Στη σύγχρονη Ελλάδα παρατηρείται το εξής παράδοξο: όλα βαίνουν αντιστρόφως ανάλογα με την κερδοφορία των ελληνικών τραπεζών, οι οποίες πάνε «τρένο». Αντίθετα, η ελληνική κρατική μηχανή θυμίζει τους ελληνικούς σιδηροδρόμους—φανταχτερή στα κυβερνητικά λόγια, αλλά με μοιραίες αδυναμίες στην πράξη. Το κράτος, αντί να διασφαλίζει την ασφάλεια των πολιτών, συχνά τους οδηγεί σε οικονομική, πολιτιστική και, σε ορισμένες περιπτώσεις, ακόμη και βιολογική ανασφάλεια.
Μέσα σε αυτή την αντίφαση, η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας παρουσιάζει μία «εξαίρεση»: τη συστηματική ένταξη των πολιτών σε ένα πλαίσιο απόλυτου ψηφιακού ελέγχου, το οποίο προωθείται μέσω ευρωπαϊκών κανονισμών και οδηγιών. Ο προσωπικός αριθμός ως μέσο αναγνώρισης, το νέο δελτίο ταυτότητας ως μέσο ταυτοποίησης και η ένωση των μητρώων και των δεδομένων μας συνθέτουν ένα ανησυχητικό μέλλον για την ελευθερία και τα δικαιώματα των πολιτών. Χτίζεται καθημερινά μία φυλακή γύρω από τους πολίτες, η οποία θα διακρίνεται από την τεχνολογική της υπεροχή έναντι οποιασδήποτε μορφής λαϊκής αντίστασης.
Το τελευταίο επεισόδιο στο χτίσιμο αυτού του ιστού ελέγχου είναι οι νομοθετικές διατάξεις που επιβάλλουν την υποχρεωτική έκδοση των νέων δελτίων ταυτότητας στο προσωπικό των Ενόπλων Δυνάμεων. Μέχρι σήμερα, το προσωπικό των Ενόπλων Δυνάμεων, με την ένταξή του στις υπηρεσίες, παρέδιδε την πολιτική του ταυτότητα και εφοδιαζόταν με ειδική στρατιωτική ταυτότητα, την οποία χρησιμοποιούσε τόσο για υπηρεσιακή όσο και για δημόσια χρήση. Δηλαδή, μπορούσε να εξυπηρετηθεί στις δημόσιες υπηρεσίες ως Έλληνας πολίτης. Αυτό πλέον παύει να ισχύει με το σχέδιο νόμου που φέρνει το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας προς δημόσια διαβούλευση, υπό τον τίτλο: «Ρύθμιση υγειονομικών θεμάτων των Ενόπλων Δυνάμεων και λοιπές διατάξεις».
Από τις 3 Αυγούστου 2026, οι στρατιωτικοί των Ενόπλων Δυνάμεων είναι υποχρεωμένοι να προμηθεύονται, πέραν της ειδικής κάρτας ταυτοποίησης (η οποία θα έχει αποκλειστικά υπηρεσιακή χρήση), και το νέο δελτίο ταυτότητας, προκειμένου να εξυπηρετούνται στις δημόσιες υπηρεσίες ως πολίτες. Με τον τρόπο αυτό, εξασφαλίζεται από τις Αρχές η «ομοιομορφία του συνόλου των Ελλήνων πολιτών» απέναντι στα κρατικά πληροφοριακά συστήματα. Το συγκεκριμένο βήμα, όπως και η πρόσφατη δημοσιοποίηση της τελικής έγκρισης του Προεδρικού Διατάγματος για την επικείμενη έκδοση και τύπωση του προσωπικού αριθμού στις νέες ταυτότητες, συνοδεύεται από ανακρίβειες τόσο για τον σκοπό όσο και για τις επιπτώσεις του. Αυτές οι ανακρίβειες έχουν διατυπωθεί από επίσημα κυβερνητικά χείλη και έχουν αποδειχθεί ότι είναι.
Απομένει να αναρωτηθεί ο Έλληνας πολίτης ποιος είναι ο πραγματικός λόγος αυτής της επιτακτικής ανάγκης για τη συμπερίληψη κάθε πολίτη στο πεδίο ελέγχου μιας κεντρικοποιημένης εξουσίας, η οποία εδραιώνεται μέσω της ψηφιακής ταυτοποίησης.