. Πολύ δε περισσότερο, σχετίζονται με την απώλεια της κοινωνικής ελευθερίας και της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, όσο και αν οι εισηγήσεις επαγγέλλονται το αντίθετο.

 I. Η ελευθερία της επιλογής είναι δεδομένη. Η ανοχή της κάθε επιλογής, όμως, δε σημαίνει επιβράβευση και διαφήμισή της, ούτε συνιστά δικαίωμα θεσμικής επιβολής της επί του κοινωνικού συνόλου.

Σήμερα κανείς δεν διώκεται, κανείς δεν φυλακίζεται ούτε αντιμετωπίζει πρόστιμο επειδή έχει ομοφυλοφιλικές προτιμήσεις. Το δικαίωμα της επιλογής παρέχεται πλήρως νομικά.  Έλληνες και Ελληνίδες είναι ίσοι ενώπιον του νόμου. Σύμφωνα με το άρθρο 5 του ταλαιπωρημένου μας Συντάγματος: «Καθένας έχει δικαίωμα να αναπτύσσει ελεύθερα την προσωπικότητά του και να συμμετέχει στην κοινωνική, οικονομική και πολιτική ζωή της Χώρας, εφόσον δεν προσβάλλει τα δικαιώματα των άλλων και δεν παραβιάζει το Σύνταγμα ή τα χρηστά ήθη.»

Ας είμαστε σαφείς: Τα «χρηστά ήθη» δεν προσδιορίζονται από «τηλεπερσόνες», ούτε από χειραφετημένους πολιτικάντηδες. Τα χρηστά ήθη απορρέουν από τον πνευματικό πολιτισμό και την ορθόδοξη χριστιανική συνείδησή μας, κατά την οποία είναι ανάρμοστο, ανεπίτρεπτο και αντιφατικό να τιμωρείς ή να βασανίζεις τον συνάνθρωπό σου επειδή έχει υποπέσει σε ένα πάθος. Η πίστη μας είναι η ταπεινή πίστη ότι κανείς μας δεν είναι αναμάρτητος πλην του Ενός, του Χριστού μας, ο οποίος προστάτεψε την μοιχαλίδα από τον θανατηφόρο λιθοβολισμό με την παραίνεση «ὁ ἀναμάρτητος ὑμῶν πρῶτος βαλέτω λίθον ἐπ΄ αὐτήν». (Ὶωάν. 8,7). Όμως, Αυτός που προστάτεψε την μοιχαλίδα, την επόμενη στιγμή της είπε να προχωρήσει τη ζωή της χωρίς να αμαρτήσει στο εξής. Διότι ο Κύριός μας, μας δίδαξε να περιβάλλουμε με αγάπη τον αμαρτωλό, αλλά να μισούμε την αμαρτία ως τα τρίσβαθα της ψυχής μας.

Με εξαίρεση απειροελάχιστες γονιδιακές διαταραχές που δεν έχουν την παραμικρή σχέση με αυτή τη μόδα της εποχής, η ομοφυλοφιλία είναι κατ’εξοχήν επιλογή[ii]και όχι βιολογική πραγματικότητα. Όλοι όσοι ήλπιζαν επί δεκαετίες ότι θα ανακαλύψουν το γονίδιο της ομοφυλοφιλίας διαψεύστηκαν. Για τον λόγο αυτόν έστρεψαν τον επιστημονικό διάλογο μακριά από τη βιολογική πραγματικότητα, η οποία για αυτούς θα ήταν μία καταφανής ήττα. Τον έστρεψαν σε κοινωνικές επιστήμες, όπου χρηματοδοτούμενες έρευνες,  με ελάχιστα στατιστικά δείγματα και συχνά βεβιασμένη δειγματοληψία, έφτασαν σε αντιεπιστημονικά συμπεράσματα, με αποτέλεσμα η επιστήμη να γίνει λαοδικείο μεταξύ «τηλεπερσόνων» και δημοσιογράφων. Όταν εξάλλου η Αμερικανική Ένωση Ψυχιάτρων αφαίρεσε την ομοφυλοφιλία από τις ψυχικές διαταραχές (με μικρή διαφορά στη σχετική ψηφοφορία), δεν επρόκειτο για νίκη της επιστήμης, αλλά για οικονομικό θρίαμβο των ασφαλιστικών εταιριών που πλέον δεν χρειαζόταν να καλύπτουν επισκέψεις σε ψυχιάτρους και ψυχολόγους όσων πάλευαν μέσα τους με τόσα πολλά προβλήματα.

 II. Η ανατροπή του δυτικού πολιτισμού

Υπάρχει μία εσφαλμένη λογική αυθαιρεσίας σύμφωνα με την οποία οποιοδήποτε νέο εφεύρημα βαπτισθεί ως δικαίωμα, μπορεί να επιβάλλεται στο κοινωνικό σύνολο, στον τρόπο ζωής και τις αξίες του, χωρίς έλεγχο, χωρίς ωριμότητα, χωρίς δοκιμή της ουσίας του. Είναι το σαράκι που κατατρώγει εσωτερικά και έχει σχεδόν ολοκληρωτικά ανατρέψει όλο το σύστημα αξιών του δυτικού πολιτισμού.

Ουδέποτε από τους γνωστούς πολιτισμούς της οικουμένης, ανεξαρτήτως γεωγραφίας και ιστορικής περιόδου, δεν τέθηκε ποτέ θέμα αναγνώρισης της ομοφυλοφιλικής συμπεριφοράς ως κεντρικής και ισότιμης με την ετεροφυλική εντός των πλαισίων της οικογένειας. Οι ανθρώπινες κοινωνίες στάθηκαν ανέκαθεν ξεκάθαρες απέναντι στις απλές βιολογικές πραγματικότητες που διαφοροποιούν τον άνδρα και τη γυναίκα.

Μοναδική εξαίρεση του κανόνα αποτελούν οι αρχαίες κοινότητες των Σοδόμων, με την τραγική υπενθύμιση ότι σήμερα βρίσκονται στον πυθμένα της Νεκράς θάλασσας.  Ως γνωστόν, ο πρώτος νομοθέτης που θεσμοθέτησε γάμο ομοφυλοφίλων, για τον εαυτό του, υπήρξε ο Νέρωνας – μία διαταραγμένη, αδίστακτη και αιμοσταγής προσωπικότητα και γνωστός διώκτης του Χριστιανισμού. Η οπισθοδρόμηση στα Σόδομα και στις νομοθετικές ιδέες του Νέρωνα δε μπορεί να νοηθεί ως «πρόοδος». Είμαστε υπερήφανοι που ο υπέροχος ελληνικός πολιτισμός μας δεν έχει κοινά σημεία με τις εμμονές του Νέρωνα.

III. H οικογένεια σὐμφωνα με τον ηθικό και νομικό μας πολιτισμό

Ο νομικός μας πολιτισμός και η αξιακή μας παράδοση νοεί αποκλειστικά και μονοσήμαντα τον γάμο ως συνένωση μεταξύ ενός άνδρα και μίας γυναίκας[iii]. Η οικογένεια είναι φορέας αξιών. Η τεκνογονία, ο κρισιμότερος παράγοντας της δημογραφικής μας επιβίωσης, αποτελεί τον φυσικό καρπό της οικογένειας, εντός της οποίας δομούνται ολοκληρωμένες υγιείς προσωπικότητες, οι οποίες μεγαλώνουν με μητέρα και πατέρα.

Το άρθρο 21 του Συντάγματος της Ελλάδος, αναφέρει ρητώς: (παρ.1.) «Η οικογένεια ως θεμέλιο της συντήρησης και προαγωγής του Έθνους, καθώς και ο γάμος, η μητρότητα και η παιδική ηλικία τελούν υπό την προστασία του Κράτους». Περαιτέρω, (παρ. 5) «Ο σχεδιασμός και η εφαρμογή δημογραφικής πολιτικής, καθώς και η λήψη όλων των αναγκαίων μέτρων αποτελεί υποχρέωση του Κράτους.» Η ερμηνεία των εν λόγω άρθρου είναι σαφής:Για να μπορεί η οικογένεια όντως να συντηρεί και να προάγει το Έθνος, αυτή νοείται ως φορέας τεκνογονίας εντός των φυσικών πλαισίων της ένωσης άνδρα και γυναίκας εντός του θεσμού του γάμου. Δίνοντας, επομένως, τη δέουσα αξία στην Οικογένεια, χαράσσεται και δημογραφική πολιτική που τελικά προάγει το Έθνος. Η θεσμοθέτηση «γάμου» ομοφυλοφίλων πολύ απλά μετατρέπει ηθελημένα το Σύνταγμα σε κουρελόχαρτο και «ποδόμακτρο».

Αντίστοιχα, η Διαρκής Ιερά Σύνοδος έχει σαφέστατα τοποθετηθεί (17/10/2013 και εκ νέου στις19/6/2015) περί του θεσμού της οικογένειας, ότι «σύγχρονα σχήματα οργάνωσης του ιδιωτικού βίου των ανθρώπων – εναλλακτικές μορφές οικογενείας – για την Εκκλησία και την θεολογία της περί γάμου και οικογενείας συνιστούν “εκτροπές” του οικογενειακού θεσμού, όπως αυτός διαμορφώθηκε και λειτούργησε επί αιώνες στη ζωή του Εκκλησιαστικού σώματος. Αφετηρία των θέσεων της Εκκλησίας στο ανωτέρω ζήτημα είναι ο σεβασμός της αξίας του ανθρώπου, που είναι κέντρο της ορθόδοξης Θεολογίας, αλλά και θεμελιώδης αρχή στο ελληνικό Σύνταγμα. Από τον σεβασμό στην αξία του ανθρώπου απορρέει η απόρριψη οποιουδήποτε θεσμού – υποκατάστατου, όπως το σύμφωνο συμβίωσης, με τον οποίο επιχειρείται ο υποβιβασμός της οικογενειακής ζωής στο επίπεδο των αστικών συναλλαγών, για την ανατροπή των οποίων αρκεί μία απλή αλλαγή γνώμης των συμβαλλομένων».

Το Σύνταγμα ορίζει μεν ως επικρατούσα θρησκεία την πίστη της Ορθόδοξης Ανατολικής Εκκλησίας, αλλά οι ορκισμένοι τηρητές του Συντάγματος συστηματικά παραβιάζουν τις δογματικές αρχές της Εκκλησίας νομοθετώντας αντίθετα προς αυτές. Τελικώς, πότε θα ομολογήσουμε την ωμή παραβίαση του Συντάγματος;

 IV. Οι συνέπειες μίας τέτοιας νομοθεσίας

Ο εκφυλισμός του θεσμού της οικογένειας, όπως απορρέει από τη σχεδιαζόμενη νομοθετική αποστασία της κυβέρνησης, δεν είναι μόνο μία αποστασία από τα αυτονόητα του Συντάγματος, αλλά ανοίγει τους ασκούς του Αιόλου και για το μέλλον.

Οι εισηγητές της καθ ’όλα απαράδεκτης αυτής νομοθεσίας, οι οποίοι ισχυρίζονται ότι προασπίζονται τη ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα, σήμερα μιλούν για τα δικαιώματα των «Λ» (λεσβιών) και των «Ο» (ομοφυλοφίλων). Αύριο είναι πιθανόν να ζητήσουν ρύθμιση της οικογένειας και για τους «Α» (αμφιφυλόφιλους); Αυτό δεν σημαίνει ότι θα αιτηθούν την πολυγαμία; Τί πιο απλό από το «Γονέας 1» και «Γονέας 2» να τεθεί και «Γονέας 3»; Ας τοποθετηθούν ειλικρινά.

Ας μην διαφεύγει της προσοχής μας ότι η αρχική νομοθέτηση συμφώνων συμβίωσης βασιζόταν σε επιχειρήματα που δεν αφορούσαν στην πρόθεση θεσμοθέτησης γάμων, αλλά δήθεν στην τακτοποίηση θεμάτων αστικού δικαίου. Εάν αυτό ίσχυε, τότε γιατί σήμερα ανατρέπει το πνεύμα του ο νομοθέτης; πότε ψευδόταν; τότε ή τώρα;

Ἀλλη σημαντική συνέπεια είναι η δημιουργία «δεδικασμένου» μίας κατάφωρης συνταγματικής εκτροπής. Τελικά, ποιός αποφασίζει για το σύστημα αξιών της κοινωνίας μας; ο πρωθυπουργός με βάση τις προσωπικές του ιδεοληψίες; (χωρίς μάλιστα να ρωτήσει ποτέ τον ελληνικό λαό προεκλογικά για μία τόσο σημαντική συνταγματική και ηθική εκτροπή, που δεν είχε ποτέ τη λογική του κατεπείγοντος). Ο Λαός πότε θα ερωτηθεί για όσα παραβιάζουν ανενδοίαστα τη ζωή και τις αξίες του από τους δήθεν «ειδικούς»;

 V. Οι υιοθεσίες παιδιών

Ο παραλογισμός του «γάμου» ομοφυλοφίλων αυξάνεται εκθετικά όταν μιλούμε για υιοθεσίες παιδιών από ομοφυλοφίλους.

Είναι καθιερωμένη  επιστημονική γνώση ότι τα παιδιά μεγαλώνουν ως ολοκληρωμένες και ισορροπημένες προσωπικότητες σε οικογένειες με πατέρα και μητέρα (και ακόμη περισσότερο και με παππού και γιαγιά), παρά σε οποιαδήποτε άλλη σύνθεση περιβάλλοντος. Αντιθέτως, από πουθενά δεν τεκμαίρεται, πουθενά δεν έχει υπάρξει κάποια αξιόπιστη έρευνα που να δείχνει ότι ένα παιδί μπορεί να μεγαλώσει με μακροχρόνια ψυχολογική ασφάλεια και συναισθηματική ισορροπία σε ομοφυλοφιλικό περιβάλλον. Πολλοί στρατευμένοι επιστήμονες έχουν επικαλεστεί έρευνες, αλλά καμία από αυτές δεν έχει εκτιμήσει ουσιωδώς το παραπάνω ζητούμενο με επιστημονικά επαρκές δείγμα. Ας σταματήσουμε τον εμπαιγμό των δήθεν «ειδικών» εδώ.

Ανατρέχουμε εκ νέου στο Σύνταγμα. Άρθρο 5 παρ.2: «Όλοι όσοι βρίσκονται στην Ελληνική Επικράτεια απολαμβάνουν την απόλυτη προστασία της ζωής, της τιμής και της ελευθερίας τους, χωρίς διάκριση εθνικότητας, φυλής, γλώσσας και θρησκευτικών ή πολιτικών πεποιθήσεων.»(παρ.5)«Καθένας έχει δικαίωμα στην προστασία της υγείας και της γενετικής του ταυτότητας.» Είναι υποχρέωση της πολιτείας η προστασία των συνθηκών υγείας, γενετικής ταυτότητας, ζωής, τιμής και ελευθερίας, και στα παιδιά που χρήζουν υιοθεσίας. Ας μείνουμε στην ουσία. Τις υιοθεσίες από ομοφυλόφιλους δεν τις ζητούν τα ορφανά παιδιά που έχουν την ανάγκη να μεγαλώσουν σε οικογένεια. Άλλοι τις ζητούν. Αλλά φαίνεται ότι η προτεραιότητα δεν βρίσκεται στο «καλώς έχειν» των παιδιών, αλλά στο πώς τα ομοφυλόφιλα ζευγάρια θα εξισωθούν νομικά, άνευ όρων, με την ετερόφυλη συζυγία.

 VI. Ποιοί τελικά είναι οι «εκπρόσωποι» της «κοινότητας»;

Δεν είμαστε καθόλου βέβαιοι ότι η «Εθνική Επιτροπή» εκπροσωπεί αυτούς που ισχυρίζεται. Οι εκπρόσωποι των ΛΟΑΤΚΙ εμμέσως ισχυρίζονται την αστειότητα ότι η εκτροπή τους αφορά στο 10% του πληθυσμού[iv]. Αλήθεια, πόσα εγγεγραμμένα μέλη αριθμούν οι δήθεν εκπρόσωποι; Υπάρχει έλεγχος στην ουσία της εκπροσώπησης που ισχυρίζονται;

Περαιτέρω, αυτή η εκπροσώπηση δεν μεταβάλλεται; Υπάρχουν ισχυρές ενδείξεις ότι η συντριπτική πλειοψηφία ανθρώπων που κάποτε τοποθέτησαν τον εαυτό τους στην προτίμηση της ομοφυλοφιλίας, δεν είναι καθόλου σίγουροι για το πως θέλουν να συνεχίσουν να ζουν. Ο προσδιορισμός της σεξουαλικότητάς τους μπορεί να είναι μακροχρόνια διαδικασία, ενώ παρατηρείται και υψηλή μεταστροφή προς την αποκλειστική ετεροφυλοφιλία. Αυτό όμως συστηματικά αποκρύπτεται από τους «εκπροσώπους της κοινότητας».

Ας μην ξεχνούμε. Η «κοινότητα», όπως και αν εκπροσωπήθηκε, ποτέ δεν θεώρησε σκόπιμο να ζητήσει συγγνώμη για συνθήματα και περιστατικά παρελάσεων που υπέπεσαν σε σωρεία ποινικών αδικημάτων, προσέβαλαν τα χρηστά ήθη, υποκίνησαν σε ρατσιστικό και θρησκευτικό μίσος, περιύβρισαν κεκοιμημένους και προσέβαλαν τη μνήμη τους, χρησιμοποιώντας επανειλημμένα ρητορική μίσους για τους έχοντες άλλη άποψη.Ακόμη και στον καιρό του σκληρού εγκλεισμού το 2020, κυκλοφόρησαν στη δημοσιότητα βίντεο με βραδινή σφιχταγκαλιασμένη «παρέλαση» μίας δράκας «υπερηφάνων» στο Σύνταγμα, κατά παράβαση κάθε υγειονομικού πρωτόκολλου.Για αυτά, κανείς εισαγγελέας δεν επενέβη, κανένας δεν ζήτησε επισήμως συγγνώμη. Αντιθέτως, πήραν βήμα «εισηγητή» «παρά τω πρωθυπουργώ», σε μἰα «κοινωνικά ευαίσθητη» κυβέρνηση που διυλίζει τον κώνωπα και καταπίνει την κάμηλο με την επιλεκτική ηθική της απέναντι στην ελληνική κοινωνία.

Διαχωρίζουμε και αντιδιαστέλλουμε πλήρως τις ποικίλες «κοινότητες» που στρατεύονται στην προώθηση ενός ιδεολογήματος, από τα πρόσωπα των συνανθρώπων μας που βιώνουν έλξη στο ίδιο φύλο. Αυτά τα πρόσωπα, όπως μπορεί πολλές φορές να διαπιστώσει κανείς στο διαδίκτυο, διαχωρίζουν έντονα τη θέση τους από τις «κοινότητες», αντιλαμβανόμενοι ότι οι ακραίοι τρόποι των «κοινοτήτων» έχουν επιβλαβή αντίκτυπο στην προσωπική τους ζωή. Δεν χρειάζονται ακρότητες από οπουδήποτε. Στις αρετές του Γένους μας ανήκουν η  ευγένεια, η διακριτικότητα, η συστολή και ο σεβασμός.

Σύνοψη

Το αντικείμενο της εισήγησης είναι αντισυνταγματικό και αντίθετο με τον νομικό και τον ηθικό  πολιτισμό και τις παραδόσεις μας, βλάπτει την κοινωνική συνοχή, επιβεβαιώνει και διαιωνίζει το έλλειμμα δημοκρατίας και την επιβολή των θελημάτων μιας ολιγάριθμης ομάδας –με κυβερνητική συναίνεση– επί του θελήματος του ελληνικού λαού, ανοίγει τον δρόμο για ανθρώπινα δράματα και δυστυχισμένα παιδιά που έχουν να παλέψουν μεταξύ της ορφάνιας και του μεγαλώματος σε ανασφαλή,  ψυχοβλαβή και καταστρεπτικά περιβάλλοντα.Το τραγικό έλλειμμα δημοκρατίας, όπου ολίγοι λυγίζουν τους θεσμούς κατά τα συμφέροντά τους, πρέπει κάποτε να τελειώσει – και, επιτέλους, να επικρατήσει στην πατρίδα μας η ΝΙΚΗ της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, η ΝΙΚΗ του Ελληνισμού και των αξιών μας.

[i]Σημειωτέον ότι διαχρονικά η μεγάλη πλειοψηφία,πάνω από 50% ακόμη και έως 75% στον δυτικό κόσμο,στα νέα κρούσματα AIDS οφείλεται αποκλειστικά στην ανδρική ομοφυλοφιλία,σύμφωνα με τις ετήσιες αναφορές Επιδημιολογικής Επιτήρησης της HIV/AIDS λοίμωξης πολλών οργανισμών, όπως του αμερικανικού CDC https://www.cdc.gov/hiv/statistics/overview/index.html),του Ευρωπαϊκού ECDC(https://www.ecdc.europa.eu/en/publications-data/hiv-aids-surveillance-europe-2021-2020-data)ή του ελληνικού ΚΕΕΛΠΝΟ/ΕΟΔΥ (https://eody.gov.gr/wp-content/uploads/2018/12/epidimiologiko-deltio-hiv-2019.pdf).

[ii]Ενδεικτική αναδρομή σε 10.000 επιστημονικά άρθρα και έρευνες πλέον των τριών δεκαετιών συμπυκνώνεται στη μελέτη “My Genes Made Me DoIt!” των Neil E. Whitehead, Briar Whitehead που σήμερα φτάνει την 6^η επικαιροποιημένη έκδοση.

[iii]Μία πολιτεία που σέβεται τον εαυτό της οφείλει να τηρεί ως μόνη θεσμοθετημένη συμβίωση τον γάμο μεταξύ ενός άνδρα και μίας γυναίκας –θρησκευτικό για τους ανήκοντες σε παραδεδεγμένο δόγμα, πολιτικό για τους μη ανήκοντες σε παραδεδεγμένο δόγμα. Οι υπόλοιπες εναλλακτικές είναι εμπαιγμός και υποκρισία, καλλιεργώντας ένα κλίμα επιλεκτικής νομιμοφροσύνης και ανειλικρίνειας. Εάν δεν πιστεύεις σε Θεό, η πολιτεία σου παρέχει την θεσμική κάλυψη να έχεις την οικογένειά σου. Εάν λες ότι ανήκεις σε κάποια θρησκευτική πίστη, δεν εμπαίζεις τον εαυτό σου επιλέγοντας αντίθετα από όσα ισχυρίζεσαι ότι ασπάζεσαι;

[iv]Σύμφωνα με τον τίτλο «10%» περιοδικού του μη κερδοσκοπικό σωματείου«Σύνθεση - Ενημέρωση, Ευαισθητοποίηση, Έρευνα για τον HIV / AIDS».