Δημοκρατικό Πατριωτικό Κίνημα
Άρθρα Φίλων της ΝΙΚΗΣ
Η ΝΙΚΗ φιλοξενεί επιλογή απόψεων και σκέψεων Φίλων της εδώ. Στείλτε την αρθρογραφία σας στο keimena@NIKH.gr λαμβάνοντας υπ’όψιν ότι:
- Αυτά τα άρθρα δεν απηχούν απαραίτητα τις θέσεις της ΝΙΚΗΣ.
- Κάθε άρθρο θα πρέπει να είναι καλοπροαίρετο, να βασίζεται στις αξίες της ΝΙΚΗΣ (διαβάστε τη διακήρυξη αρχών μας εδώ), να εκφράζεται με κόσμιο τρόπο.
- Πριν στείλετε το άρθρο σας, σκεφθείτε αν προσθέτει νέα αξία στον τρόπο που βλέπουμε το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον της κοινωνίας και της πατρίδας μας. Σεβαστείτε το χρόνο κάθε Φίλου που θα διαβάσει το άρθρο σας.
- Το άρθρο δε μπορεί να διαφημίζει πολιτικούς φορείς ή χώρους, ούτε να προωθεί ιδέες που διχάζουν τον ελληνικό λαό, ακόμη και αν φαίνονται σωστές.
- Μείνετε προετοιμασμένοι, για τους παραπάνω λόγους, στην πιθανότητα το κείμενο που θα στείλετε να μην δημοσιευθεί, είτε να το περάσουμε από επιμέλεια ορθογραφίας και σύνταξης. Ναι, δίνουμε σημασία στην ορθογραφία! Το καλό πρέπει να γίνεται και με καλό τρόπο.
Καποδίστριας: η ιστορική αποστολή του Ελληνικού Έθνους
Καποδίστριας: η ιστορική αποστολή του Ελληνικού Έθνους
του Ραφαήλ Α. Καλυβιώτη*
Λέγεται, από διάφορες περιγραφές, ότι ο Ιωάννης Καποδίστριας σιχαινόταν τα φανταχτερά ρούχα και μάλιστα ότι όταν εγκαταστάθηκε στην Ελλάδα κάποιοι τον μπέρδεψαν με ταχυδρόμο. Τον μισθό του δεν τον κρατούσε για τον εαυτό του αλλά τον έδινε σε ορφανά και χήρες.
Έχοντας απόλυτη συναίσθηση για την κατάσταση ομηρίας που ήθελαν οι Μεγάλες Δυνάμεις να κρατήσουν την Ελλάδα, με επιδέξιους χειρισμούς, κατόρθωσε όχι μόνον να απελευθερώσει την Πελοπόννησο και την Στερεά Ελλάδα, αλλά και στις 14 Σεπτεμβρίου 1831,να τις εξαναγκάσει να συμφωνήσουν να επεκτείνουν τα βόρεια σύνορα της Ελλάδας στο Αμβρακικό – Παγασητικό κόλπο. Δεν είναι τυχαίο ότι δύο εβδομάδες μετά την απελευθέρωση δολοφονήθηκε.
Η δύσκολη θέση στην οποία είχε περιέλθει να προστατεύσει έναν ταλαίπωρο και πάμπτωχο λαό από τις Μεγάλες Δυνάμεις από την μία και απ
Λέγεται, από διάφορες περιγραφές, ότι ο Ιωάννης Καποδίστριας σιχαινόταν τα φανταχτερά ρούχα και μάλιστα ότι όταν εγκαταστάθηκε στην Ελλάδα κάποιοι τον μπέρδεψαν με ταχυδρόμο. Τον μισθό του δεν τον κρατούσε για τον εαυτό του αλλά τον έδινε σε ορφανά και χήρες.
Έχοντας απόλυτη συναίσθηση για την κατάσταση ομηρίας που ήθελαν οι Μεγάλες Δυνάμεις να κρατήσουν την Ελλάδα, με επιδέξιους χειρισμούς, κατόρθωσε όχι μόνον να απελευθερώσει την Πελοπόννησο και την Στερεά Ελλάδα, αλλά και στις 14 Σεπτεμβρίου 1831,να τις εξαναγκάσει να συμφωνήσουν να επεκτείνουν τα βόρεια σύνορα της Ελλάδας στο Αμβρακικό – Παγασητικό κόλπο. Δεν είναι τυχαίο ότι δύο εβδομάδες μετά την απελευθέρωση δολοφονήθηκε.
Η δύσκολη θέση στην οποία είχε περιέλθει να προστατεύσει έναν ταλαίπωρο και πάμπτωχο λαό από τις Μεγάλες Δυνάμεις από την μία και απ
ό τους νεοκοτζαμπάσηδες από την άλλη οδήγησε τον ιστορικό Κασομούλη να γράψει για εκείνον: «Ευφροσύνη του λαού, μελαγχολία μερικών προκρίτων αριστοκρατών».
Δεν είναι λίγοι εκείνοι που παρεξηγούν τον ήπιό του χαρακτήρα έχοντας την ψευδαίσθηση ότι επρόκειτο για κάποιον άνευρο άνθρωπο. Τουναντίον! Ο βαθύς πόθος της ψυχής του δεν ήταν απλώς η απελευθέρωση της Πατρίδος. Αντιθέτως, στα σπλάχνα του μέσα είχε ριζώσει η επανασύσταση της Ελληνορωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Σε επιστολή του προς τον Ιακωβάκη Νερουλό το 1823 γράφει μεταξύ άλλων: "...οι ευεργεσίες που το ελληνικό έθνος προσέφερε στην ανθρωπότητα θα βοηθήσουν στο να ξεπεράσει τα όρια του μικρού αριθμού του και να είναι πιο κοντά στο να γκρεμίσει σε ερείπια τους Μουσουλμάνους, από το να παραμείνει σκλαβωμένο σε αυτού...". Στην ίδια επιστολή αναφέρει και τα ακόλουθα: "Παριστάνων εις το πρώτον βιβλίον την κατάστασιν των Ελλήνων επί της περιόδου της Μουσουλμανικής δυνάμεως, θέλω αποδείξει ότι ουδέποτε έπαυσαν να αποτελώσιν εν έθνος. Διότι α) διέσωσαν καθαράν την κοινήν καταγωγήν των. β) εσυλλογίσθησαν και ωμίλησαν εις την γλώσσαν των πατέρων αυτών. γ) και υπήκουσαν εις μίαν μόνην και αμετάβλητον εξουσίαν, εις την εξουσίαν της Εκκλησίας των. Ούτοι δε οι τρεις όροι είναι οι μόνοι, οίτινες εκ μιας συνενώσεως ανθρώπων αποτελούσιν ό,τι καλείται εν έθνος".
Ο Καποδίστριας ξεπερνά και υπερκερνά τις σημερινές διχοτομήσεις εντός του πατριωτικού χώρου και βάζει στην ίδια ευθεία τις κατηγορίες "καταγωγή, γλώσσα, Ορθοδοξία". Στην ουσία ξανακαταθέτει την ερμηνεία της έννοιας "Έθνος" του Ηροδότου αλλά αντικαθιστώντας το "ομότροπον" με την Ορθοδοξία. "Καθαγιάζει" δηλαδή ένα έθνος που υπέφερε 400 χρόνια τοποθετώντας το σε μία προοπτική ιστορικής αποστολής. Και αυτή δεν μπορεί να είναι άλλη από εκείνην της επανασύστασης της Ελληνορωμαϊκής Αυτοκρατορίας, εκείνης που βαρβαριστί ο Βαυαρός Ιερώνυμος Βολφ κάλεσε "Βυζαντινή". Βαυαρός ο Βολφ και, όλως τυχαίως, Βαυαροί ήρθαν στην Ελλάδα μετά την δολοφονία του Κυβερνήτη.
Ανάμεσα λοιπόν στις συμπληγάδες των δυτικών Μεγάλων Δυνάμεων και των ολιγαρχών της εποχής ίστατο μία μορφή ισχυρή και συνετή. Ο βίος και η πολιτεία του μας οδηγούν υπενθυμίζοντάς μας ποιος είναι ο πραγματικός Ελληνορθόδοξος ανθρωπότυπος. Αυτά πρέπει να μαθαίνουμε στα παιδιά μας και αυτά θα τους μάθουμε ακόμα και εάν μας οδηγήσουν ξανά σε κρυφά σχολειά. Στην αντίσταση και στο αντάρτικο άλλωστε πάντα οι Έλληνες ήμασταν καλύτεροι. Σε ορεινούς βράχους και σπηλιές που η μορφολογία τους είναι η ίδια όπως την εποχή του Ομήρου. "Τα σπηλιαράκια του βουνού είναι τα γονικά μας αγρίμια κι αγριμάκια μου".
Δεν είναι λίγοι εκείνοι που παρεξηγούν τον ήπιό του χαρακτήρα έχοντας την ψευδαίσθηση ότι επρόκειτο για κάποιον άνευρο άνθρωπο. Τουναντίον! Ο βαθύς πόθος της ψυχής του δεν ήταν απλώς η απελευθέρωση της Πατρίδος. Αντιθέτως, στα σπλάχνα του μέσα είχε ριζώσει η επανασύσταση της Ελληνορωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Σε επιστολή του προς τον Ιακωβάκη Νερουλό το 1823 γράφει μεταξύ άλλων: "...οι ευεργεσίες που το ελληνικό έθνος προσέφερε στην ανθρωπότητα θα βοηθήσουν στο να ξεπεράσει τα όρια του μικρού αριθμού του και να είναι πιο κοντά στο να γκρεμίσει σε ερείπια τους Μουσουλμάνους, από το να παραμείνει σκλαβωμένο σε αυτού...". Στην ίδια επιστολή αναφέρει και τα ακόλουθα: "Παριστάνων εις το πρώτον βιβλίον την κατάστασιν των Ελλήνων επί της περιόδου της Μουσουλμανικής δυνάμεως, θέλω αποδείξει ότι ουδέποτε έπαυσαν να αποτελώσιν εν έθνος. Διότι α) διέσωσαν καθαράν την κοινήν καταγωγήν των. β) εσυλλογίσθησαν και ωμίλησαν εις την γλώσσαν των πατέρων αυτών. γ) και υπήκουσαν εις μίαν μόνην και αμετάβλητον εξουσίαν, εις την εξουσίαν της Εκκλησίας των. Ούτοι δε οι τρεις όροι είναι οι μόνοι, οίτινες εκ μιας συνενώσεως ανθρώπων αποτελούσιν ό,τι καλείται εν έθνος".
Ο Καποδίστριας ξεπερνά και υπερκερνά τις σημερινές διχοτομήσεις εντός του πατριωτικού χώρου και βάζει στην ίδια ευθεία τις κατηγορίες "καταγωγή, γλώσσα, Ορθοδοξία". Στην ουσία ξανακαταθέτει την ερμηνεία της έννοιας "Έθνος" του Ηροδότου αλλά αντικαθιστώντας το "ομότροπον" με την Ορθοδοξία. "Καθαγιάζει" δηλαδή ένα έθνος που υπέφερε 400 χρόνια τοποθετώντας το σε μία προοπτική ιστορικής αποστολής. Και αυτή δεν μπορεί να είναι άλλη από εκείνην της επανασύστασης της Ελληνορωμαϊκής Αυτοκρατορίας, εκείνης που βαρβαριστί ο Βαυαρός Ιερώνυμος Βολφ κάλεσε "Βυζαντινή". Βαυαρός ο Βολφ και, όλως τυχαίως, Βαυαροί ήρθαν στην Ελλάδα μετά την δολοφονία του Κυβερνήτη.
Ανάμεσα λοιπόν στις συμπληγάδες των δυτικών Μεγάλων Δυνάμεων και των ολιγαρχών της εποχής ίστατο μία μορφή ισχυρή και συνετή. Ο βίος και η πολιτεία του μας οδηγούν υπενθυμίζοντάς μας ποιος είναι ο πραγματικός Ελληνορθόδοξος ανθρωπότυπος. Αυτά πρέπει να μαθαίνουμε στα παιδιά μας και αυτά θα τους μάθουμε ακόμα και εάν μας οδηγήσουν ξανά σε κρυφά σχολειά. Στην αντίσταση και στο αντάρτικο άλλωστε πάντα οι Έλληνες ήμασταν καλύτεροι. Σε ορεινούς βράχους και σπηλιές που η μορφολογία τους είναι η ίδια όπως την εποχή του Ομήρου. "Τα σπηλιαράκια του βουνού είναι τα γονικά μας αγρίμια κι αγριμάκια μου".
*Ο Ραφαήλ Α. Καλυβιώτης είναι πρώην υποψήφιος Ευρωβουλευτής και Μέλος της Νίκης, Συντονιστής του Δικτύου Ελλήνων Συντηρητικών, συνιδρυτής του καναλιού Right2thebone και Υπ.Δρ. Γεωπολιτικής.
