Του Κωνσταντίνου Μπαλιάκα, υποψηφίου Ευρωβουλευτή της ΝΙΚΗΣ

Από την αρχή των ερευνών και την προκήρυξη των  γύρων αδειοδοτήσεων, έως ότου αντλήσουμε την πρώτη σταγόνα υδρογονανθράκων, απαιτούνται συνήθως 5 με 7 έτη, ή και περισσότερα ανάλογα με τη χρονική διάρκεια των επιμέρους διαδικασιών. Η αδράνεια η οποία καλά κρατεί στην Ελλάδα μέχρι και σήμερα, είναι αδικαιολόγητη και λειτουργεί μόνο εις βάρος του βιοτικού επιπέδου του ελληνικού λαού. Η καθυστέρηση στη διμερή συμφωνία για οριοθέτηση της ΑΟΖ με την Κύπρο, μας στερεί από τον καθορισμό του τριμερούς σημείου Ελλάδας-Κύπρου-Αιγύπτου, το οποίο αφορά και την Τουρκία. Τα ελληνικά θαλάσσια σύνορα της Ανατολικής Μεσογείου αποτελούν ταυτόχρονα και σύνορα της Ευρώπης.

Ας είμαστε ξεκάθαροι ότι, ουδέποτε υπήρξε αληθινή πολιτική βούληση για τα ενεργειακά συμφέροντα της πατρίδος. Ο Εθνικός Ενεργειακός Σχεδιασμός όλων των κυβερνήσεων των τελευταίων δεκαετιών, ήταν εν τέλει δυστυχώς, να εξυπηρετήσουν κυρίως τους ιδιώτες πάροχους. Πιστοί πλέον σε μια βίαιη “πράσινη μετάβαση” η οποία, με τον τρόπο που εξελίσσεται και εξαπλώνεται ανεξέλεγκτα, ουδείς μπορεί να προβλέψει τον προορισμό και την κατάληξή της, οδεύοντας καθημερινά σε περαιτέρω φτωχοποίηση  του λαού, σε υποβάθμιση του περιβάλλοντος, με κίνδυνο και την αποσταθεροποίηση του δικτύου. Το Φυσικό αέριο αδιαμφισβήτητα θα αποτελέσει κομβικό παράγοντα για τη σταθεροποίηση του ενεργειακού σκηνικού εντός και εκτός Ελλάδος. Το ελληνικό κράτος οφείλει καταρχήν να ενημερώνει με υπευθυνότητα, επιστημονικώς τεκμηριωμένα, τον ελληνικό λαό για τα ενεργειακά ζητήματα της χώρας και τις προοπτικές τους, έτσι ώστε, να μην παίρνει ολοένα και μεγαλύτερες διαστάσεις η άγνοια και η διχόνοια εντός της κοινωνίας, τις οποίες οι ίδιοι τους προκάλεσαν με τις πολιτικές τους.

Η Ελλάδα αποτελεί, έναν εν δυνάμει “πετρελαϊκό κολοσσό” μέχρι αποδείξεως του εναντίον. Εξαγωγή συμπερασμάτων δεν μπορεί να γίνει όμως, εάν δεν γίνουν οι απαραίτητες έρευνες και γεωτρήσεις. Η Ελλάδα θα μπορούσε να προχωρήσει την έρευνα ακόμα και σε χερσαία οικόπεδα της Δυτικής Ελλάδας αλλά και σε θαλάσσιες πετρελαιοπιθανές περιοχές στην Ιόνια ζώνη, όπου υπάρχουν θετικά αποτελέσματα για ανακάλυψη σημαντικών κοιτασμάτων, τα οποία βάσει των μέχρι τώρα ερευνών, θα είναι οικονομικά και τεχνικά βιώσιμα. Οι “οικολογικές παρεμβάσεις” αλλά και οι “πολιτικές περιβαλλοντικές κωλυσιεργίες” δεν γίνονται όμως με τον ίδιο ζήλο, όταν πρόκειται αντίστοιχα, για ανάπτυξη μεγάλων φωτοβολταϊκών και αιολικών πάρκων, χωρίς κανένα χωροταξικό σωστό σχεδιασμό.

Η Νορβηγία για παράδειγμα προτού εκμεταλλευτεί τα κοιτάσματά της, ήταν η φτωχότερη χώρα της Ευρώπης και σήμερα αποτελεί την πιο πλούσια χώρα-πρότυπο για εκμετάλλευση υδρογονανθράκων. Πόσο μάλλον δε, όταν πρόκειται για μια τόσο σημαντική γεωστρατηγική θέση που έχει η Ελλάδα στην Ανατολική Μεσόγειο, την οποία ουδείς μπορεί να αμφισβητήσει. Η Ευρώπη διψάει πλέον για νέα κοιτάσματα διότι τα αποθέματα σε αρκετές περιοχές εξόρυξης ανά την υφήλιο εξαντλούνται, με αποτέλεσμα η Ανατολική Μεσόγειος να αποτελέσει μελλοντικά μια νέα αξιόπιστη πηγή ενεργειακής τροφοδοσίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Ας αντιληφθούμε όμως επιτέλους το γεγονός ότι, οι πολιτικοί διαχειριστές της οικονομικής συρρίκνωσης και ταπείνωσης της Ελλάδας, είναι ανίκανοι και επικίνδυνοι. Το μόνο που κατάφεραν είναι να καταχρεώσουν τα κόμματά τους με εκατομμύρια ευρώ σε δάνεια, να υποθηκεύσουν την δημόσια περιουσία μέσω του λεγόμενου υπερταμείου και να παγιδεύσουν ολόκληρη τη χώρα για πολλά χρόνια ακόμα, με μνημόνια και δεσμεύσεις τα οποία ψήφισαν χέρι-χέρι, όλες οι κυβερνήσεις των τελευταίων ετών. Δεν έχουν το δικαίωμα οι πολιτικοί όλων αυτών των κομμάτων, να θεωρούν την Ελλάδα ως ιδιοκτησία τους και να δημιουργούν συνεχώς αρνητικό κλίμα για έρευνες, με επίκληση την κλιματική αλλαγή ή με κίνδυνο πιθανών αναταράξεων, όταν οι ίδιοι αντί ανθρωπιστικής βοήθειας, στέλνουν όπλα και σφαίρες στην Ουκρανία, με αποτέλεσμα να βιώνουμε την τραγική κατάσταση με την ακριβή ενέργεια σήμερα, αλλά κατ’ επέκτασιν και την ακρίβεια γενικότερα. Ένα κλίμα που αποθαρρύνει συνεχώς τις μεγάλες πετρελαϊκές εταιρείες που καλώς ή κακώς έχουν την κατάλληλη τεχνογνωσία για επιχειρηματικές δραστηριότητες τέτοιου μεγέθους, όπως είναι η κορυφαία στον κόσμο ExxonMobil, η οποία διόλου τυχαίο δεν είναι το γεγονός ότι δείχνει συνεχώς το ενδιαφέρον της για τα ελληνικά κοιτάσματα.

• Άμεση ανακάλυψη και ανάπτυξη των κοιτασμάτων για τροφοδοσία ενέργειας σε Ελλάδα, Ευρώπη και όχι μόνο,
• επενδύσεις για την εξυπηρέτηση και αποπληρωμή και όλων των οικονομικών δεσμεύσεων της χώρας, αλλά και
• μακροπρόθεσμη οικονομική τακτική για ευημερία των μελλοντικών γενεών μας, θα πρέπει να είναι το βασικό τρίπτυχο του ενεργειακού σχεδιασμού της εκάστοτε ελληνικής κυβέρνησης.

Η Κύπρος μας, ένα κράτος διχοτομημένο, πολύ μικρότερο από την Ελλάδα, πιο αδύναμο στρατιωτικά και όμως σημείωσε πολύ μεγαλύτερη πρόοδο από την Ελλάδα και αυτή τη στιγμή  αν και κωλυσιεργεί και εκεί η εξόρυξη, ελπίζουμε προσωρινά, σε καμία περίπτωση δε βρισκόμαστε στο ίδιο επίπεδο με την Κύπρο.

Με σημείο αναφοράς τη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας, η Ελλάδα μαζί με την Κύπρο πρέπει να σηκώσουμε επιτέλους το ανάστημά μας και να διεκδικήσουμε τα δικαιώματά μας. Διεκδικούμε την Ελλάδα που μας αξίζει στην Ευρώπη που θέλουμε σημαίνει ότι απαιτούμε δίκαιη αντιμετώπιση εντός του Ευρωπαϊκού αλλά και παγκόσμιου γίγνεσθαι. Δικαιώματα εθνικής κυριαρχίας αλλά και η ενεργειακή αυτάρκεια της Ελλάδας δεν αποτελούν ζητήματα πολιτικής διπλωματίας, όταν πρόκειται για μια διπλωματία η οποία μας οδηγεί να χάσουμε τα πάντα χάριν μιας “εσωτερικής πολιτικής σταθερότητας”, η οποία σκοπίμως ωφελεί πάντοτε κάποιες πολιτικές ελίτ και λόμπι.