Δημοκρατικό Πατριωτικό Κίνημα
Ὅλοι μαζί γιά τήν ἀνάσταση τοῦ Ρωμαίικου!
Κεντρικός ἄξονας τῆς ΝΙΚΗΣ εἶναι ἡ Ἑλληνοχριστιανική παράδοσή μας, εἶναι ἡ Ρωμηοσύνη μας, εἶναι ἡ πονεμένη Ρωμηοσύνη μας. Εἶναι ἕνας τρόπος ζωῆς καί γεγονός τῆς καρδιᾶς ὅμως εἶναι καί ἡ βιωμένη ἱστορική ἐμπειρία αἰώνων.
Καί ἡ Ρωμηοσύνη φωτίζεται πάντα σέ κάθε ἐποχή σέ προσωπικό καί σέ συλλογικό ἐπίπεδο ἀπό τήν βαθειά ἀγάπη μας στό πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ καί τῆς Ἐκκλησίας καί διά αὐτῆς τῆς ἀγάπης, γίνεται ἀγάπη καί πρός τό πρόσωπο τοῦ συνανθρώπου μας καί πρός κάθε λαό.
Ὑπερασπιζόμαστε τήν ἀνάγκη μας νά ὑπάρξομε ὅπως ἐμεῖς πιστεύομε, ἀλλά ταυτόχρονα σεβόμαστε τήν ταυτότητα καί τήν ἰδιοπροσωπία τοῦ κάθε ἀνθρώπου καί τοῦ κάθε λαοῦ.
Ἡ συνεχής παρουσία τοῦ Χριστοῦ, ἡ ἀνάστασή του καί κυρίως τό μεγάλο δῶρο τῆς Θεανθρωπίας πού μᾶς χάρισε ἐπέτρεψε σέ ἐμᾶς τούς Ἕλληνες τήν μετεξέλιξη τοῦ πολιτισμοῦ μας ἀπό τόν ἀρχαιοελληνικό στόν ρωμαίικο πολιτισμό δίνοντάς μας φῶς καί ἀπερίγραπτη χαρά, νοηματοδοτώντας τήν κάθε στιγμή μας, τήν κάθε ἀνάσα μας σέ αὐτήν τήν ἀγλαοφανή πορεία μας πρός τά ἔσχατα.
Γιά μᾶς τό κέντρο τοῦ πολιτισμοῦ καί τῆς ζωῆς μας εἶναι ἡ Θεία Λειτουργία, γιά ἐμᾶς τό κέντρο μας εἶναι τό ἡσυχαστικό γεγονός καί ἡ ἐμπειρία ὅπως μᾶς τήν παρέδωσε ὁ Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς, γιά μᾶς τό κέντρο μας εἶναι ἡ Ἐκκλησία.
Τούς τελευταίους δύο αἰῶνες μᾶς εἶπαν νά ξεχάσομε τόν πολιτισμό μας, νά ξεχάσομε τήν Ρωμηοσύνη μας, νά ξεχάσομε τόν Θεό μας.
Τί πράγματα εἶναι αὐτά μᾶς λένε; Ἀναχρονιστικά. Σκοταδισμός. Πῶς θά γίνετε καί ἐσεῖς ὅπως τά πεφωτισμένα ἔθνη τῆς ἑσπερίας; Τί εἶναι αὐτά πού λέτε γιά σχέση μέ τόν Χριστό καί τούς Ἁγίους; Ποιά μέθεξη τοῦ φωτός; Ἀνοησίες παλιῶν αἰώνων! Τό μέτρο πρέπει νά εἶσαι ἐσύ καί μόνο. Τό πλαίσιο νά εἶσαι ἐσύ, ὁ ἑαυτός σου καί ὃ,τι προσλαμβάνουν οἱ αἰσθήσεις σου. Αὐτά δέν ἔλεγαν καί οἱ ἀρχαῖοι πρόγονοί σας; Ἐσεῖς τώρα πῶς καταντίσατε ἔτσι; Μικροί καί τιποτένιοι! Παρίες καί ἀνάξιοι!
Καί ὄχι μόνο μᾶς τά λένε δύο αἰῶνες τώρα ἀλλάζοντας τήν ψυχή μας, ἀλλά μᾶς τά ἐπέβαλλαν καί μᾶς τά ἐπιβάλλουν μέ τρόπο χυδαῖο. Ἀφοῦ μᾶς «αὐτοκεφάλισαν» (sic) καί ἀφοῦ μετέτρεψαν τήν Ἐκκλησία σέ ἁπλό κοινωνικό σωματεῖο, μᾶς ἐπέβαλαν ἀπό Βαυαρούς Βασιλεῖς μέχρι ἀνιστόρητους, ἑλληνόφωνους ἡγετίσκους σέ διατεταγμένη ὑπηρεσία τοῦ ξένου παράγοντα.
Μᾶς ἁλυσοδένουν δυό αἰῶνες τώρα μέ συνθῆκες, μνημόνια, Τρόικες καί Ἐπιτροπίες κάθε εἴδους. Δυό αἰῶνες ἁλυσοδεμένοι, δυό αἰῶνες σέ παρακμή μέ ἀλλεπάλληλες ἧττες: πνευματικές, ὑλικές, προσωπικές, συλλογικές, οἰκονομικές, δημογραφικές, κρατικές.
Καί φτάσαμε ὡς ἐδῶ, σήμερα, διαλυμένοι ὅλοι μας προσωπικά καί κοινωνικά. Χωρίς συνοχή, χωρίς ἐλπίδα. Σήμερα. Στά πρόθυρα τοῦ ἱστορικοῦ μας ἀφανισμοῦ.
Λαβωμένοι καί πεσμένοι στήν γῆ. Καί οἱ γύπες ἤδη πλησίασαν καί ἄρχισαν τό ἔργο τους πάνω στήν σάρκα μας.
Ὅμως σταθεῖτε! Σταθεῖτε καί χαρεῖτε! Ὑπάρχει ἐλπίδα. Ἡ ΝΙΚΗ ἔρχεται! Σάν κάλεσμα ἀπό τήν ἱστορία μας «ὡς μία βροχή ἔπεσε εἰς ὅλους ἐμᾶς ἡ ἐπιθυμία τῆς ἐλευτερίας μας», καί ὅλοι μαζί, ἀπό τόν πιό μικρό μέχρι τόν πιό μεγάλο, ὅλοι, ἐσυμφωνήσαμε σέ αὐτόν τόν σκοπό νά κάνομε Ἀνάσταση (sic)! Ἀνάσταση τοῦ Γένους μας! Ἀνάσταση τοῦ Ρωμαίικου!
Ὅλοι ἐμεῖς τῆς ΝΙΚΗΣ καί σέ λίγο καί ὅλος ὁ λαός. Δέν ἐσυλλογιστήκαμε οὔτε πόσοι εἴμαστε, οὔτε ὅτι δέν ἔχομε τά μέσα. «Οὗτοι ἐν ἅρμασι καί οὗτοι ἐν ἵπποις, ἡμεῖς δέ ἐν ὀνόματι Κυρίου Θεοῦ ἡμῶν μεγαλυνθυσόμεθα». Τό ψευτορωμαίικο θά διαλυθεῖ καί ἐντός ὀλίγου ἡ γραφή αὐτή θά πληρωθεῖ ἐν τοῖς ὠσίν ὑμῶν. Ὅλοι μαζί! Ἑνωμένοι! Ὅλοι μαζί, μέ θάρρος, μέ πίστη, μέ δύναμη! Ὅλοι μαζί γιά τήν ἀνάσταση τοῦ Ρωμαίικου!
Ἰωάννης Κων. Νεονάκης
Ἐπικεφαλῆς Θ.Ο. Ρωμηοσύνης
