Άρθρο του Τάσου Οικονομόπουλου, βουλευτή Α' Ανατολικής Αττικής της ΝΙΚΗΣ

O Τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, παραβιάζοντας τις αρχές του διεθνούς δικαίου και τα σχετικά ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, ζήτησε με περισσό θράσος την Τρίτη (24/9) από το βήμα της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ, την αναγνώριση του ψευδοκράτους από τη διεθνή κοινότητα, αποδεικνύοντας για ακόμη μια φορά ότι η Τουρκία δεν σέβεται τη διεθνή νομιμότητα και το Διεθνές Δίκαιο παρά μόνον την ισχύ και τον ισχυρό.

Η αναφορά αυτή γίνεται για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά και μάλιστα μόλις λίγη ώρα πριν από τη συνάντησή του με τον Έλληνα Πρωθυπουργό, Κυριάκο Μητσοτάκη.

Η συνάντηση Μητσοτάκη - Ερντογάν, που ακολούθησε, πέρασε σε δεύτερη μοίρα, και ήταν κενή περιεχομένου, όπως και οι προηγούμενες πέντε, κινούμενη στο γνωστό πλαίσιο του λεγόμενου “Οδικού Χάρτη” για τη διευθέτηση των ελληνοτουρκικών διαφορών και του Κυπριακού.

Η χωρίς το παραμικρό όφελος για την Ελλάδα, «Διακήρυξη των Αθηνών», κατόπιν παρότρυνσης των Αμερικανών, απλώς συντηρεί το “καλό κλίμα” με κερδισμένη μόνο τη Τουρκία, η οποία, ανεξάρτητα ποιος κυβερνά, ακολουθεί πεισματικά μια απαρέγκλιτα αρπακτική και αναθεωρητική πολιτική εναντίον του Ελληνισμού.

Το αφήγημα που καλλιεργεί η κυβέρνηση Μητσοτάκη, περί «αγοράζω ηρεμία - κερδίζω χρόνο» δεν είναι στρατηγική, αλλά επιλογή υπαγωγής στα σχέδια ενός επικυρίαρχου στην ευρύτερη περιοχή.

Η Τουρκική πολιτική εξάλλου είναι γνωστή και διαχρονική και πηγαίνει πίσω στο 1921, με τον Εθνικό Όρκο να πάρουν πίσω τα εδάφη που έχασε η Οθωμανική Αυτοκρατορία.

Από τον Αττίλα του 1974 και μετά, η Τουρκία διαρκώς αναβαθμίζει τις διεκδικήσεις της. Ειδικά μετά το 1989 – 1991 προσχωρεί όλο και πιο ανοιχτά στον ιστορικό αναθεωρητισμό, αμφισβητώντας διεθνείς συμβάσεις, ιστορικές συνθήκες, αποδεκτό δίκαιο, θαλάσσια και χερσαία σύνορα. Η αναβάθμιση των απαιτήσεών της αποτελεί έκφραση του αυξανόμενου γεωπολιτικού της ρόλου καθώς και της οικονομικής και δημογραφικής της μεγέθυνσης. Η Τουρκία συνιστά πλέον μια κλασσικού τύπου περιφερειακή ιμπεριαλιστική δύναμη, που η υπερεπέκτασή της την ωθεί ευθέως σε βάρος της Ελλάδας και της Κύπρου. 

Αντίθετα η μη ύπαρξη σοβαρής Ελληνικής αντίδρασης, κατοχυρώνει στην Τουρκία τετελεσμένα ως προς τις περιοχές που αμφισβητεί και περνάει διεθνώς την αντίληψη περί αμφισβητούμενων περιοχών που θα πρέπει να διευθετηθούν μέσω διμερών διαπραγματεύσεων

Η άτολμη στάση της Ελλάδος θα πρέπει επιτέλους να μετεξελιχθεί σε ισχυρά αποτρεπτική με μακροχρόνια σχεδίαση προώθησης των εθνικών συμφερόντων. Σε αντίθετη περίπτωση, όπως είναι ιστορικά επιβεβαιωμένο, εάν μεταξύ αποτροπής των απειλών και κατευνασμού του αναθεωρητικού κράτους υιοθετείται κατευνασμός έχουμε πόλεμο ή ήττα χωρίς πολεμική σύρραξη.