Ταπεινή, ευτελιστική, τιποτένια λέξη! Μόνο στο άκουσμά της μας διατρέχει ρίγος διότι αποκαλύπτει την οικονομική και ηθική ενίοτε κατάντια του ανθρώπου. Χάνεται ο κόσμος και ζούμε στη χλεύη των ανθρώπων διότι Eπτωχεύσαμεν. O φόβος του διασυρμού και του αποκλεισμού από κάθε συναλλαγή και συναναστροφή. Όμως αγαπητοί μου δεν είναι μόνο το άκουσμα της λέξης, αλλά και η βιοτή της. Kαμμία άλλη ίσως εποχή δεν επεδίωξε με τόση σφοδρότητα και μένος τον υλικό πλουτισμό τόσο πολύ, όσο η σημερινή. Αλλά είναι ζήτημα εάν υπήρξε άλλη εποχή φτωχότερη και αθλιότερη πνευματικά από αυτήν που ζούμε.

“Eπτωχεύσαμεν ως έθνος” απεμπολούμε κυριαρχικά, εθνικά, δικαιώματα, γίναμε οσφυοκάμπτες των εθνών και της Ευρώπης. Mας χλευάζουν οι γείτονες και οι οικονομικοί μετανάστες. Eπτωχεύσαμεν ως πολιτεία, με λαβωμένη τη δικαστική εξουσία, τραυματισμένη την εκτελεστική και διαπλεκόμενη τη νομοθετική. Καταρρέουμε ως έθνος.

Παχύσαρκοι, οκνηροί, πλαδαροί, στο μυαλό και στο σώμα, εγκαταλείψαμε το αρχαίο και ορθόδοξο πνεύμα, το αθάνατο. Πουλήσαμε τα ατίμητα διαμάντια της εθνικής μας ταυτότητας, της ελληνικής περιουσίας με άνθρακες και άχρηστα σκουπίδια εισαγόμενα από την Δύση. Ευφραινόμαστε με τα  ανούσια και τα βλακώδη, με τηλεοπτικά άχυρα και αναλωνόμαστε σε μια άγευστη καθημερινή ενασχόληση με τον “υπέροχο κόσμο του τίποτα και του άδειου”.

Oι απογοητευμένοι και επαναστατημένοι νέοι μας γυρίζουν αλλού το κεφάλι και απεχθάνονται τα στημένα. Όλη η Ελλάδα έγινε μια γειτονιά με το αφόρητο κουτσομπολιό για την ενδυμασία, τις προτιμήσεις και την ιδιωτική ζωή των τραγουδιστών, ηθοποιών, παρουσιαστών, ανθρώπων της σόου μπιζ και της νύκτας ή αλλιώς της “υψηλής κοινωνίας”. Έτσι έχει εγκαταλειφθεί το εθνικό όραμα, η αληθινή παιδεία, η πνευματική και πολιτιστική κοινωνία αγάπης. Eπτωχεύσαμεν διότι απαρνηθήκαμε την δύναμη του πνεύματος χάνοντας έτσι την πηγή της ζωής και της αγιότητας.

Eπτωχεύσαμεν από ανθρώπους της προσευχής, ανθρώπους αρετής, γνήσιας αγάπης και αυτοθυσίας. Βεβαίως υπάρχουν και οι εξαιρέσεις, αλλά είναι σπάνιο φαινόμενο. Διασυνδεθήκαμε με την κινητή τηλεφωνία και χάσαμε την κοινωνική και αληθινή επικοινωνία της αγάπης, της αλληλεγγύης, της θυσίας. Ζούμε χωρίς όραμα, χωρίς προσανατολισμό, χωρίς αντικείμενο και στόχο στη ζωή μας. Ζούμε, αλλά ουσιαστικά είμαστε νεκροί! Έχουμε συμβιβαστεί με την νοοτροπία της ήσσονος προσπάθειας, ζούμε εν κραιπάλη και μέθη. Οι υποσχέσεις των αγυρτών και γόηδων πολιτικών μας μάγεψαν. Όμως μπορούμε να βρούμε τον δρόμο της αλήθειας, της αγάπης και της αληθινής αρετής. Λοιπόν, ας κοιτάξουμε να φύγουμε από το γκρίζο και το σκοτεινό για να δούμε το φως το αληθινό, της αγάπης, της δημιουργίας και της προσφοράς. Διότι τα τέρατα και τα σημεία τα ζούμε τόσο πολύ σήμερα που σίγουρα δεν χρειάζεται να έχεις γνώσεις για να τα διακρίνεις. H εθνική κυριαρχία μας αμφισβητείται και έχει παραχωρηθεί αντί πινακίου φακής και κανείς μα κανείς δεν ορθώνει λόγο προστασίας. Ζούμε την παρακμή και έχουμε πιάσει πάτο στη ζωή μας. Τίποτα μα τίποτα δεν αναγνωρίζεται. Το καλό θεωρείται κακό και αντίθετα. Ας ξεπεράσουμε την ηγεσία και τα κόμματα, και ως λαός ας ατενίζουμε το μέλλον αισιόδοξα και χωρίς κομματικές αγκυλώσεις. Ακριβώς έτσι λοιπόν αντιμετωπίζουμε και εμείς οι πολύτεκνοι την σημερινή κατάσταση, μη δυνάμενοι να αντιδράσουμε για τα μέτρα που θεσμοθετούν καθημερινά και χωρίς οίκτο οι ΤΡΟΪΚΑΝΟΙ και υποτελείς κυβερνώντες με στόχο την εξόντωση της Ελληνικής πολύτεκνης οικογένειας και όχι μόνο. Σταθερά αλλά με γοργά βήματα αποδομούν όσα μέχρι τώρα κατακτήσαμε με αγώνες πολλών χρόνων. Μετεγγραφές πολυτέκνων φοιτητών καταργούνται, αποσπάσεις ακυρώνονται, νέα κριτήρια μπαίνουν στην μοριοδότηση των προσλήψεων, «κουρεύονται» επιδόματα και ισόβιες συντάξεις και το άκρον άωτον της αθλιότητας του νέου νόμου στο άρθρο 43, κατατάσσει τους Έλληνες αυτόχθονες, όμοια με τους λαθρομετανάστες διότι λέει (το έκτρωμα του νόμου!) ότι για να λάβεις τα επιδόματα πρέπει να έχεις δεκαετή μόνιμη διαμονή στην Ελλάδα και έτσι εάν κάποιος Έλληνας φύγει για ένα ή και δύο χρόνια από την πατρίδα και μετά επιστρέψει πάλι δεν δικαιούται τα επιδόματα και την ισόβια σύνταξη .

Ποτέ δεν είναι αργά. Τα μνημόνιο είναι εδώ και εφαρμόζεται στο πετσί του πολύτεκνου και των Ελλήνων χωρίς οίκτο όταν κάποτε το 1825 πάλι είχε δανειστεί 2.000 χρυσές λίρες η Ελλάς από τους βάρβαρους, φραγκολεβαντίνους Άγγλους το μνημόνιο της εποχής εκείνης έγραφε: «Το Ελληνικόν Έθνος δυνάμει της παρούσης πράξεως, εκθέτει εκουσίως την Ιεράν παρακαταθήκη της Αυτού Ελευθερίας, Εθνικής Ανεξαρτησίας και της Πολιτικής αυτού υπάρξεως υπό την απόλυτον υπεράσπισιν της Μεγάλης Βρετανίας. Εν Πελοποννήσω τη λΆ Ιουνίου αωκέ (30 Ιουνίου 1825).» Τότε είναι που ο ποιητής μας Ανδρέας Κάλβος θα γράψει το περίφημο «Καλύτερα, καλύτερα/ διασκορπισμένοι οι Έλληνες/ να τρέχωσι τον κόσμον/ με εξαπλωμένην χείρα/ παρά προστάτας να χωμεν».
Ποιά η διαφορά σήμερα με το ΔΝΤ; Απλώς άλλαξαν οι προστάτες! Εύχομαι να μην είναι αργά για εμάς τους Έλληνες, μα και για τα παιδιά μας! Να είμαστε μετανοιωμένοι που δεν σηκωθήκαμε από τον καναπέ να πούμε, έστω και μία λέξη διαμαρτυρίας ενάντια σε αυτούς που απεργάζονται ΤΗΝ ΕΞΟΝΤΩΣΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΓΕΝΟΥΣ.

Νικόλαος Σμολοκτός