Το νερό δεν ανήκει στο κράτος, αλλά στον άνθρωπο, όπως του ανήκει η γη των προγόνων του και ο αέρας που αναπνέει. Είναι φυσικό αγαθό και όχι κατασκευασμένο.

Το να πληρώνουμε για το νερό που δαπανούμε είναι ορθό, διότι, για να έρθει στο σπίτι μας, στην επιχείρησή μας ή στις καλλιέργειές μας απαιτούνται έξοδα υποδομών και συντήρησης, που πρέπει να καλυφθούν, καθώς και ανθρώπινη εργασία, που είναι δίκαιο να ανταμείβεται. Αν όμως πάρουμε το νερό από τη φύση, από την πηγή ή το ποτάμι, τότε το νερό είναι ελεύθερα διαθέσιμο. Αρκεί και πάλι να μην το ιδιοποιηθούμε όλο.

Η ιδιωτικοποίηση του νερού αποκλείει τον άνθρωπο και την οικογένεια από ένα φυσικό αγαθό και το μετατρέπει σε εμπορικό αγαθό. Το ρίχνει στα χέρια εταιριών, που κατά τεκμήριο νοιάζονται για το κέρδος τους, όχι για τον άνθρωπο και την κοινωνία. Και αν, γενικά, η ελεύθερη οικονομία ωφελεί τον καταναλωτή λόγω ανταγωνισμού που οδηγεί σε καλύτερη ποιότητα προϊόντων και υπηρεσιών, ωστόσο το να έχεις ιδιωτικό μονοπώλιο στο πανάρχαιο και παγκόσμιο αγαθό του νερού δεν προσφέρει κανένα όφελος στον τελικό καταναλωτή. Αντίθετα, το μόνο "όφελος" είναι τα σκοτεινά ανταλλάγματα που θα προσπορισθούν οι φατρίες της κομματοκρατίας, αναθέτοντας το μονοπώλιο του νερού στον ιδιώτη της επιλογής τους. Η πείρα άλλων χωρών έχει δείξει το μέγεθος της αυθαιρεσίας και της αναλγησίας, στο οποίο μπορεί να φτάσει αυτή η πρακτική ιδιωτικοποίησης του νερού, με ολέθρια αποτελέσματα. 

Γι' αυτό ως ΝΙΚΗ  είμαστε καθέτως αντίθετοι στην ιδιωτικοποίηση του νερού και δεσμευόμαστε ότι, όταν ο ελληνικός λαός μάς δώσει την εντολή, το νερό θα παραμείνει - ή θα ξαναγίνει - δημόσιο αγαθό. Γιατί, όπως διψάμε για νερό, έτσι διψάμε και για ελευθερία, δικαιοσύνη και αξιοπρέπεια.