Το σύστημα υγείας στη χώρα μας ταλανίζεται επί δεκαετίες, με αλλεπάλληλες προσπάθειες αναμόρφωσης που υποσχέθηκαν πολλά και πραγματοποίησαν ελάχιστα. Σπατάλες και ανορθολογικές δαπάνες, ελλιπής σχεδιασμός, αδιαφορία για τις πραγματικές ανάγκες υγείας των πολιτών, τα κύρια χαρακτηριστικά του υφιστάμενου συστήματος υγείας.

Η Υγεία όμως είναι σημαντική προϋπόθεση για την Ανθρώπινη Αξιοπρέπεια και την πρακτική Ελευθερία στην καθημερινότητα των συμπολιτών μας. Γι’αυτό, έχουμε τεράστια υποχρέωση απέναντι στο λαό μας και στον κόσμο ολόκληρο, στο να προετοιμάσουμε ένα υγιές αύριο για τον Ελληνισμό.

Πώς θα το καταφέρουμε; Έχουμε ρίζες δυνατές – τη βάση της κλασσικής ελληνικής σκέψης της Ιπποκρατικής Ιατρικής, τη δυναμική εξέλιξη της ιατρικής επιστήμης και υγειονομικής φροντίδας στα χίλια χρόνια της Ανατολικής Ρωμαίικης Αυτοκρατορίας με τα φιλάνθρωπα ιδεώδη της Ρωμιοσύνης. Έχουμε την προσοχή εξίσου στραμμένη στις σύγχρονες βέλτιστες πρακτικές από τα καλύτερα οργανωμένα συστήματα υγείας του ανεπτυγμένου κόσμου. Και έχουμε τη θέληση και την εντιμότητα, να επιδιώξουμε την καλύτερη υγεία για όλους, με πνεύμα ηθικής, κοινωνικής αλληλεγγύης αλλά και τεχνοκρατικής καινοτομίας.

Διάγνωση των βασικών προβλημάτων για την Υγεία των Ελλήνων:

1. Αδικαιολόγητα υψηλή δαπάνη των ελληνικών νοικοκυριών για την Υγεία (αν και θεωρητικά οι υπηρεσίες υγείας στη χώρα μας είναι δωρεάν), με τους φτωχότερους να δεινοπαθούν για την πρόσβαση σε υπηρεσίες υγείας:

• Σε ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας, 1 στα 10 ελληνικά νοικοκυριά επωμίζονται «καταστροφικές» δαπάνες (δηλ. άνω του 20% του προϋπολογισμού τους) -από τα υψηλότερα επίπεδα στην ΕΕ- με πολλές ιδιωτικές ή άτυπες πληρωμές.
• Την ίδια στιγμή, άλλος 1 στους 10 Έλληνες δεν έχει πρόσβαση στις υπηρεσίες υγείας (δεν έλαβε υπηρεσίες που είχε ανάγκη όπως μία εξέταση, διάγνωση ή θεραπεία) κυρίως λόγω οικονομικής αδυναμίας. 1 στους 3 καρκινοπαθείς δηλώνει ότι είχε πρόβλημα στην πρόσβαση στον γιατρό του, 1 στους 4 είχε πρόβλημα στην πρόσβαση στο φάρμακο. Το 60% των διαβητικών και των υπερτασικών αντιμετώπισαν πρόβλημα στην πρόσβαση σε υπηρεσίες υγείας λόγω του κόστους.
• Στη δεκαετία της κρίσης και του ανεξέλεγκτου εποικισμού, τα εξιτήρια ασθενών αυξήθηκαν κατά 30% αλλά οι κατά κεφαλήν δημόσιες δαπάνες υγείας μειώθηκαν κατά 40%.

2. Κακή κατάσταση υγείας των Ελλήνων, που επισύρει πολυδάπανες ανάγκες υπηρεσιών υγείας: 1 στους 4 Έλληνες αντιμετωπίζει κάποια χρόνια πάθηση, 7 στους 10 είναι παχύσαρκοι ή υπέρβαροι, 4 στους 10 είναι «σωματικά αδρανείς» (δεν γυμνάζονται καθόλου), ενώ εμφανίζουμε πολύ υψηλά ποσοστά καπνιστών και πολύ χαμηλή εμβολιαστική κάλυψη ενηλίκων.
3. Σταδιακή γήρανση του πληθυσμού, που δημιουργεί πρόσθετες επιβαρύνσεις για την υποστήριξη υπηρεσιών υγείας. Έχουμε ένα από τα χειρότερα παγκοσμίως ποσοστά γενικής μείωσης του πληθυσμού – μεικτό αποτέλεσμα της καλλιεργούμενης αρνητικής εικόνας για την αξία της οικογένειας και της πολυτεκνίας, της υπογονιμότητας, των εκτρώσεων, της φυγής νέων Ελλήνων στο εξωτερικό.
4. Ο εκτιμώμενος αριθμός εκτρώσεων στη Ελλάδα ανέρχεται στα 150.000 περιστατικά κάθε χρόνο, με 40.000 εκτρώσεις το χρόνο στην Ελλάδα να αποφασίζονται από κορίτσια κάτω των 18 ετών. Οι «καλοθελητές» που επικαλούνται τον αριθμό των νομίμων αμβλώσεων της Eurostat (17,632 το 2012 – που και πάλι ισοδυναμεί με ένα θλιβερό 20% των αντίστοιχων γεννήσεων Ελλήνων), δεν υπολογίζουν τις αμβλώσεις υπό την αμφίεση άλλων ιατρικών πράξεων, τα περιστατικά υποστήριξης από γραμμές βοήθειας, ή το «χάπι της επόμενης μέρας».
5. Η χώρα μας έχει το μεγαλύτερο αριθμό γιατρών και το μικρότερο αριθμό νοσηλευτών αναλογικά με τον πληθυσμό της σε ολόκληρη την Ε.Ε.
6. Ένας στους τέσσερις γιατρούς-μέλη του Ιατρικού Συλλόγου Αθηνών είναι άνεργοι ή υποαπασχολούμενοι.
7. Το ελληνικό σύστημα τιμολόγησης δεν αντιπροσωπεύει το πραγματικό κόστος των παρεχόμενων υπηρεσιών υγείας. Βασιζόμαστε ακόμα σε τιμές που καθιερώθηκαν το 1991, χωρίς να ενσωματώνεται η επίδραση του πληθωρισμού και των τεχνολογικών εξελίξεων στις παρεχόμενες υπηρεσίες, ούτε αξιοποιούνται οι πολύτιμες οικονομίες κλίμακας που μπορούν να επιτευχθούν από ένα τόσο μεγάλο «πελάτη» της αγοράς υπηρεσιών υγείας.
8. Αναποτελεσματικές και αναχρονιστικές δομές διοίκησης  στο ΕΣΥ, υπό τον πλήρη έλεγχο των κομμάτων εξουσίας. Διαχρονικά και σταδιακά, η τοποθέτηση κομματικών στελεχών συνοδεύτηκε από την αφαίρεση αρμοδιοτήτων από τις διοικήσεις των νοσοκομείων.
9. Απουσία οργανωμένης πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας.
10. Έλλειψη σύγχρονων μονάδων περίθαλψης (νοσηλεία στο σπίτι, μονάδες ημερήσιας νοσηλείας, κέντρα αποκατάστασης, μονάδες χρονίως πασχόντων) και πολύ περιορισμένη χρήση νέων τεχνολογιών.
11. Λανθασμένη και ανορθολογική γεωγραφική κατανομή των νοσοκομειακών μονάδων και μονάδων πρωτοβάθμιας υγείας στην επικράτεια.
12. Μειούμενη ικανότητα του ασφαλιστικού συστήματος να χρηματοδοτήσει το σύστημα υγείας, λόγω της εκτεταμένης παραοικονομίας και της ηλικιακής γήρανσης και υπογεννητικότητας.

Με το βλέμμα στο μέλλον: Σύστημα Υγείας αντάξιο των Ιδανικών μας

Η δημόσια ασφάλιση και παροχή υψηλού επιπέδου υπηρεσιών υγείας, προσβάσιμων από όλους τους Έλληνες, είναι ένα στρατηγικό ζήτημα ηθικού πολιτισμού, εθνικής συνοχής και κοινωνικής αλληλεγγύης.

Με αυτήν την προτεραιότητα, οραματιζόμαστε ένα Ελληνικό Εθνικό Σύστημα Υγείας:

• Με κεντρικό σχεδιασμό υπηρεσιών υγείας, απαλλαγμένο από κομματικούς μηχανισμούς
• Με ολική κατάργηση στα φακελάκια και τις πληρωμές εντός Νοσοκομείων ή Ιατρείων.
• Με συμπληρωματική σχέση κράτους και ιδιωτών επενδυτών, για μετρήσιμες και ορθολογικές δαπάνες, με καινοτομία και ανταγωνιστική, διαρκώς βελτιούμενη παροχή υπηρεσιών.
• Με χρηματοδότηση τόσο από ανταποδοτικές εισφορές όσο και από την συνολική κοινωνία, και με αναδιοργανωμένες πρωτοβάθμιες υπηρεσίες για πλήρη ουσιαστική πρόσβαση από κάθε Έλληνα ανεξαρτήτως εισοδήματος και γεωγραφικής θέσης.
• Με ποιοτική και μισθολογική αναβάθμιση στο ανθρώπινο δυναμικό της Υγείας – τους καθημερινούς ήρωες, ιατρούς και νοσηλευτές μας.
• Με σεβασμό στην Ανθρώπινη Αξιοπρέπεια και Ζωή των πιο ευάλωτων συνανθρώπων μας, απέναντι στους οποίους η κοινωνική αλληλεγγύη και εν γένει στάση όλων των υπολοίπων μας είναι η λυδία λίθος του Πολιτισμού μας.
• Με ξεκάθαρη Εθνική Πολιτική για τους συνανθρώπους μας με ειδικές ανάγκες, για το αγέννητο παιδί, για τον αυτισμό, για τον διαβήτη, για την υγιεινή διατροφή.