Από τις αρχές Οκτωβρίου µέσω αρθρογραφίας και κοινοβουλευτικών παρεµβάσεών µας είχαµε επισηµάνει την επικινδυνότητα που ενέχει το διαδίκτυο και ειδικά στην τρυφερή παιδική ηλικία. Σε άρθρο µας στις 6 Οκτωβρίου 2024 είχαµε επισηµάνει ότι είχε γίνει η ανάλογη συζήτηση στην Αυστραλία για την απαγόρευση των νέων από κάποια ηλικία και κάτω στα social media. Οι επισηµάνσεις µας αυτές είχαν να κάνουν και µε την γενικότερη βία των ανηλίκων.

Με θετική έκπληξη βλέπουµε τώρα την κυβέρνηση να κάνει αποδεκτές τις προτάσεις µας και να θέτει το θέµα της απαγόρευσης στην πρόσβαση των νέων στα social media. Μεταξύ άλλων είχαµε αναφέρει τα κάτωθι:

Η κυβέρνηση της ΝΔ για άλλη µια φορά µας δείχνει, το πόσο αδιαφορεί για τα παιδιά, τους έφηβους, τους νέους µας. Αποφάσισε µε αφορµή ένα υπαρκτό γεγονός, που είναι η νεανική βία, που µάλιστα να εξελίσσεται σε ανησυχητικό βαθµό, να την αντιµετωπίσει µε κατασταλτικά µέτρα όπως αυστηροποίηση των ποινών ακόµη και µε αναµορφωτήριο, γυρίζοντάς µας δεκαετίες πίσω και θυµίζοντάς µας τον Νόµο 4000.

Επίσης αποφάσισε µία σειρά µέτρων για γονείς µε πρόστιµα και φυλακίσεις.

Φυσικά όλες αυτές οι αποφάσεις κατασταλτικού χαρακτήρα είναι πάντα η εύκολη συνταγή. Όµως, αν κάποιος έχει ευθύνη για όλα αυτά που συµβαίνουν, δεν είναι άλλος από την ίδια την κυβέρνησή αλλά και τις προηγούµενες που µε την απάθειά τους επέτρεψαν ένα κοινωνικό πρόβληµα να διογκωθεί.

 Οριζόντια αντιµετώπιση

Αντί να ενσκύψει, για να δει τα αίτια που προκαλούν αυτό το φαινόµενο, όχι µόνο εθελοτυφλεί αλλά ενδεχοµένως, να εφαρµόζει ένα παιδαγωγικό σχέδιο, που θέλουν τα παιδιά µας και αυριανούς πολίτες, µια οµοιογενή ανθρώπινη µάζα χωρίς κριτική σκέψη αλλά παραγωγικές ανθρωποµηχανές στα χέρια µιας παγκόσµιας ελίτ, χωρίς κανένα άλλο δικαίωµα.

 Αυτό αποδεικνύεται περίτρανα, όταν µε µεγάλη ευκολία τσουβαλιάζουµε την εφηβική αντίδραση και την έλλειψη πειθαρχίας των νέων µε εγκληµατικές ενέργειες ελαχίστων περιπτώσεων, όπως το περιστατικό της Γλυφάδας.

Έχουµε δηλαδή µία οριζόντια αντιµετώπιση της νεανικής «παραβατικότητας» που µε τη βοήθεια των ελεγχόµενων ΜΜΕ, επιδίδεται σε µία πλειοδοσία τροµολαγνείας και καταγγελτικότητας, χωρίς να λαµβάνουν υπόψη τους το ποιος φταίει, για να αναλάβουν επιτέλους τις ευθύνες τους.

Σήµερα τα παιδιά µας και οι έφηβοι έχουν χάσει την αθωότητά τους, ακόµη και από τη βρεφική ηλικία. Το παιδί δεν προλαβαίνει να γνωρίσει την οικογένειά του, γιατί η µαµά και ο µπαµπάς πρέπει να εργάζονται σε εξαντλητικά ωράρια, για να παρέχουν και να καλύπτουν µόνο τις υλικές ανάγκες των παιδιών τους, που και αυτό είναι ένα ακόµη ένα γνώρισµα µιας υπερκαταναλωτικής κοινωνίας.

Η αποκοπή του παιδιού από τη µητέρα και η παράδοσή του επί τω πλείστον σε νταντάδες αλλοδαπές, έχει ως αποτέλεσµα, να λαµβάνουν τα πρώτα τιµωρητικά µέτρα, για να ακολουθήσει ο Βρεφονηπιακός σταθµός ο παιδικός και πάει λέγοντας, πράγµα που κάνει το παιδί να βιώνει « την αδικία µέσα από την κούνια του».

Έτσι η µάνα γίνεται µάνα για λίγες ώρες και ο πατέρας ενδεχοµένως και καθόλου. Αποτέλεσµα, το παιδί να µη νιώθει την αγάπη και την αγκαλιά, που σε αυτές τις ηλικίες είναι η τροφή του.

 Διαπίστωση

Εδώ κάνουµε την πρώτη πολιτική διαπίστωση πως ευθύνη του κράτους, είναι να υπάρχει η µέριµνα για την µητέρα, ώστε να έχει το χρόνο για να είναι όσο περισσότερο κοντά στο παιδί της, και φυσικά, να έχει όλα τα οικονοµικά και επαγγελµατικά προνόµια στην εργασία της. Κάτι αντίστοιχο θα πρέπει να ισχύει και για τον πατέρα.

Προτείνουµε να θεσµοθετηθούν εκτεταµένες άδειες ανατροφής τέκνων µετ’ αποδοχών ειδικά για την µητέρα τα τρία πρώτα χρόνια του παιδιού από 9 µήνες που είναι σήµερα. Μετά τα τρία έτη και το ξεκίνηµα της σχολικής ζωής, οι γονικές άδειες που σήµερα είναι µόλις τέσσερις (4) µέρες το έτος, να πάνε στις δεκαπέντε (15), οι οποίες θα λαµβάνονται από 1η Οκτωβρίου µέχρι 31 Μαΐου, φυσικά και για τους δύο γονείς.

Έτσι, η οικογένεια ως το πρώτο κύτταρο της κοινωνικοποίησης του παιδιού, να είναι ολοκληρωµένη.

Κατόπιν ακολουθεί το σχολείο.

Ο κακοπληρωµένος δάσκαλος ή ο αναξιολόγητος παιδαγωγός, έχουµε αναρωτηθεί πόσο µπορεί να ασχοληθεί µε το παιδί µας;

Το δεύτερο και σηµαντικότερο πολιτικό θέµα για το οποίο ολοκληρωτική ευθύνη φέρνει το κράτος.

Θέλουµε καλοπληρωµένους και ικανούς δασκάλους, για να δώσουν τη µόρφωση, τη γνώση, την ελληνική διαπαιδαγώγηση,όπως αυτή έρχεται µέσα από χιλιάδες χρόνια του ελληνικού και ορθόδοξου πολιτισµού µας.

Και εδώ η κυβέρνηση αφαιρεί βασικά µαθήµατα όπως Κοινωνικές Επιστήµες, Ηθική, Ψυχολογία και αντί αυτών εισάγει από την Γ΄ Δηµοτικού το µάθηµα της σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης, µε αναφορές στην οµοφυλοφιλία, στην συµπερίληψη της µειοψηφίας της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας, παραγκωνίζοντας επιµελώς την έννοια της πυρηνικής οικογένειας και αντικαθιστώντας την µάνα και τον πατέρα, µε γονέα Α’ και γονέα Β’.

Αλλά η πολιτική παρακµή µε τις διαστροφικές παγκοσµιοποιηµένες απόψεις δεν σταµατάει εδώ. Δίνει τη δυνατότητα από τη νηπιακή ακόµη ηλικία τα παιδιά να έχουν πρόσβαση στο ελεύθερο διαδίκτυο που προβάλει όχι µόνο βία, ναρκωτικά και έναν εντελώς άλλο τρόπο ζωής, αλλά σε κάποιες περιπτώσεις τα σκεπάζει µε τραπ µουσική συνεπικουρούµενη σε όλη αυτή την ψηφιακή σαπίλα µε τηλεοπτικές σαχλότητες και δήθεν µοντερνισµούς υπερσουρεαλιστικής τέχνης.

Ο έφηβος βρίσκεται αιχµάλωτος στα επικίνδυνα πλοκάµια συγκεκριµένων κέντρων που δυστυχώς µέρος του πολιτικού µας συστήµατος τα υπηρετεί.

Η κυβέρνηση πρέπει να πάρει άµεσα µέτρα, όπως:

Α. Την ονοµαστικοποίηση και την αναγραφή της ηλικίας του χρήστη στο διαδίκτυο από τις διαδικτυακές εταιρείες και κινητής τηλεφωνίας, έτσι ώστε να µην µπορεί το παιδί ή ο έφηβος να έχει πρόσβαση σε επικίνδυνες σελίδες.

Επίσης για να µην υπάρξει ο κίνδυνος εθισµού µετά από συγκεκριµένο χρόνο παραµονής στο διαδίκτυο να γίνεται διακοπή.

Β. Μέχρι την ενηλικίωσή τους, τους κωδικοί πρόσβασης, οι εταιρείες να τους παρέχουν στους κηδεµόνες που µε συγκεκριµένη εφαρµογή να µπορεί οποιαδήποτε στιγµή ο γονέας να γνωρίζει που σερφάρει το παιδί του, αλλά και τι υλικό µπορεί να έχει αποθηκεύσει στις ηλεκτρονικές συσκευές του.

Όλα αυτά φυσικά, αφού συσταθεί ειδική επιτροπή από επιστήµονες συγκεκριµένων ειδικοτήτων έτσι ώστε να δοθεί βάρος στην πρόληψη και να γνωρίσουν οι νέοι µας, πως το διαδίκτυο είναι εργαλείο εργασίας και γνώσης.

Να περάσουµε το µήνυµα στα παιδιά µας ότι η πραγµατική ψυχαγωγία βρίσκεται στην παρέα, τη φιλία, στον αθλητισµό, τη µουσική, την αλληλεγγύη, την οικογένεια.

Ανδρέας Βορύλλας
Βουλευτής Β2 Δυτικού Τοµέα Αθηνών της ΝΙΚΗΣ