Ο πρόεδρος της ΝΙΚΗΣ Δημήτρης Νατσιός σήμερα Σάββατο 14/10 στη «Δημοκρατία» για όλα τα γεγονότα της επικαιρότητας. Τοποθετείται, μεταξύ άλλων, για τον πόλεμο στη Γάζα, τον Στέφανο Κασσελάκη και τον γάμο των ομοφυλοφίλων.

Κύριε πρόεδρε, πώς βλέπετε την κατάσταση στη Γάζα και στο Ισραήλ; Πολλοί είναι αυτοί που σπεύδουν να πάρουν τη θέση του ενός ή του άλλου αντιπάλου.

Εμείς είμαστε άνθρωποι της ειρήνης. Βλέπουμε ότι τα πράγματα είναι πολύ κρίσιμα, ξεπηδούν συνεχώς φωτιές και απειλείται η παγκόσμια ειρήνη. Επιθυμούμε να σταματήσουν οι εχθροπραξίες και να βασιλεύσει η ειρήνη.
«Η ασεβής ειρήνη αποτελεί το λίκνο του πολέμου»: είναι τα λόγια του Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς που αξίζει να εντυπωθούν σε όλους μας. Αυτή η προειδοποίηση επικυρώνεται από τα βάθη της παγκόσμιας Ιστορίας και πρέπει να την ενστερνιστούν η διεθνής κοινότητα, η διπλωματία και η πολιτική. Και όμως, οι Άγιοι Τόποι έγιναν για άλλη μία φορά πεδίο αιματηρής αντιπαράθεσης, εχθροπραξιών και βίας. Στη ΝΙΚΗ προσευχόμαστε ο παντοδύναμος Θεός να δίδει παρηγοριά στους δοκιμαζόμενους και να φωτίσει τον δρόμο για συμφιλίωση. Είναι πολύ βαρύ παιδιά να χάνουν τη ζωή, την οικογένεια, το μέλλον τους. Να έχουμε στον νου μας τα παιδιά! Η δε ελληνική κυβέρνηση οφείλει να μεριμνήσει για την προστασία των ιερών προσκυνημάτων, αλλά και των ορθόδοξων πιστών στους Αγίους Τόπους, οι οποίοι βρίσκονται σε διασταυρούμενα πυρά. Το έθνος μας αποτελεί ιστορικό θεματοφύλακα αυτής της ρωμαίικης παρουσίας.

Έχετε επανειλημμένα αναφερθεί στο Δημογραφικό, το οποίο έχετε χαρακτηρίσει ως το υπ’ αριθμόν ένα εθνικό μας πρόβλημα. Σε πρόσφατη ομιλία σας στη Βουλή κάνατε λόγο για «κίνδυνο ιστορικού αφανισμού».

Το δημογραφικό ζήτημα είναι το κατεξοχήν πρόβλημα της χώρας. Η συζήτηση για εθνικά θέματα παύει, αν δεν υπάρχει έθνος. Και για να υπάρχει ελληνικό έθνος πρέπει να υπάρχουν Έλληνες. Αλλιώς, κάθε συζήτηση για τα προβλήματα είναι περιττή, εκτός και αν αυτά τα αντιμετωπίζουμε με μια καθαρά υλιστική προσέγγιση, είτε αριστερή είτε νεοφιλελεύθερη. Καλά είναι τα όπλα, αλλά θέλουν χέρια ελληνικά να τα κρατούν και κυρίως καρδιές που φλέγονται από φιλοπατρία.
Βιώνουμε ως χώρα ιστορικό ρεκόρ υψηλής θνησιμότητας και, ταυτόχρονα, ιστορικό ρεκόρ χαμηλών γεννήσεων. Πέρυσι χάσαμε πληθυσμιακά μια ολόκληρη πόλη σαν τη Χαλκίδα. Σε συνδυασμό με τη μαζική φυγή του άνθους της νεολαίας μας στο εξωτερικό, οδηγούμαστε σε «δημογραφικό κραχ», και δυστυχώς κανείς στην κυβέρνηση δεν ασχολείται σοβαρά.
Υποσχέθηκε προεκλογικώς η κυβέρνηση υπουργείο Οικογένειας. Προς το παρόν μόνο τον βαρύγδουπο τίτλο βλέπουμε. Μένουμε «θεατές των λόγων και ακροατές των έργων», κατά τον Θουκυδίδη. Αντί να προάγεται η ευλογημένη πολυτεκνία ως πρότυπο και παράδειγμα για τα νέα ζευγάρια και το κράτος να τους προσφέρει γενναιόδωρα τα οικονομικά και υλικά προσανάμματα, αντιθέτως βλέπουμε συστηματική κυβερνητική εμμονή στην προαγωγή ψευδοπροτύπων «οικογένειας» στερημένης από αναπαραγωγική δυνατότητα και ένα εχθρικό από κάθε άποψη περιβάλλον υγιούς και ασφαλούς μεγαλώματος των παιδιών.
Αν δούμε σε τι περιβάλλον μεγαλώνουν τα παιδιά μας σήμερα, θα λέγαμε ότι τα θεωρούμε περίπου ενόχληση. Και, επιμένω, το κρίσιμο ερώτημα που πρέπει να μας απασχολεί είναι όχι σε τι κόσμο θα μεγαλώσουν τα παιδιά μας, αλλά τι παιδιά θα μεγαλώσουμε σε αυτόν τον κόσμο.

Ποια η θέση σας για τις αμβλώσεις;

Πρόκειται για ένα ζήτημα φλέγον, που πληγώνει όχι μόνο το έθνος και την κοινωνία ως σύνολο, αλλά τραυματίζει πολλές φορές ανεπανόρθωτα τις ψυχές πολλών συνανθρώπων μας.
Υπάρχουν δύο σημεία τα οποία οφείλουμε να δούμε κατάματα:
Το πρώτο και κυριότερο είναι να υπερασπιστούμε το θεμελιώδες δικαίωμα της ζωής. Εδώ αγωνιζόμαστε για τα δικαιώματα των ζώων, δεν θα αγωνιστούμε για το δικαίωμα της αγέννητης ζωής στους ανθρώπους;
Το δεύτερο και εξίσου σημαντικό είναι ότι η Πολιτεία οφείλει να δράσει προληπτικά και θεραπευτικά στη ρίζα του προβλήματος, αντί να αφορίζει το αποτέλεσμα. Απαιτείται ολοκληρωμένη εθνική στρατηγική που να εξαλείφει κάθε είδους κίνητρα, τα οποία σπρώχνουν κυοφορούσες μητέρες σε μια πολύ κακή επιλογή που τραυματίζει και τον δικό τους ψυχισμό. Εάν κάθε συμπολίτης μας έβλεπε σε μικροσκόπιο τι ακριβώς συμβαίνει, θα αντιλαμβανόταν ότι δεν πρόκειται για άσκηση κάποιου ψευδοδικαιώματος το οποίο ονομάζεται «αυτοδιάθεση του σώματος», αλλά θα στεκόταν εκστατικά μπροστά στο μεγαλείο της δημιουργίας και το θαύμα της ζωής.

Με αφορμή τις πρόσφατες δηλώσεις του κ. Κασσελάκη ήρθε στην επιφάνεια το θέμα του γάμου των ομοφυλοφίλων και τις υιοθεσίας παιδιών μέσω παρένθετης μητέρας. Ποια είναι η θέση σας;

Επιτρέψτε μου να επισημάνω ότι η επιλογή ομοφυλοφιλικής συμβίωσης δεν είναι ούτε «οικογένεια» ούτε «πρότυπο». Η ΝΙΚΗ είναι αντίθετη με τη νομιμοποίηση «γάμων» ομοφυλοφίλων και υιοθεσιών παιδιών από ομοφυλοφίλους.
Πρόκειται για αντισυνταγματική λογική, αντίθετη με τον νομικό και τον ηθικό πολιτισμό και τις παραδόσεις μας, η οποία βλάπτει την κοινωνική συνοχή, επιβεβαιώνει και διαιωνίζει το έλλειμμα δημοκρατίας και την επιβολή των επιθυμιών μιας ολιγάριθμης ομάδας -με κυβερνητική συναίνεση- επί του θελήματος του ελληνικού λαού.
Η ελευθερία της επιλογής είναι δεδομένη. Η ανοχή κάθε επιλογής, όμως, δεν σημαίνει επιβράβευση και διαφήμισή της, ούτε συνιστά δικαίωμα θεσμικής επιβολής της επί του κοινωνικού συνόλου.

Πιστεύετε ότι το θέμα αυτό μπορεί να επηρεάσει την εσωτερική σταθερότητα της Ν.Δ.; Ακούστηκε ότι «πατάει σε δύο βάρκες». Τι λέτε;

Το αν πατάει η Ν.Δ. σε δύο βάρκες είναι κάτι που πρέπει να το απαντήσει η ίδια στον κόσμο που την εμπιστεύθηκε με την ψήφο του. Προεκλογικώς ο πρωθυπουργός δεν είπε ποτέ στον ελληνικό λαό ευθαρσώς ότι προτίθεται να φέρει προς ψήφιση στη Βουλή «γάμο» ομοφυλοφίλων και τεκνοθεσία από ομοφυλόφιλους. Έφερε την είδηση τεχνηέντως, μέσα από δήλωση στο Bloomberg. Όμως, την επομένη των εκλογών το θέμα τέθηκε ανοιχτά. Αυτό λέγεται προεκλογική εξαπάτηση.
Ο ελληνικός λαός, και δη οι ψηφοφόροι της Νέας Δημοκρατίας, εξαπατήθηκε. Δεν ερωτήθηκε εάν η ηθική και οι παραδοσιακές του αξίες συμφωνούν με όσα προωθεί ο πρωθυπουργός.
Οι πολιτικοί έχουμε βαρύτατη ευθύνη για το ηθικό παράδειγμα που δίνουμε στον λαό.
Έχω πει επανειλημμένως ότι δεν κυβερνάς με τα απρόσωπα «πρέπει», αλλά με το πρέπον που είναι μετοχή και παράδειγμα. Το «πρέπον» κρύβει υπευθυνότητα και ειλικρίνεια, το «πρέπει» ανευθυνότητα και υποκρισία.
Ο κόσμος που εμπιστεύθηκε με την ψήφο του την κυβέρνηση αυτή πιστεύουμε ότι εξαπατήθηκε και δεν συμφωνεί με αυτές τις κυβερνητικές επιλογές, ενώ αντίστοιχοι ψίθυροι διαφωνίας ακούγονται έντονα και στην Κοινοβουλευτική Ομάδα της Νέας Δημοκρατίας. Άραγε, οι ιδρυτές θα συμφωνούσαν με τις νυν επιλογές της;