Συμπληρώθηκαν σήμερα 20 χρόνια από το εκκωφαντικό 76.4% στο ιστορικό Δημοψήφισμα του Κυπριακού λαού με το οποίο καταψηφίστηκε το Σχέδιο Ανάν.

Η ΝΙΚΗ υπενθυμίζει την επέτειο αυτή με διπλό στόχο.

Αφενός, για να υπενθυμίσει την επί μισό αιώνα ανοικτή πληγή της ελληνικής Μεγαλονήσου, την οποία η Κυβέρνηση Μητσοτάκη άλλοτε την αγνοεί και άλλοτε την αντιμετωπίζει ως άχθος, κι αφετέρου για να φρεσκάρει τη μνήμη του ο ελληνικός λαός σχετικά με την τότε στάση του πολιτικού προσωπικού.

Τότε που το λεγόμενο «συνταγματικό τόξο» (πλην ΚΚΕ) πλειοδότησε για το ΝΑΙ, επιστρατεύοντας πολιτικούς, δημοσιογράφους, ΜΚΟ και ακαδημαϊκούς αλλά ο λαός με το περήφανο ΟΧΙ δεν επέτρεψε την διάλυση του Κυπριακού κράτους. Οι Κασσάνδρες που προέβλεπαν καταστροφή μετά από το ΟΧΙ διαψεύστηκαν πανηγυρικά.

Ο κύριος παράγοντας ήταν ασφαλώς η ηγετική προσωπικότητα του Τάσσου Παπαδόπουλου και το μνημειώδες διάγγελμά του λίγες ημέρες πριν το Δημοψήφισμα.

Το έργο του Τάσσου Παπαδόπουλου έχει μέχρι και σήμερα θετικό αντίκτυπο παρά και τον απροσδόκητο θάνατο του.

Οι οριοθετήσεις ΑΟΖ της Κύπρου με Ισραήλ, Λίβανο και Αίγυπτο, χωρίς μειωμένη επήρεια (αντίθετα με την Ελλάδα 15 χρόνια αργότερα) επιτρέπουν στην Κύπρο να θεωρεί εαυτόν ενεργειακό κόμβο.

Το Δημοκρατικό-Πατριωτικό κίνημα ΝΙΚΗ υπογραμμίζει την αξία όλων αυτών, διότι ανατρέπουν στη ρίζα τους το φοβικό σύνδρομο που διακατέχει το ελληνικό πολιτικό σύστημα.

Όταν η αξιοπρεπής στάση και η εφαρμογή των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας χωρίς εκπτώσεις είναι δυνατή από ένα αδύναμο και ανίσχυρο κράτος, ευρισκόμενο μάλιστα υπό μερική κατοχή, όλοι αντιλαμβανόμαστε πόσο εφικτό είναι από την Ελλάδα.

Στην Αθήνα εξακολουθούμε να έχουμε το ίδιο πρόβλημα: την απουσία ενός εθνολαϊκού χώρου που θα αγωνιστεί να μετατρέψει σε κυβερνητικό έργο το αντιστασιακό πνεύμα των Ελλήνων.

Αυτό το κενό έρχεται να καλύψει το Δημοκρατικό Πατριωτικό Κίνημα ΝΙΚΗ το οποίο θεωρεί ότι η Ελλάδα έχει βαθμούς ελευθερίας περισσότερους από όσους θέλουν (να μας κάνουν) να πιστεύουμε οι κυβερνώντες όλου του πολιτικού φάσματος.