Στις 10 Οκτωβρίου 2022, ο πανορθοδόξως γνωστός και δημοφιλής λόγιος ιερέας από την Πάτρα, π. Αναστάσιος Γκοτσόπουλος καταδικάστηκε σε πρώτο βαθμό με ποινή φυλάκισης 8 μηνών με αναστολή, επειδή παρέβη την προδήλως αντισυνταγματική απαγόρευση τέλεσης της Θείας Λειτουργίας κατά την εορτή του Ευαγγελισμού του 2020 και λειτούργησε, τηρώντας κατά τα λοιπά τα ισχύοντα μέτρα της τότε επιτρεπόμενης «ατομικής προσευχής».
«Σε κλαίει λαός. Πάντα χλωρό να σειέται το χορτάρι στον τόπο που σε πλάγιασε το βόλι, ω παλληκάρι! Πανάλαφρος ο ύπνος σου· του Απρίλη τα πουλιά σαν του σπιτιού σου να τ' ακούς λογάκια και φιλιά, και να σου φτάνουν του χειμώνα οι καταρράχτες σαν τουφεκιού αστραπόβροντα και σαν πολέμου κράχτες. Πλατιά του ονείρου μας η Γη και απόμακρη. Και γέρνεις εκεί και σβεις γοργά. Ιερή στιγμή! Σαν πιο μακριά Σαν πιο κοντά του ονείρου μας η γη».
Έντονα απασχολεί όλους τους Έλληνες το ενεργειακό θέμα τον τελευταίο καιρό. Και πώς να μην τους απασχολεί, όταν βλέπουν την χιονοστιβάδα που έρχεται πάνω τους; Ας έρθουμε όμως στο ερώτημα του τίτλου αυτού του άρθρου που βασίστηκε στην πρόσφατη παρουσίαση που έκανα στην θεματική ομάδα της ΝΙΚΗΣ για θέματα ενέργειας.
Ζούμε σε μια εποχή πολέμου με την Τουρκία, υβριδικού κατά βάση, ο οποίος έχει διάφορες μορφές, απορρέουσες από τις κατηγορίες ισχύος που επιδεικνύονται από τους συντελεστές του πολέμου.
Υπάρχουν δύο κατηγορίες ισχύος στη διεθνή πρακτική, η «σκληρή ισχύς» (hard power) και η «ήπια ισχύς» (soft power).
Με αφορμή την τρέχουσα επικαιρότητα και την ανακοίνωση της τιμής της ηλεκτρικής ενέργειας για τον μήνα Σεπτέμβριο, και με βάση την νέα τιμολογιακή πολιτική της κυβέρνησης, όπου η ΔΕΗ πρωτοπόρος δηλώνει τιμή κιλοβατώρας 0,788 Ευρώ, δε μπορώ να μην αποδεχτώ ότι υπάρχουν "φωτισμένα" μυαλά εκεί στο επιτελείο των συμβούλων του πρωθυπουργού…!
Σ’ ένα βιβλίο του Φάνη Μιχαλόπουλου για τον Άγιο Κοσμά, από τα πρώτα που γράφτηκαν για τον βίο και την πολιτεία του, το 1940, διαβάζουμε στον επίλογο: “Ρώτησαν κάποιον 100χρονίτη, ευσεβή γέρο Ηπειρώτη, που ξεψυχούσε στο Γηροκομείο των Ιωαννίνων, το 1872, τι χαράχτηκε βαθύτερα στην ψυχή του απ’ όσο έζησε.
«Λόγε Θεοῦ, τὴν ἐμὴν ἄλογον διάνοιαν λόγωσον» (ἅγ. Ἰωάννης Δαμασκηνός, Εἰς τὴν Κοίμησιν Β’). «Λόγωσον», δῶσ’μου λόγον ὀρθόν, σωτήριον, δῶσ’μου λόγον πρὸς ὠφέλειαν ὅσων ἀκοῦν. Δῶσ’μου λέξεις ποὺ ἁρμόζουν νὰ ὑμνήσω τὴν ὑπὲρ λόγον Μητέρα Σου. Δῶσ’μου νοῦν καὶ ἀντίληψη νὰ κατανοήσω τὰ ἀκατανόητα ποὺ συμβαίνουν στὴν γῆ, μὲ τὴν Σάρκωσή Σου καὶ στὸν οὐρανό, μὲ τὴν ὑποδοχὴ τῆς Μητρός Σου.
Ένα από τα κυριότερα εμπόδια, που φαντάζεται ο μέσος άνθρωπος ότι τον αποκόπτουν από το να πηγαίνει στην εκκλησία, είναι η γλώσσα. Τα κείμενα της θείας λειτουργίας και όλων των άλλων εκκλησιαστικών τελετών είναι γραμμένα στα αρχαία ελληνικά. Εμείς δεν ξέρουμε αρχαία ελληνικά, άρα δεν καταλαβαίνουμε τίποτε.