Δεν τραγουδούσε κελαηδούσε

Χρόνης Αηδονίδης, ραψωδός της Ρωμιοσύνης.  «Αρχαίος άνθρωπος» που θα έλεγε ο Κόντογλου. Μοσχοβολούσε η κάθαρια του μορφή, το βλέμμα το ταπεινό, η φωνή που παρέπεμπε στους καλλικέλαδους μελωδούς της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας. Τέτοιες παρουσίες δεν σιγούν, δεν χάνονται.

Η προσφορά του σπουδαίου δασκάλου της βυζαντινής και παραδοσιακής μουσικής, θα μείνει ανεξίτηλη. Τα μουσικά του έργα, αγέραστα. Η ευγνωμοσύνη του λαού στον Θρακιώτη μεγάλο Έλληνα θα μείνει εις τον αιώνα.

Η ΝΙΚΗ εκφράζει ένα από καρδίας ευχαριστώ στον Χρόνη Αηδονίδη και εύχεται ο μισθαποδότης Χριστός να αναπαύσει την ψυχή του εν σκηναίς δικαίων.